„Tuż przed Świętami Bożego Narodzenia, czyli 20 i 21 tego miesiąca, odbyło się w Warszawie zebranie wszystkich polskich związków sportowych, podczas którego powstał Polski Związek Piłki Nożnej” – pisał w grudniu „Ilustrowany Kurier Codzienny”. 1919. Krótkie zawiadomienie jest jednym z nielicznych sprawozdań opisujących początki Polskiego Związku Piłki Nożnej, który w tym roku obchodzi swoje stulecie.
Spotkanie, podczas którego powstał PZPN, odbyło się w Warszawie, w nieistniejącym już budynku przy ulicy Oboźnej 1 (lub 3). Jak to bywało wówczas, nie wszystkim podobało się miejsce spotkania. W raporcie ICK znajdują się także informacje o pewnych „niedociągnięciach”. „Spotkanie rozpoczęło się od pewnych niedociągnięć, gdyż wyznaczony budynek został przejęty, a gospodarze warszawscy wykazywali się dużą nieprecyzyjnością w punktualności, co bardzo nie podobało się gościom z Małopolski i Poznania, przyzwyczajonym nie tylko do punktualności, ale i szacunku decyzji podjętych na zgromadzeniu.” – czytamy więcej w zawiadomieniu.
Pomimo tych niedociągnięć i drobnych przeszkód, 31 delegatom z klubów i regionów udało się osiągnąć konsensus i założyć Polski Związek Piłki Nożnej. Autorem pierwszego statutu był Stanisław Polackiewicz – wiceprezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego, a następnie prezes Polskiego Związku Hokeja na Lodzie. Trzeba jednak pamiętać, że podejmowano już próbę stworzenia zorganizowanych struktur, związków piłkarskich, lecz ze względu na podziały zadania tego nie udało się w pełni zrealizować.
To, czego nie udało się osiągnąć przed odzyskaniem niepodległości, wydarzyło się w 1921 roku. Mimo że zebranie założycielskie odbyło się w Warszawie, zdecydowaną większością głosów zdecydowano, że siedziba nowej federacji będzie znajdować się w Krakowie (drugie walne zgromadzenie). Spotkanie faktycznie odbyło się w tym mieście, przy ówczesnej ulicy Radziwiłłowskiej 4). Pierwszym prezesem PZPN był Eduard Wiktor Cetnowski, lekarz i działacz krakowski. Podczas spotkania powstało także pięć stowarzyszeń lokalnych, których „stolicami” były: Warszawa, Kraków, Lwów, Poznań i Łódź. Opracowano także regulamin zawodów Mistrzostw Polski.
W 1921 roku reprezentacja Polski rozegrała swój pierwszy oficjalny mecz, przegrywając z Węgrami 1:0. W 1923 roku PZPN został oficjalnie przyjęty w poczet członków FIFA (Międzynarodowego Związku Piłki Nożnej), w wyniku czego już rok później biało-czerwoni rywalizowali na igrzyskach olimpijskich w Paryżu. Mimo nieudanych występów na koniec roku w PZPN zarejestrowanych było 510 klubów, 17 000 zawodników i 200 sędziów. W ciągu zaledwie trzech lat liczba zawodowych piłkarzy wzrosła ponad siedmiokrotnie. Ale to zupełnie inna historia.