Idąc na banany: jak wyspa Pitcairn zdobyła serce brytyjskiego dyplomaty

Banany zawsze miały silny smak w handlu i dyplomacji. Podczas wojen bananowych na początku XX wieku armia Stanów Zjednoczonych obaliła reżimy i zabiła tysiące, częściowo po to, by utrzymać nienaruszone interesy handlu owocami.

W latach 90. sześcioletni spór handlowy między Stanami Zjednoczonymi a Unią Europejską koncentrował się na zarzutach, że ta ostatnia przyznawała byłym koloniom na Karaibach specjalny dostęp do swoich rynków. A ostatnio tropikalna przekąska posłużyła jako trampolina do dwustronnych stosunków między Chinami a Filipinami.

Ale dla Colina Lymana, weterana dyplomaty, który spędził dwie dekady w służbie brytyjskiego rządu, skromny banan był kluczem: jego paszportem wstępu do jednego z najbardziej odosobnionych i odizolowanych społeczeństw na świecie – Wyspa Pitcairn.

Lyman służył jako wysłannik w Afganistanie i Etiopii. Podobne złożone umowy o wolnym handlu z Nową Zelandią Wielka Brytania odłączyła się również od Unii Europejskiej. Uzyskał bezpieczny przejazd dla pozostawionych Brytyjczyków po COVID-19 Zamknięte granice międzynarodowe.

Czytaj więcej:
* Mieszkańcy wyspy Pitcairn odmawiają Covid-19 zaprzestania ważnych badań nad zmianami klimatycznymi
* Podwodna telewizja przemysłowa w celu ochrony rezerwatu oceanicznego na Wyspach Pitcairn
* Spacer po krańcach ziemi na odległej wyspie Pitcairn

Jednak zbieranie bananów na południowym Pacyfiku okazało się jednym z jego największych wyzwań. „Spójrz na drzewo bananowe!” Śmiać się. – Jak ich frustrujesz?

To dwoje z trojga dzieci – Kushana, Warren-Pugh i Adriana Christian – nauczyło go tajników zbierania owoców. „Uczyła mnie 13-letnia dziewczyna” – mówi. Wiąże się to ze ścięciem całego drzewa maczetą i łapaniem kęp, gdy spadają na ziemię.

To było popołudnie, które umocniło więź z najmłodszymi mieszkańcami wyspy. „Naprawdę wspaniale było poznać trójkę dzieci – Kushanę, Adrianę i [her sister] Izzy. Dużo mnie nauczyli o różnych rybach w Pitcairn, o różnych owocach i warzywach. Czym są te rzeczy i jak je odbierać? „

W zamian Lyman – około 15 000 kilometrów od domu – nauczył ich zwrotów i slangu ze swojej ojczyzny w Irlandii Północnej.

Przyjaźń dzieci była kamieniem milowym w jego akceptacji przez 40-osobową społeczność na wyspie. Wkrótce obchodził urodziny i platynowy jubileusz Królowej, nadzorując produkcję gigantycznych puddingów i zapalając latarnię morską.

Niewielki punkt na rozległym Oceanie Spokojnym, Pitcairn jest najbardziej znany ze swoich powiązań z Rebelią na pokładzie HMS Bounty. Brytyjska placówka, oddalona o 5000 kilometrów w Auckland – z jednym przedstawicielem w stolicy, Adamstown.

Wyspa jest samorządna – rzeczywista władza decyzyjna skupiona jest w radzie i burmistrzu (Obecnie matka Kushany, Charlene). Codzienne zadania są różne, mówi Lyman. Większość osób w wieku produkcyjnym ma wiele miejsc pracy i nie inaczej jest w przypadku najwyższego urzędnika.

„Jesteś przedstawicielem rządu brytyjskiego, ale jesteś także szefem służby publicznej, rządu Wysp Pitcairn [GPI]. I masz wiele innych dorywczych prac.

