HejJednym z największych wyzwań związanych z eliminacją paliw kopalnych – o którym często się zapomina – jest lotnictwo. Jednak dla wyspiarskich krajów Pacyfiku stanowi to ogromny dylemat. W tej chwili dotarcie na wyspy Pacyfiku bez spalania nafty byłoby praktycznie niemożliwe.
Latanie łączy rodziny w całym regionie i pozwala na niezbędne podróże, w tym podróże w celach zdrowotnych i edukacyjnych. Loty stanowią również podstawę rozwijającej się i tętniącej życiem branży turystycznej. Turystyka jest obecnie największym sektorem gospodarczym w regionie Pacyfiku i może przynieść wiele korzyści rozwojowych.
Jako bardzo bezbronne państwa wyspiarskie, ważny jest cel polegający na pozbyciu się regionu paliw kopalnych. Konieczność pilnego odejścia od paliw kopalnych stanowi obecnie integralną część globalnych ram klimatycznych dzięki porozumieniu osiągniętemu w tym tygodniu podczas Cop28 w Dubaju. W marcu Vanuatu, Tuvalu, Tonga, Fidżi, Niue i Wyspy Salomona wynegocjowały wezwanie z Port Vila do sprawiedliwego przejścia do strefy wolnej od paliw kopalnych na Pacyfiku. Temat powrócił do porządku obrad Forum Wysp Pacyfiku na Wyspach Cooka w listopadzie. Jednak rzeczywistość – i kluczowa rola, jaką turystyka odgrywa w regionie – czyni to zadanie bardziej złożonym.
Przed pandemią Covid-19 do krajów wyspiarskich Pacyfiku drogą lotniczą i statkami wycieczkowymi przybyło 1,8 miliona osób z zagranicy. Zużycie energii i emisje związane z lotami międzynarodowymi i żeglugą nie są oficjalnie obliczane, ale prawdopodobnie będą ogromne. Świetnym pierwszym krokiem byłoby faktyczne zmierzenie tego i udokumentowanie skali wyzwania.
Zamknięcie granic w czasie pandemii stworzyło przestrzeń dla głosów krytycznych dotyczących skali i rodzajów turystyki, które byłyby odpowiednie dla kontekstu wyspy, unikalnych kultur i wrażliwych środowisk. Fidżi stara się odejść od modelu turystyki masowej z udziałem międzynarodowych sieci hoteli na rzecz bardziej lokalnego modelu turystyki ekokulturowej na małą skalę. Inne kraje znalazły swoją mniejszą bazę turystyczną pod presją większej liczby przyjazdów – tak jak miało to miejsce w przypadku Vanuatu w związku z napływem dużych statków wycieczkowych. Wyspy Cooka starają się podążać za modelem regeneracyjnym, w którym turystyka pozostawia wyspom korzyści netto.
Istnieją pewne dowody na to, że branża turystyczna obsługująca region Pacyfiku mogłaby stać się bardziej zrównoważona. W przypadku bardzo krótkich wycieczek, np. z Rarotonga do Aitutaki (ok. 260 km), czy być może z Samoa do Tokelau (ok. 550 km), opcją stanie się samolot elektryczny. Krajowe linie lotnicze mogą oferować usługi na dystansie nawet do 1000 kilometrów. Zupełnie inna sieć regionalna może być lepsza od tej, która jest obecnie oferowana. To oczywiście zadziała tylko wtedy, gdy dostępna będzie wystarczająca ilość energii odnawialnej; Podróże lotnicze pozostają niezwykle energochłonne.
Wskazuje to na najpilniejsze zadanie, jakim jest zwiększenie wytwarzania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych na wyspach. Wszystkie wyspiarskie kraje Pacyfiku mają jeszcze długą drogę do osiągnięcia samowystarczalności w zakresie energii odnawialnej. Nawet Fidżi, kraj o najwyższym udziale energii odnawialnej, osiąga jedynie poziom 30% całkowitej energii. Jednocześnie korzystne byłoby proaktywne współdziałanie ze zdolnościami i partnerami niezbędnymi do przekształcenia regionalnej sieci lotniczej. Może na przykład istnieć możliwość testowania nowych technologii przez start-upy na wyspach, być może na krótkich trasach. Dzieje się tak na Alasce, gdzie ZeroAvia i Alaska Airlines połączyły siły, aby w 2024 roku zaoferować lot na napędzie wodorowo-elektrycznym, łączący Anchorage i Kenai.
Wreszcie należy dodać więcej tlenu dyskusjom na temat sposobów zwiększania wartości turystyki bez dużej liczby odwiedzających. Badania mające na celu określenie, którzy typy turystów wyjeżdżają z większymi korzyściami niż inni, mogą pomóc w ostrożnych strategiach marketingowych. Korzyści mogą mieć formę zwrotu finansowego, ale można je również zmierzyć jako wkład w ochronę środowiska lub społeczności, lub w rzeczywistości mniejszy niż przeciętny ślad węglowy.
Pozbycie się paliw kopalnych z wysp Pacyfiku to godny podziwu cel i cały świat musi pójść w jego ślady, jeśli mamy poczynić jakiekolwiek postępy w utrzymaniu globalnego ocieplenia poniżej 2°C. Jednak obecne inwestycje w rozwijającą się turystykę utrudnią realizację tej wizji. Długoterminowa przyszłość regionu zależy od skutecznych działań klimatycznych, a częścią tej rozmowy musi być temat sposobu osiągnięcia zrównoważonego rozwoju turystyki.
„Obrońca popkultury. Pytanie o pustelnika w komedii. Alkoholista. Internetowy ewangelista”.
