W biednych krajach otyłość może wskazywać na bezpieczeństwo finansowe

W najbogatszych krajach świata tzw bogatsi ludzie Jest raczej szczuplejsza.

Ale w Ugandajeden z najbiedniejszych krajachPonieważ prawie połowa ludzi spożywa codziennie mniej kalorii niż potrzebuje, nadmiar tłuszczu jest często oznaką bogactwa i może pomóc w zabezpieczeniu kredytu bankowego, zgodnie z nadchodzącym artykułem w The American Economic Review.

Nic dziwnego, że w miejscach, gdzie brakuje żywności, otyłość jest ważną oznaką bogactwa. Ale nowe badanie wskazuje, że informacje w biednych krajach również są skąpe. W takich sytuacjach urzędnicy kredytowi wykorzystują wszelkie znalezione dowody, aby pomóc w podejmowaniu kluczowych decyzji ekonomicznych.

„Biorąc pod uwagę niedostatek łatwo dostępnych informacji materialnych w biednych krajach, wskaźniki zamożności, w tym otyłości, odgrywają kluczową rolę w interakcjach gospodarczych, gdy jednostki starają się ocenić czyjś majątek” – powiedziała Elisa Macchi, adiunkt ekonomii na Uniwersytecie Browna.

jako część jej badaniaPani Machi przeprowadziła testy z 238 urzędnikami ds. pożyczek w 146 instytucjach finansowych w stolicy Kampali. Poprosiłem ich o przejrzenie wniosków od fikcyjnych potencjalnych kredytobiorców, których towarzyszące zdjęcia zostały zmanipulowane, aby wyglądały na chude lub grube.

Pani Machi powiedziała, że ​​w Ugandzie ludzie dołączają swoje zdjęcie do wniosku o pożyczkę i może to być jeden blok informacji, na podstawie którego urzędnik ds. pożyczek decyduje, czy udzielić wnioskodawcy pierwszej rozmowy.

Odkryłem, że urzędnicy ds. pożyczek częściej oceniali kandydatów jako bardziej wiarygodnych i finansowo zdrowych, gdy dołączono otyłą wersję zdjęcia.

„Premia za otyłość jest znacząca, równoważna 60-procentowemu wzrostowi dochodów pożyczkobiorcy zgłaszanych przez siebie w badaniu” lub dodatkowemu zasobowi, takiemu jak posiadanie samochodu, stwierdzono w badaniu.

Historycznie w niektórych częściach Afryki Subsaharyjskiej otyłość była niedoceniana. Mauretania była znana ze swojej tradycji przymusowego karmienia młodych dziewcząt, aby uczynić je bardziej odpowiednimi do małżeństwa – praktyki określanej jako zgłębnik, zaczerpniętej z francuskiego określenia na przymusowe karmienie gęsi w celu produkcji foie gras. Tłuszcz jest uważany za oznakę bogactwa rodziny i ideał kulturowy.

Ostatnio, otyłość Staje się coraz bardziej niepokojącym zagrożeniem dla zdrowia na kontynencie, co jest zgodne z trendem w najbogatszych krajach, gdzie otyłość jest często powszechna. związane z biedą. Łatwa dostępność taniej, wysoko przetworzonej żywności, która ma niewielką wartość odżywczą, pozwala ludziom zaspokoić głód bez promowania ogólnego stanu zdrowia.

W krajach rozwijających się zmiany diety, brak aktywności fizycznej i korzystanie z różnych środków transportu, zwłaszcza w miastach, przyczyniają się do przyrostu masy ciała.

„Afryka boryka się z rosnącym problemem otyłości i nadwagi, a tendencje rosną” – powiedział Matshidiso Moeti, regionalny dyrektor WHO w Afryce, w oświadczeniu z zeszłego roku. „Jeśli nie zostaną powstrzymane, miliony ludzi, w tym dzieci, ryzykują krótsze życie pod ciężarem złego stanu zdrowia”.

Badania wykazały, że otyłość jest związana z ciężkimi chorobami i hospitalizacjami pacjentów z Covid-19.

the Globalna Organizacja Zdrowia Inne organizacje międzynarodowe współpracują z Kenią, Tanzanią i Ugandą w celu opracowania programów i standardów promujących zdrowe odżywianie i aktywność fizyczną.

Mimo to skojarzenia kulturowe i stereotypy często utrzymują się pomimo zaleceń naukowych, takich jak przekonanie, że tłuszcz wskazuje na obfitość pieniędzy.

Ale przynajmniej w przypadku urzędników pożyczkowych z Ugandy, rzeczywistość ostatecznie przeważyła nad wyobraźnią. Gdy dostarczono bardziej solidnych informacji – takich jak dochód wnioskującego o pożyczkę, zabezpieczenie i zatrudnienie – a pożyczkodawcy wykorzystali je, tak zwana premia za otyłość spadła.

„Dobrą rzeczą jest to, że nie są zakorzenione” – powiedziała Machi o z góry przyjętych poglądach na temat bogactwa i wagi. „Moment, w którym przekazujemy im informacje, a oni na nie reagują”.