Skonsultuj się z Bankiem Rezerw, jak ułatwić dostęp do kapitału maoryskim firmom

Bank Rezerw Nowej Zelandii (RBNZ) prosi członków społeczeństwa o ich opinie na temat tego, co można zrobić, aby poprawić dostęp maoryskich firm do kapitału i co mogą zrobić, aby pomóc.

Dziś regulator bankowy wydał 27 stron wydawanie papieru W tej kwestii, która zawiera wypowiedzi i komentarze firm maoryskich.

W dokumencie wyszczególniono również opcje tego, co można zrobić, aby ułatwić firmom maoryskim dostęp do finansowania dłużnego i kapitałowego, które Bank Rezerw Nowej Zelandii określił jako „punkt wyjścia do konwersacji”, a nie oficjalne zalecenia polityczne.

Wśród tych „potencjalnych ścieżek” jest wyznaczanie celów dostępu Maorysów do kapitału i wymaganie od banków i innych pożyczkodawców sprawozdań z postępów w realizacji tych celów.

Inne obejmują rozszerzenie możliwości inwestycyjnych dostępnych dla podmiotów maoryskich poprzez korzystanie z zakupów rządowych, funduszu inwestycyjnego będącego własnością i przez Maorysów i/lub poprzez zwiększenie dostępności istniejących produktów i usług kredytowych skierowanych do maoryskich przedsiębiorstw.

Inną opcją, którą zidentyfikował Bank Rezerw Nowej Zelandii, jest promowanie większej reprezentacji Maorysów w organizacjach i inwestowanie w edukację kulturową.

Dokument emisyjny pojawia się, gdy RBNZ spotyka się z krytyką ze strony partii opozycyjnych i byłych bankierów centralnych za to, że ma odwracać uwagę od takich spraw kosztem wykonywania swojego podstawowego zadania, jakim jest kontrolowanie inflacji.

Bank Rezerw Nowej Zelandii był na czele, rozpoczynając swoje badania od wprowadzenia gubernatora Adriana Orra, który uzasadnił, dlaczego Bank Rezerw Nowej Zelandii powinien alokować zasoby na badania nad dostępem Maorysów do kapitału.

Orr zauważył, że celem Ustawy o Banku Rezerw jest „promowanie dobrobytu i dobrobytu Nowozelandczyków oraz przyczynianie się do zrównoważonej i produktywnej gospodarki”.

Odniósł się również do odpowiednich części transferów polityki pieniężnej i fiskalnej Banku Rezerw Nowej Zelandii, które wymagają od Banku wspierania nowych inwestycji i innowacji finansowych, które zwiększają potencjał produkcyjny gospodarki i zachęcają do alokacji zasobów finansowych w sposób, który zwiększa stabilność gospodarki.

Jeśli chodzi o szczegóły artykułu, Bank Rezerw Nowej Zelandii stwierdził, że firmy należące do Maorysów ponoszą wyższe koszty finansowania niż firmy niemaoryskie.

Bank Rezerw Nowej Zelandii powiedział: „Roczna dorozumiana stopa procentowa zobowiązań maoryskich firm jest o około 50 punktów bazowych wyższa niż w przypadku firm niemaoryskich”.

Zauważyła, że ​​firmy maoryskie mają zazwyczaj cechy, które utrudniają im dostęp do kapitału.

„Przeciętnie firmy maoryskie mają wyższe wskaźniki zadłużenia, niższe finansowanie dłużne od akcjonariuszy i nieco niższą wydajność w porównaniu z firmami niemaoryskimi”, powiedział Bank Rezerw Nowej Zelandii.

„Firmy maoryskie częściej działają biernie, podczas gdy właściciele firm maoryskich są zwykle młodsi w porównaniu z firmami niemaoryskimi”.

Co więcej, Bank Rezerw Nowej Zelandii wskazał, że 8 procent firm ma co najmniej jednego maoryskiego udziałowca lub dyrektora, mimo że Maorysi stanowią 17 procent populacji.

Bank Rezerw Nowej Zelandii określił te liczby na podstawie danych i statystyk Nowej Zelandii ze spisu skarbowego.

Zaangażowanie z 42 maoryskimi poszukiwaczami kapitału, 14 bankami i dostawcami kapitału oraz ośmioma agencjami rządowymi również zidentyfikowało bariery w dostępie Maorysów do kapitału.

Jednym z głównych problemów jest to, że pożyczkodawcy nieufnie podchodzą do udzielania pożyczek na grunty należące do społeczności. Dzieje się tak, ponieważ mogą mieć trudności ze sprzedażą gruntu zabezpieczonego kredytem w przypadku niewykonania zobowiązania.

Bank Rezerw Nowej Zelandii powiedział, że własność ziemi Maorysów jest bardzo rozdrobniona, ze średnią 111 właścicieli na działkę.

Co więcej, firmy maoryskie mogą mieć większe trudności niż Pakeha z uzyskaniem pożyczek pod zastaw ich domów, ponieważ wskaźnik posiadania domów przez Maorysów wynosił w 2018 r. 31 procent, czyli mniej niż 52 procent całej populacji.

Bank Rezerw Nowej Zelandii powiedział również, że wielu maoryskich poszukiwaczy kapitału uważa, że ​​sektor finansowy nie rozumie ich międzypokoleniowego ukierunkowania i długoterminowych perspektyw inwestycyjnych.

„Wymaga to szerszego skupienia się poza krótkoterminowymi zyskami, biorąc pod uwagę transformacyjny wpływ, jaki jednostka może mieć na lokalne zatrudnienie i szerszą społeczność” – powiedział RBNZ.

„Poszukiwacze kapitału uważają, że brak doświadczenia i wiedzy o sektorze finansowym w społecznościach Maorysów utrudnił dostęp do kapitału”.

RBNZ określiła również jako problemy „brak skali, koordynacji i zrozumienia w systemie finansów Maorysów” oraz „systematyczne przywództwo i braki w podejmowaniu decyzji w sektorze finansowym”.

Albo powiedział, że sprawa jest ważna, ponieważ naraża Maorysów na ryzyko utraty pełnych korzyści systemu finansowego i poniesienia niewdzięcznego ryzyka i kosztów.

„Negatywne wyniki mogą obejmować zwiększone wykluczenie i nierówności oraz pogorszenie dobrobytu publicznego”.

Opinia publiczna ma czas do 20 września na składanie wniosków w wersji papierowej.