Najstarszy gad morski z epoki dinozaurów został znaleziony na arktycznej wyspie

Przez prawie 190 lat naukowcy szukali pochodzenia starożytnych gadów morskich z epoki dinozaurów. Zespół szwedzkich i norweskich paleontologów odkrył szczątki najstarszego znanego ichtiozaura („rybiej jaszczurki”) na odległej arktycznej wyspie Spitsbergen. Artykuł opisujący ustalenia zespołu został opublikowany w czasopiśmie Bieżąca biologia.

Ichtiozaury to wymarła grupa gadów morskich, których skamieniałości odkryto na całym świecie. Były jednymi z pierwszych żywych zwierząt na Ziemi, które przystosowały się do życia na otwartym morzu i wyewoluowały rybopodobne ciało, podobne do współczesnych wielorybów. Ichtiozaury znajdowały się na szczycie łańcucha pokarmowego w oceanach, podczas gdy dinozaury wędrowały po lądzie, dominując w siedliskach morskich przez ponad 160 milionów lat.

Według podręczników, gady po raz pierwszy zapuściły się na otwarte morze po masowym wymieraniu pod koniec permu, które zdewastowało ekosystemy morskie i utorowało drogę do zarania ery dinozaurów około 252 milionów lat temu. Jak głosi historia, gady lądowe z chodzącymi nogami zaatakowały płytkie środowiska przybrzeżne, aby wykorzystać nisze dla morskich drapieżników, które pozostały puste po tym katastrofalnym wydarzeniu. Z biegiem czasu te wczesne gady ziemnowodne stały się bardziej wydajnymi pływakami, ostatecznie przekształcając swoje kończyny w płetwy, rozwijając kształt ciała przypominający rybę i zaczynając rodzić żywe młode; W ten sposób zrywają swoją ostateczną więź z lądem, ponieważ nie muszą schodzić na brzeg, aby złożyć jaja.

Nowe skamieniałości odkryte na Spitsbergenie podważają tę długo akceptowaną teorię.

W pobliżu domków rybackich na południowym brzegu Fiordu Lodowego na zachodnim Spitsbergenie Dolina Kwiatów przecina ośnieżone szczyty gór, odsłaniając warstwy skał, które kiedyś były mułem na dnie morskim około 250 milionów lat temu. Szybko płynąca rzeka zasilana topniejącym śniegiem zerodowała mułowiec, odsłaniając zaokrąglone wapienne skały zwane betonem. Zostały one utworzone z osadów wapiennych, które osadziły się wokół rozkładających się szczątków zwierząt na starożytnym dnie morskim, zachowując je w ten sposób z oszałamiającymi trójwymiarowymi szczegółami. Dziś paleontolodzy szukają tych betonowych bloków, aby zbadać skamieniałe ślady martwych stworzeń morskich sprzed wieków.

Podczas ekspedycji w 2014 roku z Doliny Kwiatów zebrano dużą ilość betonu i wysłano z powrotem do Muzeum Historii Naturalnej na Uniwersytecie w Oslo w celu dalszych badań. Badania przeprowadzone z Muzeum Ewolucji Uniwersytetu w Uppsali pozwoliły zidentyfikować kościste ryby i dziwaczne kości płazów przypominające krokodyle, a także 11 przegubowych kręgów ogonowych ichtiozaura.

Nieoczekiwanie kręgi te pojawiły się w skałach przypuszczalnie zbyt starych dla ichtiozaurów. Ponadto, zamiast reprezentować podręcznikowy przykład przodka amfibii ichtiozaurów, kręgi są identyczne z kręgami geologicznie większych ichtiozaurów, a nawet zachowują wewnętrzną mikrostrukturę kości, która wykazuje adaptacyjne cechy charakterystyczne szybkiego wzrostu, wysokiego metabolizmu i całkowicie peryferyjnego stylu życia .

Badania geochemiczne otaczających skał potwierdziły wiek skamieniałości na około dwa miliony lat po masowym wymieraniu pod koniec okresu permu. Biorąc pod uwagę szacowaną skalę czasową ewolucji gadów oceanicznych, cofa to pochodzenie i zróżnicowanie wczesnych ichtiozaurów przed początkiem ery dinozaurów; Doprowadziło to do rewizji interpretacji podręcznika i odkrycia, że ​​ichtiozaury mogły najpierw promieniować do środowiska morskiego przed wyginięciem.

Ekscytujące jest to, że odkrycie najstarszego ichtiozaura przepisuje popularny pogląd na wiek dinozaurów jako ramy czasowe pojawienia się głównych linii gadów. Obecnie wydaje się, że przynajmniej niektóre grupy pochodzą sprzed tego okresu historycznego, a skamieniałości ich najstarszych przodków wciąż czekają na odkrycie nawet w najstarszych skałach na Spitsbergenie i innych częściach świata.