Wyścig kosmiczny wywiera presję na Siły Obronne Nowej Zelandii

Kosmiczny wyścig zbrojeń nabiera tempa, a rachunki też rosną.

Nowa Zelandia znalazła się w gronie sojuszników, od których Stany Zjednoczone zwróciły się o przeznaczenie większych środków na satelity wojskowe.

Co to oznacza dla pozbawionych środków pieniężnych sił obronnych, które nie są w stanie nawet unieść na wodę wszystkich swoich łodzi?

Wielomiliardowy wyścig kosmiczny, w którym Stany Zjednoczone walczą z Chinami i Rosją, nabiera tempa w obszarach komunikacji satelitarnej, zakłócania, śledzenia i nadzoru, aby pomóc żołnierzom na polu bitwy, łodziom podwodnym, statkom, a nawet siłom nuklearnym.

Rozwój rakiet hipersonicznych – w samych Stanach Zjednoczonych istnieje 70 programów testów hipersonicznych – jedynie napędza nacisk na bardziej zaawansowane satelitarne systemy ostrzegania.

Nowa Zelandia ma powiązania polityczne jako partner w amerykańskim programie Wide-Scale Global Satellite (WGS) oraz handlowo poprzez liczne kontrakty Rocket Lab z Pentagonem i głównymi wykonawcami wojskowymi, takimi jak Lockheed Martin.

Jednak satelity wojskowe, na których opiera się Nowa Zelandia, są ponad siły, a Stany Zjednoczone chcą pomóc Projekt wart 1,6 miliarda dolarów Jak podają doniesienia amerykańskich mediów, wystrzelenie dwóch nowych, znacznie mocniejszych samolotów.

Nowa Zelandia przeznaczy 15 milionów dolarów na uruchomienie jednego z tych dwóch programów, ale minister obrony Judith Collins nie wspomniała we wtorkowym oświadczeniu o drugim.

Prototyp będzie wyposażony w nowego satelitę WGS, WGS-11+, którego wystrzelenie Nowa Zelandia pomoże w przyszłym roku Technologia przeciwzakłóceniowaw którą Stany Zjednoczone pompują 5 miliardów dolarów, „aby automatycznie przeciwdziałać wysiłkom zakłócającym, mającym na celu utrzymanie łączności bojowników na spornym polu bitwy”.

Stało się tak po tym, jak w 2012 roku Nowa Zelandia kupiła dostęp do starzejącej się sieci 10 satelitów WGS za 83 miliony dolarów, wraz z Kanadą, Czechami, Danią, Luksemburgiem, Holandią i Norwegią. Australia wydała ponad 700 milionów dolarów w ramach osobnej umowy na dostęp.

Nowa Zelandia przeznacza niewielką sumę 1,2 miliona dolarów rocznie na zarządzanie „konstelacją”.

„Systemy kosmiczne są niezbędne dla powodzenia współczesnych operacji wojskowych” – powiedział Collins.

Stany Zjednoczone mówią o rosnących zagrożeniach w przestrzeni kosmicznej ze strony Chin i Rosji i od miesięcy negocjują z partnerami satelitarnymi WGS, aby zrobić więcej.

„Wszyscy obecni partnerzy-sygnatariusze zobowiązali się do zapewnienia dodatkowego finansowania programu WGS, pod warunkiem pomyślnego zawarcia porozumienia międzynarodowego”. poinformowały Siły Kosmiczne Stanów Zjednoczonych W 2022 r.

„Ważne jest, abyśmy utrzymali ciągłość działania tej linii produkcyjnej i uwzględnili pokrewne wymagania dotyczące chronionej komunikacji” – powiedział niedawno Boeing, który buduje dwa nowe satelity WGS.

Każdy kraj ma równy dostęp do satelitów będących własnością USA.

Zamiast tego Australia chce tworzyć Suwerenne satelity, co może kosztować 3 miliardy dolarów do 2029 roku, więc nie musi już prosić Stanów Zjednoczonych o pozwolenie na korzystanie z WGS. Niedawno wybrała amerykańskiego giganta zbrojeniowego Lockheed Martin jako preferowanego oferenta.

W środę w Sydney kwestie obronności i bezpieczeństwa są głównymi tematami pierwszych rozmów premierów Australii i Nowej Zelandii.

Siły Obronne Nowej Zelandii twierdzą, że chcą również dodać przyszłe systemy kosmiczne, które „zmniejszają zależność od innych”, ale nie zastanawiają się, jak to zrobi.

Narodowy Bank przed wyborami był optymistą co do zwiększenia wydatków na obronę, ale obecnie jest bardziej konserwatywny, ponieważ zarówno premier Christopher Luxon, jak i Collins twierdzą, że wszystko zależy od sytuacji fiskalnej.

