Phoebe Newman W 1859 roku odkrył go francuski astronom i matematyk Urban Le Verrier Odkryłem coś dziwnego: Merkury zawiódł w swoim tańcu wokół Słońca, przeciwstawiając się uporządkowanej inicjatywie, którą przepowiedział Fizyka Newtona.
Tej dziwnej anomalii nie można wytłumaczyć obecnością niezidentyfikowanych planet poruszających się po orbicie Merkurego; Tylko dzięki ogólnej teorii względności opracowanej przez fizyka Alberta Einsteina w 1915 roku, która opisuje, w jaki sposób grawitacja tworzy krzywe w strukturze czasoprzestrzeni.
Od tego czasu ogólna teoria Einsteina pozostała silna przez całe stulecie, ale są pewne rzeczy we wszechświecie, których jego niesamowity model nie jest w stanie wyjaśnić. Rozpadają się na przykład w centrach czarnych dziur i u zarania wszechświata i nie mieszczą się łatwo w mechanice kwantowej, co prowadzi niektórych fizyków do Wymaga alternatywnego myślenia O tym, jak działa grawitacja.
Chociaż te pomysły są nadal teoriami pobocznymi, odkrycie anomalii grawitacyjnych w oddzielnych gwiazdach bliźniaczych na dużą skalę i przy bardzo małym przyspieszeniu po raz kolejny stanowi wyzwanie dla ogólnej teorii Einsteina.
W nowym badaniu astrofizyk Kyu Hyun Chae z Uniwersytetu Sejong w Korei przeanalizował prawie 2500 masywnych gwiazd. Układy podwójne gwiazd Zaobserwowali je za pomocą teleskopu kosmicznego Gaia Europejskiej Agencji Kosmicznej i doszli do wniosku, że w niektórych punktach standardowa grawitacja załamuje się.
Zhai jako pierwszy poinformował o odkryciu anomalii grawitacyjnej W połowie 2023 r W badaniu ruchów orbitalnych masywnych układów podwójnych anomalie, które uważano za dowód na istnienie jednej teorii zmodyfikowanej grawitacji, zwanej Zmodyfikowana dynamika Newtona (mond).
Jednak niektórzy fizycy nie zgodzili się z tym Zamiast tego zasugeruj Jego próbka została „skażona” przez niewykrytych bliskich towarzyszy w układach podwójnych gwiazd. Innymi słowy, większe niż oczekiwano przyspieszenia zaobserwowane przez Chai w niektórych szerokich układach podwójnych były najprawdopodobniej wynikiem wpływu intruzów znajdujących się w cieniach, które Chai przeoczył.
Dlatego fizyk z Uniwersytetu Sejong postanowił ponownie przetestować swoje metody na mniejszym podzbiorze „czystych” gwiazd podwójnych. Zhai odkrył, że bliźniacze gwiazdy krążące wokół siebie zachowują się zgodnie z klasyczną dynamiką Newtona, więc nie było tutaj żadnych problemów.
Jednak wydaje się, że gwiazdy podwójne oddalone od siebie o ponad 2000 jednostek astronomicznych uzyskują „wzrost” prędkości przy małych przyspieszeniach, co jest sprzeczne z przewidywaniami mechaniki klasycznej i niezależnie od tego, czy modele uwzględniają hipotetyczną ciemną materię.
„Ta anomalia grawitacyjna wskazuje na załamanie się dynamiki Newtona i ogólnej teorii względności przy niskim przyspieszeniu, a zatem ma ogromne implikacje dla astrofizyki, kosmologii i fizyki podstawowej”. – pisze w swojej nowej gazecie.
„Dlatego nie można przecenić znaczenia potwierdzenia rzekomej anomalii za pomocą jak największej liczby niezależnych badań”.
Choć dwa badania tego samego badacza dzielą lata świetlne od niezależnej teorii walidacji, która odwracałaby wyniki, Chai uważa, że jego metody są solidne. Mimo, że on się nie przyznaje Teoretyczne wyjaśnienia zgłoszonej anomalii są „szeroko otwarte”.
Jednak jest również wykonany Kilka dużych roszczeń W swoim artykule stwierdził, że „model ciemnej materii wydaje się obecnie skazany na porzucenie” oraz że „standardowa kosmologia oparta na ogólnej teorii względności wydaje się już nieaktualna, nawet w zasadzie”.
Tego typu twierdzenia wymagają absurdalnie mocnych dowodów na ich poparcie i powtarzania ich wielokrotnie. Bez wątpienia artykuł Chai zostanie dokładnie przeanalizowany przez jego rówieśników. Jednak w wynikach takich jak te możemy znaleźć sposób na uzupełnienie luk w wiedzy na temat pozostałych tajemnic grawitacji.
„Dowody na zwiększoną grawitację w trybie niskiego przyspieszenia są teraz wystarczająco jasne” – powiedział Chi On pisze„Chociaż społeczność naukowa powinna w dalszym ciągu gromadzić więcej dowodów z przyszłych obserwacji”.
Badanie zostało opublikowane w Dziennik astrofizyczny.