Jeden z nich kieruje systemem sądowym. Sędzia mieszka na wychodni wulkanu, ale w Auckland odbywają się rozprawy Sądu Najwyższego z sędziami i prawnikami z Nowej Zelandii oraz mieszkańcami podłączonymi do oprogramowania do wideokonferencji.

To niesie ze sobą własne wyzwania. „Miałem dwie rozprawy w Sądzie Najwyższym, kiedy tam byłem, w sprawach lądowych. Ponieważ przepustowość nie jest świetna, wyłączasz internet dla reszty wyspy. Przeproś w radiu i przypomnij wszystkim, że internet będzie być wyłączony od 13:00 do 17:00 tego dnia.

„[I was thinking] Jak w moim życiu doszedłem do punktu, w którym bym poszedł: „Sąd Najwyższy Pitcairn jest teraz na posiedzeniu. Możesz siedzieć.

„Ale chociaż jest to niewielki obszar, naprawdę ważne jest, aby zawierał pułapki państwa i aby ludzie mieli dostęp do wymiaru sprawiedliwości”.

Godziny otwarcia określone są godzinami otwarcia pojedynczego sklepu. „Najbardziej ruchliwe dni to niedziele, wtorki i czwartki, kiedy sklep jest otwarty” – mówi Lyman. Wtedy też wielu pracowników służb publicznych decyduje się na wykonywanie swojej pracy. Możesz odbyć spotkanie jeden na jednego z kimś, kto przechodzi przez różne prace, które wykonuje”.

Jednym z jego zadań była inwentaryzacja sklepu należącego do rządu brytyjskiego. „Pragnęłam pracy w Marks & Spencer, więc fajnie było ją prowadzić”.

Inne prace obejmowały dostawę dwóch elektrycznych quadów i plany zwiększenia liczby paneli słonecznych, ponieważ wyspa dąży do zmniejszenia zależności od generatora napędzanego silnikiem wysokoprężnym, który działa codziennie od 7:00 do 22:00. Planowane jest również utworzenie nowego centrum naukowego, które umożliwi badania rozległego rezerwatu morskiego Pitcairn.

Skorzystał ze wszystkich złożonych relacji rodzinnych ze swojego doświadczenia dyplomatycznego. Pitcairn zostało zasiedlone przez Fletchera Christiana, jego kolegów rebeliantów z HMS Bounty i ich polinezyjskie żony, a ich potomkowie stanowią teraz większość populacji.

„Próbuję pamiętać o tym wszystkim: pracach, relacjach rodzinnych, to stroma krzywa uczenia się, a potem bardzo zabawna. Są z tego urocze.”

Lyman przybyła na wyspę w kwietniu, kiedy po dwóch latach niemal całkowitej izolacji podejmowała trudną decyzję otwarcia się na świat. Do zeszłego tygodniaByło to jedno z niewielu miejsc na świecie, w których nie odnotowano przypadków COVID-19.

On – z lekarzem i nauczycielem – był jednym z pierwszych gości na lądzie. Wyspa znajduje się ponad 500 kilometrów, czyli 32-godzinna przeprawa oceaniczna od najbliższego pasa startowego. Lehman wypłynął na statku zaopatrzeniowym Silver Supporter w dwutygodniową podróż z Tauranga.

Odwiedzający i importowani są przewożeni na łodziach longboardowych, płynących po potężnych falach oceanu, które uderzają w wyspę. „Zazwyczaj lecisz do kraju i ktoś z usług korporacyjnych lub twój poprzednik spotyka cię na lotnisku z małym znakiem i jedziesz samochodem.

„W Pitcairn wysiadasz ze statku, na którym byłeś przez dwa tygodnie. Potem ktoś cię łapie i siadasz [in the longboat]Następnie huśtaj się przy nabrzeżu, gdzie cała wyspa przywita Cię. To przeciążenie sensoryczne”.

Lymana uderzyły proporcje Pitcairn podobne do Tardis. „Jest naprawdę majestatyczny i chociaż nie ma więcej niż dwie mile w jednym, wydaje się znacznie większy z powodu dolin i klifów” – mówi.

