Jak wybrać odpowiedni dla siebie film na Doc Edge Film Festival?

Ko au te Awa, ko te Awa ko au – jestem rzeką, rzeka to ja.
zdjęcie: dostarczone

Film dokumentalny to bardzo szerokie pojęcie, a program filmowy w tym roku jest duży Festiwal Doc Edge’a Powinno to oznaczać, że każdy widz znajdzie coś dla siebie.

Żyjemy jednak w burzliwym świecie, w którym o naszą uwagę walczą trudne i barwne historie. Publiczność powinna być także przygotowana na zagłębienie się w materiał dający do myślenia.

Na tegorocznym festiwalu nie brakuje go, choć nie każdemu filmowi udaje się w tak dużym i różnorodnym programie.

Oto cztery funkcje, które wypróbowałem i które przypadły mi do gustu, z oferty na rok 2024.

Jeśli potrafisz poradzić sobie z dużymi emocjami: Żegnaj Tyberiuszu

Aktorka Hiam Abbas (być może najbardziej znana na Zachodzie z roli porzuconej żony patriarchy Logana Roya w Dziedziczenie) Pochodzi z rodziny palestyńskiej, która została wygnana ze swoich domów w Tyberiadzie, nad brzegiem Jeziora Galilejskiego, podczas wojny rozbiorowej w 1948 r., która doprowadziła do powstania państwa Izrael. Do tego czasu miasto było podzielone między rdzenną ludność żydowską i palestyńską, ale było rządzone przez Brytyjczyków. Po wojnie większość Palestyńczyków nigdy nie wróciła.

Scena z filmu dokumentalnego Bye Bye Tiberias.
zdjęcie: dostarczone

Żegnaj Tyberiuszu Jest to film wyreżyserowany przez córkę Abbasa, Linę Sawalem, przedstawiający historię Abbasa w jej drodze powrotnej z osobistego wygnania z rodziny, kiedy udała się do Europy, aby realizować swoje marzenia o karierze aktorskiej. Widzimy, jak cztery pokolenia kobiet w tej rodzinie próbują uporać się ze stratami materialnymi i emocjonalnym zamętem wywołanym okupacją.

Film spędza dużo czasu z rodziną, wspominając domowe filmy i stare zdjęcia. Ból serca jest wyczuwalny, ale bardziej zaangażowałem się, gdy film cofnął się o kilka kroków i zapewnił dodatkowy kontekst do tego, co oglądaliśmy.

Wraz ze śmiercią przodków historie życia w starożytnej Palestynie zaczynają blaknąć i ważne jest, aby ich nie porzucać.

Jeśli chcesz patrzeć optymistycznie na środowisko: Ko au te Awa, ko te Awa ko au – jestem rzeką, rzeka to ja

W 2017 r. Korona przyznała rzece Whanganui status osobowości prawnej w uznaniu jej znaczenia dla Te Ao Māori i kluczowej roli dla zdrowia ekologicznego regionu. W tym filmie przewodnik rzeczny Ned Tapa podróżuje w dół rzeki z międzynarodowymi gośćmi, w tym rdzennymi przedstawicielami australijskiej „tłumu”, ciekawymi, jak wykorzystać ten precedens do ochrony własnych rzek.

Ko au te Awa, ko te Awa ko au – jestem rzeką, rzeka to ja.
zdjęcie: dostarczone

Film jest produkcją europejską, więc miejscowi zanurzeni w tej historii – i zasadach tikangi – mogą odkryć, jak nauczyć się ssać jajka, ale to bliskość między ludźmi z różnych środowisk utrzymuje zainteresowanie.

Nowozelandczycy uwielbiają patrzeć, jak na nas patrzą obcokrajowcy, myślę, że lokalna publiczność będzie zachwycona tym, na czym skupiają się ich kamery, ale przede wszystkim dźwiękami okolicznej rzeki i lasu, które cierpliwie wychwytują podczas swojej pięciodniowej podróży.

Jeśli chcesz zobaczyć, jak ktoś przekracza granice: Racing Mister Fahrenheit

Wyścig pana Fahrenheita To świetny przykład teorii „kosztów utopionych” w kręceniu filmów dokumentalnych. To tutaj nakręciłeś dużo materiału, wydałeś dużo pieniędzy, a kiedy twoja historia znika – w tym przypadku mniej więcej w połowie – masz wrażenie, że mimo wszystko musisz iść dalej i mieć nadzieję, że pojawi się nowa historia.

Przykro mi to mówić, ale tutaj coś takiego się nie dzieje naprawdę i film o obsesji jednego człowieka na punkcie szybkości i ego ostatecznie kończy się fiaskiem.

Wyścig pana Fahrenheita.
zdjęcie: dostarczone

Bobby Haas był miliarderem, potentatem w branży napojów bezalkoholowych i fanem sportów motorowych, zdeterminowanym, aby pozostawić po sobie ostatni ślad w przyszłych pokoleniach. Zaprojektował i zbudował motocykl oraz wózek boczny, aby pobić rekord prędkości na lądzie na słynnych słonych równinach Bonneville. Naturalnie, jako bohater swojej historii, będzie na rowerze zmierzał w stronę historii.

Powiedzieć, że nie idzie zgodnie z planem, to mało powiedziane.

Jeśli chcesz wiedzieć więcej (i przestraszyć się) o tym, co dzieje się w Internecie: Kliknij Kliknij Pułapka

Wydaje mi się, że od początków mediów społecznościowych co roku oglądam wersje tego filmu, ale wydaje się, że nic się nie zmienia – w rzeczywistości jest coraz gorzej – dlatego twórcy filmów starają się podnosić naszą świadomość szkód wyrządzonych nam, gdy korzystamy z Internetu i wciąż nie udało nam się pokonać naszego uzależnienia od smartfonów.

Kliknij pułapkę.
zdjęcie: dostarczone

Tematem tego filmu jest reklama internetowa i sposób, w jaki jest ona wykorzystywana, nie tylko do śledzenia nas i sprzedawania nam rzeczy, których nie chcemy lub nie potrzebujemy, ale także do wspierania niektórych z najbardziej szkodliwych źródeł dezinformacji w dzisiejszym społeczeństwie, skutecznie wykorzystując tajemnicze narzędzia kapitalizmu do osłabiania samego społeczeństwa.

Pomyślałem o tym, że te systemy zawodzą prawie wszystkich. Przypomnij sobie ten stary dowcip o właścicielach firm, który mówi: „Wydaję milion dolarów rocznie na reklamę i połowa z tego jest marnowana – nie wiem która połowa!” Teraz 90% tej kwoty prawdopodobnie trafi do kieszeni niektórych złych aktorów na całym świecie.

Dlatego reklama internetowa nie sprawdza się w przypadku większości firm, podobnie jak w przypadku tradycyjnych mediów, których malejący udział w rynku nie jest już wystarczający, aby utrzymać wysoką jakość dziennikarstwa. Można by pomyśleć, że te dwie strony mogą połączyć siły, aby znaleźć rozwiązanie.

Jednocześnie film świetnie spisuje się, tropiąc złożone powiązania, pokazując, jak brak regulacji ze strony rządów i brak zainteresowania konsumentów są niebezpieczne dla nas wszystkich.

Doc Edge Festival rozpoczyna się 19 czerwca w Christchurch, a od 3 lipca przenosi się do Auckland i Wellington.