Ogromny ślad gruzu ze zderzenia DART z asteroidą Demorphos uchwycony przez teleskop SOAR

Astronomowie korzystający z teleskopu SOAR w Chile uchwycili masywny pióropusz pyłu i gruzu wydobywający się z powierzchni asteroidy Demorphos przez sondę DART NASA, kiedy zderzyła się ona we wrześniu. Ciśnienie promieniowania słonecznego odepchnęło go, podobnie jak ogon komety – to rozciąga się od środka do prawej krawędzi pola widzenia. Źródło: CTIO/NOIRLab/SOAR/NSF/AURA/T.Caretta (Obserwatorium Lowell), M. Knight (Akademia Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych), Przetwarzanie obrazu: TA Rector (University of Alaska Anchorage/NSF’s NOIRLab), M. Zamani & D. de. Martin (NOIRLab NSF)

Teleskop SOAR przechwytuje rozszerzający się ogon Dimorphosa podobny do komety po efekcie DART

Teleskop SOAR w Chile sfotografował ślad gruzu o długości ponad 10 000 km, rozrzuconych z powierzchni Demorphos dwa dni po zderzeniu z nim asteroidy.[{” attribute=””>NASA’s DART spacecraft.

NASA’s Double Asteroid Redirection Test (DART) spacecraft deliberately slammed into Dimorphos, the asteroid moonlet in the double-asteroid system of Didymos, on Monday, September 26, 2022. This was the first planetary defense test in which a spacecraft attempted to modify the orbit of an asteroid through kinetic impact.

Two days after DART’s collision, astronomers Teddy Kareta (Lowell Observatory) and Matthew Knight (US Naval Academy) captured the vast plume of dust and debris blasted from the asteroid’s surface with the 4.1-meter Southern Astrophysical Research (SOAR) Telescope,^[1] W Międzyamerykańskim Obserwatorium NSF Cerro Tololo w Chile. Na tym nowym zdjęciu ścieżka pyłu — wyrzuty wypychane przez ciśnienie promieniowania słonecznego, podobne do warkocza komety — rozciąga się od środka do prawej krawędzi pola widzenia, czyli około 3,1 łuku. minut w SOAR przy użyciu spektrometru Goodman High Throughput Spectrometer. W odległości Didymusa od Ziemi w czasie obserwacji oznaczałoby to co najmniej 6000 mil (10 000 km) od punktu uderzenia.

Artystyczne przedstawienie statku kosmicznego DART NASA, który leci w kierunku bliźniaczych asteroid, Didymos i Demorphos. Największa asteroida, Didymus, została odkryta przez Spacewatch na Uniwersytecie Arizony w 1996 roku. Źródło: NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory

„To niesamowite, jak dobrze byliśmy w stanie uchwycić strukturę i zakres opadu w dniach po uderzeniu” – powiedział Carita.

„Następna faza pracy zespołu DART rozpoczyna się teraz, gdy analizują swoje dane i obserwacje przez nasz zespół i innych obserwatorów na całym świecie, którzy byli zaangażowani w badanie tego ekscytującego wydarzenia” – powiedział Knight. Planujemy używać SOAR do monitorowania wytrysku w nadchodzących tygodniach i miesiącach. Połączenie SOAR i AEON^[2] Właśnie tego potrzebujemy, aby aktywnie śledzić ewoluujące wydarzenia, takie jak to”.

Obserwacje te pozwolą naukowcom zdobyć wiedzę o naturze powierzchni Dimorphos. Będą w stanie zmierzyć, ile materiału zostało wyrzucone przez uderzenie, jak szybko zostało wyrzucone oraz rozkład wielkości cząstek w rozszerzającej się chmurze pyłu. Na przykład obserwacje ujawnią, czy uderzenie spowodowało, że księżyc zrzucił duże kawałki materii, czy głównie drobny pył. Analiza tych danych pomoże astronomom chronić Ziemię i jej mieszkańców poprzez lepsze zrozumienie ilości i charakteru pocisków podczas uderzenia oraz tego, jak może to zmienić orbitę asteroidy.

Obserwacje SOAR pokazują możliwości finansowanych przez NSF obiektów AURA w planowaniu i inicjatywach związanych z obroną planetarną. W przyszłości Vera C. Rubin Observatory, finansowane przez NSF i Departament Energii USA, a obecnie budowane w Chile, przeprowadzi spis Układu Słonecznego w poszukiwaniu potencjalnie niebezpiecznych obiektów.

Didymus był Odkryć w 1996 roku z 0.9m Space Observation Telescope na Uniwersytecie Arizony znajdującym się w Kit Peak National Observatory, w programie NSF NOIRLab.

Uwagi

1. SOAR został zaprojektowany, aby zapewnić najlepszą jakość obrazów z dowolnego obserwatorium w swojej klasie. Zlokalizowany w Cerro Pachón, SOAR jest wspólnym projektem Ministério da Ciência, Tecnologia e Inovações do Brasil (MCTI/LNA), NOIRLab NSF, University of North Carolina w Chapel Hill (UNC) i Michigan State University (MSU).
2. Sieć Obserwatorium Zdarzeń Astronomicznych (AEON) to ekosystem obiektów służący do łatwego i wydajnego monitorowania pasaży astronomicznych i nauki w dziedzinie czasu. W samym sercu sieci, NOIRLab, ze swoimi 4,1-metrowymi teleskopami SOAR i 8-metrowymi teleskopami Gemini (a wkrótce także 4-metrowym teleskopem Victora M. Blanco w CTIO), połączył siły z Obserwatorium Las Cumbres, aby zbudować taką sieć na czas ery badanie spuścizny przestrzeni i czasu w Obserwatorium Vera C Robin (LSST). SOAR to obiekt Pathfinder integrujący teleskopy klasy 4 i 8 metrów firmy AEON.

więcej informacji

NOIRLab NSF, amerykańskie centrum ziemskiej optycznej astronomii w podczerwieni, obsługuje Międzynarodowe Obserwatorium Gemini (obiekt stowarzyszony z NSF, NRC-Kanada, ANID-Chile, MCTIC-Brazylia, MINCyT-Argentyna i KASI-Republika Korei), Kitt Peak National Obserwatorium (KPNO), Cerro Tololo Inter-American Observatory (CTIO), Community and Data Science Center (CSDC) oraz Vera C. Rubin Observatory (współpraca z National Accelerator Laboratory Departamentu Energii). Jest zarządzany przez Association of Universities for Research in Astronomy (AURA) na podstawie umowy o współpracy z NSF i ma siedzibę w Tucson w Arizonie. Społeczność astronomiczna ma zaszczyt mieć możliwość prowadzenia badań astronomicznych na Iolkam Du’ag (Kitt Peak) w Arizonie, na Maunakea na Hawajach oraz na Cerro Tololo i Cerro Pachón w Chile. Uznajemy i uznajemy niezwykle ważną i pełną szacunku rolę kulturową, jaką te miejsca odgrywają odpowiednio dla narodu Tohono O’odham, dla rdzennej społeczności Hawajczyków i dla lokalnych społeczności Chile.