Pacific Super Rugby: The Blues pokonali Crusaders i odnieśli pierwsze zwycięstwo w Christchurch od 2004 roku

27. blues
Krzyżowcy 23

H. Leon McDonald’s Blues w folklorze.

Historia musi się kiedyś zmienić. Osiemnaście lat po nakłonieniu Carlosa Spencera do ostatecznego zwycięstwa nad krzyżowcami w Christchurch, Niebiescy strzaskali swój szklany sufit, aby najmocniej oświadczyć, że są prawdziwymi interesami.

Siedem kolejnych zwycięstw; To jest z pewnością najbardziej cenione przez tak długi czas.

Dwie wiodące drużyny z Nowej Zelandii, obie z niezaprzeczalnymi cechami bohaterskimi, dały pokaz, zanim ich wyczekiwany pojedynek nieco zepsuł czerwoną kartkę dla kapitana Crusaders, Scotta Barretta, za strzał z ramienia w głowę na bluesowym rekwizycie Alexa Hodgmana w 46. minucie .

The Blues, którzy w tym momencie prowadzili 17:10, prowadzili, podczas gdy Bewden Barrett umiejętnie prowadził, ale uzasadniona dymisja postawiła konkurencję na ich korzyść.

Przeciwko 13-osobowej drużynie Crusaders, z Davidem Haveleyem również w śmietniku, bluesowa prostytutka Kurt Ecklund zaliczył swoją szóstą próbę w tym sezonie, dając gościom 14-punktową przewagę, która powinna była zamknąć bramę.

Ale krzyżowcy zagrozili bohaterskim powrotem. Oczywiście, że tak. Nigdy, nigdy, nigdy nie pisz tych błędów

Richie Muonga wywołał reakcję marki, osiągając 50-22, co doprowadziło do próby Sevo Race i kary, a następnie Crusaders byli w ciągu sześciu.

Po 13 kolejnych porażkach w Christchurch, The Blues nie chcieli pozwolić, aby ta okazja zniknęła.

W zeszłym roku The Blues z powodzeniem zmiażdżyli swoją 18-letnią suszę do tytułu. Pokonanie krzyżowców w ojczyźnie po tym samym oczekiwaniu przewyższa to osiągnięcie.

McDonald zaliczył w zeszłym tygodniu 25-0 w Hamilton jako najlepszy występ w swojej czteroletniej kadencji. Teraz może osiągnąć kolejny nowy kamień milowy.

Na końcowych etapach, Blues byli winni rzucenia się na swoje pociski i ochrony pocisków, aby umożliwić krzyżowcom zebranie się.

Crusaders wrócili do pełnego zakresu, pokonując ostro i szybko w bluesa w ostatnich dziesięciu minutach. Dynamiczne odpadnięcie Willa Jordana stworzyło duet Reece, ale Mo’unga przegapił kluczową dywersję, która zapewniłaby Crusaders rzut karny za zwycięstwo.

Sędzia Mike Fraser wykonał wielką akcję w trakcie meczu, kiedy cztery minuty przed końcem meczu wydał Crusaders pięciometrowy wrzask, mimo że Jordan wydawał się trafić piłkę martwą po ataku na Barretta.

Fala po fali ataku krzyżowców następowała na Blues Line. Desperacka obrona nadal ich powstrzymywała – Riku Ewan i zainspirowany bluesem kapitan Dalton Papale objęli prowadzenie, aby uratować mecz na nieoznaczonym Dominic Gardiner w rzucie rożnym.

Niebiescy musieli jednak bronić kolejnego nalotu. W końcu popełnili błąd, a ich emocjonalna radość nakreśliła obraz ich znaczącego osiągnięcia.

Ten mecz miał wszystko. Ciekawy konkurs do końca. Oczekuje się, że tych dwóch przeciwników spotka się ponownie w finale.

Historia wydawała się być skazana na powtórkę na początku, kiedy Jordan szedł po wspaniałej piłce do skoku Haveli, ale zapowiadając to, co ma nadejść, nie odstraszył the Blues.

Dzięki opanowaniu w ataku i zdecydowanej obronie, dowodzeni przez Babali, The Blues przenieśli swoją pewność siebie i determinację do etapu wielu ostatnich niepowodzeń.

W pierwszej połowie krzyżowcy stracili trafienia i przegrali bitwę o kondycję, która w dużej mierze miała zabójczą linię obrony, próbując grać stabilną, wolną piłką.

Jego pierwsze dwa kopnięcia były skierowane w Barretta, ale gdy przyzwyczaił się do gry, jego wpływ stale rósł.

Centurion All Blacks wyznaczył kolejny znak, ustawiając dwie próby – pierwszą z zabójczym ruchem i uderzeniem w środku parku, z Finlayem Christie kapiącym z powstałej dziury.

Barrett następnie zorganizował krótki sideshow, wciągając ukryty wewnątrz pokaz dwóch obrońców, aby wysłać Papalii przez Mo’unga i Bryn Hall na linię.

Choć Crusaders zdominowali seta, zwłaszcza że wygrali dwa razy rzutem, to prowadzenie 17-7 pod koniec pierwszej połowy powinno być większe.

Stephen Perovita popisał się jedwabistymi umiejętnościami od tyłu, łapiąc Crusaders szybką drzemką przed przerwą, która zakończyła się dokładnie posyłając Haveli do kosza, aby usunąć piłkę z Perovity na ziemię.

Jednak Pyrovita zapłaciła dwie kary regulacyjne na dużą skalę.

Ale ostatecznie nie były one drogie, ponieważ rozkwitający blues przeszedł do historii.

27. blues (Finley Christie, Dalton Papale, Kurt Ecklund Tries; Stephen Perovita 2, pióro, Bewden Barrett-Conn, pióro)
Krzyżowcy 23 (Sevo Race 2, Will Jordan próbuje; Richie Muunga-kun, Qalaman)
HT: 7-17