Jednak żaden konkurent nie był w stanie przejąć duopolu jedzenia i odliczania. Głównym tego powodem jest brak gruntów – duże marki są właścicielami gruntów i korzystają z dzierżaw, które skutecznie zabraniają sprzedaży jakiejkolwiek dostępnej ziemi konkurencji.
Komisja Handlu ustaliła, że firmy mają 200 wyłącznych i restrykcyjnych umów najmu. Jedzenie na Wyspie Północnej ma 68 z tych dekad – ale nie na długo.
„Nie używaliśmy tej praktyki od dłuższego czasu i zamierzamy usunąć wszystkie… te historyczne praktyki” – powiedział Quinn.
Komisja zidentyfikowała również 200 nieużywanych lokalizacji utrzymywanych przez supermarkety, czasami przez dziesięciolecia, większość z nich Okland i Christchurch.
Jeśli go nie rozwijają, firmy sprzedają go za więcej, niż go kupiły. Zapytany, czy North Island Food Company robi to dla pieniędzy, Quinn powiedział: „Kiedy sprzedajemy ziemię, robimy to dla pieniędzy”. [the] Cena rynkowa – tak.”
Jeśli chodzi o ceny, Foodstuffs przyznało, że ich promocje są dość mylące.
„To sprawiedliwe i myślę, że było to zbyt wiele, zbyt skomplikowane i zbyt mylące, a to świetna okazja, aby to naprawić” – powiedział Quinn.
Jeśli nie zostanie naprawiony, rząd może podzielić branżę – albo rozdzielić dystrybucję i firmy konsumenckie, albo zmusić je do sprzedaży sklepów.