Burmistrz Christchurch mówi strajkującym w szkole, że jego stanowisko w sprawie klimatu zmieniło się po huraganie Gabriel

Zbierali się, chodzili i sprawiali, że ich głosy były słyszalne.

Tysiące protestujących w każdym wieku, na czele z młodzieżowymi organizacjami Szkolny Strajk dla Klimatu i Piątek dla Przyszłości, wyszło w piątek na ulice w 11 ośrodkach w całym kraju, wzywając przywódców do podjęcia działań w sprawie zmian klimatu.

Strajkujący klimaty w Christchurch przemaszerowali z Placu Katedralnego i przez kilka godzin zajmowali siedzibę rady miejskiej, wzywając w szczególności do porzucenia planu lotniska Taras – i dając burmistrzowi Philowi ​​Maugerowi dźgnięcie za stwierdzenie, że zmienił swoje stanowisko w sprawie zmian klimatycznych „po wydarzeniach, które stało się na północy”, odnosząc się do zniszczeń spowodowanych przez huragan Gabriel.

W Wellington duży tłum zebrał się na Civic Square przed marszem do parlamentu, gdzie podczas przemówienia nękali kandydatkę National Remutaka, Emmę Chatterton.

W Auckland nieplanowane zamknięcie drogi spowodowane protestem spowodowało szaleństwo na drogach w godzinach szczytu. Studenci i sympatycy mieli maszerować z Britomart na Ooty Square przez Queen Street, ale zamiast tego postanowili iść wzdłuż Fanshawe Street w kierunku Victoria Park, aby zaprotestować przed biurami Fonterra i Air New Zealand.

Czytaj więcej:
* W obronie protestu klimatycznego
* „Zatrzymaj węgiel w glebie”: Studenci ponownie strajkują przeciwko zmianom klimatycznym
* Organizatorzy strajku klimatycznego w Christchurch są „optymistami” po spotkaniu z burmistrzem

Pięć głównych żądań strajkujących w całym kraju to zakończenie poszukiwań wydobywczych, obniżenie wieku uprawniającego do głosowania do 16 lat, podwojenie rezerw morskich do 2025 r., utworzenie i wdrożenie funduszu przejściowego dla rolnictwa regeneracyjnego oraz zniżki na e-rowery dla rodzin o niskich dochodach.

Plan Christchurch Airport dotyczący budowy międzynarodowego lotniska w Tarras był głównym problemem strajkujących w Garden City, którzy wskazywali na ogłoszenie przez radę stanu wyjątkowego klimatycznego w 2019 roku.

Będąca własnością gminy Christchurch City Holdings Ltd jest właścicielem 75% lotniska w Christchurch, a pozostała część należy do Crown Corporation.

Mauger, który miał „wcześniejsze zaangażowanie” w Isaac’s Theatre Royal podczas strajku klimatycznego, przystał na prośby o stawienie się przed zgromadzeniem, przybywając około 40 minut po rozpoczęciu okupacji.

Burmistrz, który określa siebie jako „orzecha wodoru”, powiedział, że wierzy, że technologia wodorowa „może być” wystarczająco zaawansowana, zanim lotnisko Taras zmniejszy ślad węglowy z dodatkowych lotów.

Mauger przyznał, że nie był świadomy żądań protestujących, ale powiedział, że nie zgadza się z naciskiem na obniżenie wieku uprawniającego do głosowania.

„Nie dogaduję się z 16-latką, bardzo mi przykro. Niektórzy z was są dobrze wykształceni i muszą mieć możliwość głosowania, ale są tacy, którzy nie mają” – powiedział.

„Jak myślisz, jaki procent młodych ludzi w wieku 16-17 lat zagłosowałby, gdyby dostali głos?”

W 2020 r. Rada Miasta Christchurch wspiera kampanię mającą na celu obniżenie wieku uprawniającego do głosowania. W zeszłym miesiącu rada powtórzyła swoje poparcie, chociaż Mauger osobiście się z tym nie zgodził.