Jako brytyjski negocjator handlowy i dyplomata przeżył wiele przygód – pracując także w Iraku, Somalii, Zjednoczonych Emiratach Arabskich oraz w całym brytyjskim systemie politycznym jako doradca.

Przybył do Nowej Zelandii, aby być szefem polityki handlowej w brytyjskiej Wysokiej Komisji, gdy urzędnicy zaczęli nawigować w stosunkach handlowych po Brexicie. W pierwszym roku swojego życia Rząd Nowej Zelandii się zmieniłA wraz z nowymi ministrami pojawiły się nowe priorytety.

umowa o wolnym handluUzgodniono zniesienie wszystkich ceł na eksport z Nowej Zelandii w 2021 r. i podpisano w lutym.

Ale w środku rozmów Covid-19 uderzył i Lyman stał się odpowiedzialny za sprowadzenie setek Brytyjczyków pozostawionych za zamkniętymi granicami.

Pięć lat później zadanie Pitcairna było mile widzianą przerwą w szaleńczej karierze. Mówi, że jego czas był punktem kulminacyjnym.

Objął samotność i powolne tempo życia. Posłowie mieszkają w uroczej willi na stromym wzgórzu z widokiem na ocean. Po pracy spędzał czas wędrując po błotnistych wzgórzach lub odkrywając dramatyczne zatoki, w tym zmagając się z „Down Rope”, słynnym zdradzieckim zejściem na samotną plażę, w swoim pierwszym tygodniu.

„Tylko spędziłem trzy miesiące, z ograniczonym internetem, bez telewizji, przyjaciółmi, kawiarniami, barami. Po prostu wykonując swoją pracę i czytając i gotując świeże owoce i warzywa od zera. Naprawdę, naprawdę to wszystko kochałem.

„Chodziłam na tyle spacerów. Możesz po prostu przejść przez busz i zobaczyć, gdzie skończysz. To niesamowite, jak wiele radości możesz mieć, siedząc i obserwując fale, kiedy wszystkie dźwięki otaczającego Cię świata się zamykają wyłączony.”

Żartuje: „Wygląda na to, że byłem na odosobnieniu jogi czy coś, ale chodzi o znalezienie radości w tej chwili i o tym, co dzieje się wokół ciebie”.

Lyman jest jednym z nielicznych ludzi, którzy postawili stopę na wszystkich czterech wyspach grupy w ramach wyprawy na wyspy Ducie, Oeno i Henderson. Miejscowa ludność prowadziła badania naukowe i środowiskowe I zbieraj plastikowe śmieci.

„Trójka dzieci idzie do liceum w Nowej Zelandii w przyszłym roku – czyli zazwyczaj w wieku 12 lat. Bez dzieci byłaby to inna dynamika. Dlatego naprawdę chcieliśmy, aby zobaczyli swoje wyspy.

„To było takie piękne – nigdy wcześniej nie byli na piasku, ponieważ w Pitcairn nic nie ma”.

Podróż była również istotna dla nauczenia młodzieży – Taureki, Jaydena, Kimury i Warren-Pyo – jak poruszać się w bezpiecznym przejściu przez rafy koralowe do płytkich lagun. „Nauczyli się, jak dostać się na wyspy na przyszłość – musieliśmy szkolić młodsze pokolenie” – mówi.

Skorzystał z okazji, aby nawiązać połączenie między wyspami a swoją ojczyzną. Dorastał w Richhill, Co Armagh, niedaleko Taito fortDom dla uwielbianej przekąski Ulster. Lyman zabrał paczkę chipsów serowych i cebulowych, aby zjeść na Ducie Island: „Daleko zjeść najlepsze północnoirlandzkie chipsy ziemniaczane w historii”.

Po pożegnaniu z Nową Zelandią i obcięciu włosów w zeszłym tygodniu, Lehmann jest teraz w domu na wakacje, zanim opublikuje nową fryzurę w Kapsztadzie.