Porozumienia koalicyjne nie mówią nic o obronności, a rząd stoi przed trudnymi wyborami w obliczu rosnącego zapotrzebowania na zaawansowane technologie, takie jak wyścig kosmiczny.

Siły Obronne Nowej Zelandii mają kilka zasadniczych problemów, gdyż straciły wielu pracowników, a ostatnio musiały uziemić HMNZS Canterbury W sezonie cyklonów tropikalnych miałby trudności z zareagowaniem na poważną burzę z powodu „poważnych dziur” w jednostkach armii i musiał wcześniej uziemić swoje samoloty Orion pomimo pogarszających się funkcji poszukiwawczo-ratowniczych.

„Pustka jest widoczna we wszystkich szczeblach i zawodach, a także wśród cywilnej siły roboczej” – stwierdzono w swoim rocznym raporcie.

Departament Obrony pracuje nad nowym planem w zakresie zdolności – listą zakupów – który ma zostać opublikowany w przyszłym roku. Pięć stron Dokument dotyczący bezpieczeństwa kosmicznegopod nagłówkiem „Jakimi zasobami kosmicznymi dysponują obecnie Siły Obronne Nowej Zelandii?”, wymieniono tylko satelity WGS.

Następnie stwierdza, że ​​„w celu zapewnienia niezawodnego bezpieczeństwa, pewności i terminowego wykorzystania systemów kosmicznych prawdopodobnie konieczne będzie rozwinięcie przyszłych zdolności w celu poprawy odporności narodowej i zmniejszenia zależności od innych w zakresie wspierania interesów Nowej Zelandii”.

Nic dziwnego, że branża satelitarna przechwala się, że małe kraje mogą je kupić.”Infrastruktura przestrzeni suwerennej„.

Pentagon jest zaangażowany w sprzedaż swoich znacznie większych kosmicznych marzeń, a ostatnio pozwolił NBC odbyć tournée Fabryka rakiet w Alabamieoraz New York Timesa Spotkaj się z Siłami Kosmicznym w Kalifornii.

Poszukuje miliardów dolarów, aby stawić czoła zagrożeniom, takim jak to, co określa jako „robotyczne ramię”, które Chiny już przetestowały i które może poruszać i ściągać satelitę z orbity.

„Wiemy, kiedy jesteśmy zagrożeni” – powiedziała NBC koalicja wystrzeliwania rakiet wojskowych.

Aby na przykład wyprodukować mniejsze i tańsze satelity, aby „zalać strefę” i chronić wrażliwe satelity, Pentagon zwraca się do firm z branży lotniczej.

Rezultatem dla Nowej Zelandii są liczne kontrakty dla lokalnego Rocket Lab i jego amerykańskich spółek zależnych, w tym umieszczenie w przestrzeni kosmicznej urządzeń do testów hipersonicznych dla rządu USA i gigantycznego wykonawcy Leidos.

Rocket Lab pomaga także w wyposażaniu tajnych satelitów opracowanych przez Lockheed Martin, największego na świecie producenta broni, w celu identyfikacji i śledzenia broni hipersonicznej i zaawansowanych rakiet.

Wysiłki handlowe i WGS zwiększają zgodność Nowej Zelandii z interesami Pentagonu i Five Eyes, a także z dużymi kontrahentami, takimi jak Boeing i Lockheed. Nowa Zelandia przeprowadziła dwa lata temu badanie przeciwdziałające zakłóceniom na stacjach naziemnych WGS dla grupy wywiadowczej Five Eyes.

Siły Kosmiczne zainwestowały w nową rakietę Rocket Lab Neutron do wykorzystania w „misjach obrony narodowej i bezpieczeństwa o najwyższym priorytecie” oraz w rakietach hipersonicznych. Transport towarów Szybko w dowolne miejsce na świecie.

Rocket Lab współpracuje również z BlackSky i tak właśnie robi z kosmosu Głównie dla wywiadu wojskowego.

Ogromne wydatki na przestrzeń kosmiczną mają miejsce w czasie, gdy sprzedaż broni ogólnie rośnie. „Izraelski konflikt z Hamasem, rosyjska inwazja na Ukrainę i powstanie Chin stworzyły chaos Boom na producentów broni „To szansa dla Waszyngtonu na zbudowanie bliższych stosunków wojskowych z innymi krajami”. New York Timesa wspomniany.

Natomiast ze strony cywilnej ostatnio Australia Plany dotyczące czterech satelitów zostały anulowane Do prognozowania pogody i prac w przypadku katastrof ze względu na koszty.

Rocket Lab odmówiło komentarza.