Mauger powiedział także protestującym, że jest zaniepokojony kosztami miejskich ścieżek rowerowych.

„Nie jestem przeciwny stukaniu roweru, po prostu bądź bardzo jasny w swojej głowie, jestem całkowicie przeciwny ilości pieniędzy, które wydajemy na ich wykonanie”.

Aktywiści, którzy wygwizdali wiele komentarzy Maugera, przypomnieli mu jego opinię radnego z 2022 roku, że chce przelać pieniądze z tras rowerowych na nowy stadion miejski.

Obecnych było kilku członków rady miejskiej, w tym Mark Peters, Tayla Harrison Hunt, Sarah Templeton i Celeste Donovan.

Globalny ruch strajków szkolnych wyrósł z protestu aktywistki klimatycznej Grety Thunberg przed szwedzkim parlamentem w 2018 r., mimo że uczniowie w różnych częściach świata wychodzili z sal lekcyjnych, domagając się działań co najmniej dziesięć lat temu.

W wywiadzie dot RNZ W piątek rano rzeczniczka School Strike For Climate Christchurch, 17-letnia Aurora Garner Randolph, powiedziała, że ​​organizatorzy spodziewają się frekwencji między 15 000 a 20 000 w głównych ośrodkach w kraju.

Napier rozpoczął strajk w piątek o godzinie 11:00. New Plymouth rozpoczął się w południe, Wellington o 14:00, Kaitaia przed 15:00, przed exodusem około 15:00 w Auckland, Christchurch, Dunedin, Palmerston North, Nelson, Queenstown, Waiheke Island, Tauranga i Wanaka.

Garner-Randolph powiedział, że młodzi ludzie zasługują na głos w sprawie tego, kto i jak podejmuje egzystencjalne wyzwania związane ze zmianami klimatycznymi.

„To nasze pokolenie będzie musiało radzić sobie ze skutkami ekstremalnych zjawisk pogodowych, dlatego naprawdę zależy nam na tym, aby móc określić, jak teraz działa nasz rząd”.

Uważała, że ​​podwojenie MPA przed 2025 r. było pilne i konieczne, a wydawało się ambitne, „ponieważ nasze obecne przepisy nie są jeszcze zgodne z tym, co naukowcy zalecają na arenie międzynarodowej – 30% to minimalna zalecana ochrona mórz, niektórzy twierdzą, że 40% lub 50%”. Doskonały cel”.

Powiedziała, że ​​rozszerzenie zniżki na pojazdy elektryczne na rowery elektryczne może spowodować prawdziwą zmianę w podejściu do transportu.

Garner-Randolph uznał znaczenie rolnictwa, ale zauważył, że duża część emisji Nowej Zelandii pochodzi z rolnictwa intensywnego.

Chcemy pracować z rolnikami, a nie przeciwko nim, aby przejść na mniej intensywne metody uprawy.

I odrzuciłem tendencję do zwalniania Nowej Zelandii z ograniczania emisji w oparciu o naszą względną wielkość.

„Chociaż możemy być mali, jesteśmy ogromnym emitentem na mieszkańca i to musi się zmienić”.

Atak terrorystyczny w Christchurch przyćmił pierwszy atak w Nowej Zelandii, 15 marca 2019 r.

Ale zanim trzeci strajk miał miejsce we wrześniu tego roku, stał się jednym z największych protestów w historii Nowej Zelandii, z około 170 000 demonstrantów w całym kraju i jedną z najwyższych frekwencji na mieszkańca ze wszystkich większych krajów.

Potem przyszedł Covid-19. Strajki były organizowane sporadycznie iw mniejszej liczbie, ale w tym roku – zwolnienie z ograniczeń Covid – miało miejsce w następstwie katastrofalnych ekstremalnych zjawisk pogodowych na obszarach północy.