Badanie wykazało, że migracja w okresie dojrzewania wiąże się ze zwiększonym ryzykiem psychozy Zdrowie psychiczne

Naukowcy odkryli, że u osób migrujących w okresie dojrzewania ryzyko zachorowania na psychozę jest zwiększone, zauważając, że związek ten jest szczególnie silny wśród osób rasy czarnej i mieszkańców Afryki Północnej.

Chociaż wcześniejsze badania sugerowały, że imigracja może odgrywać rolę w zwiększaniu ryzyka psychozy wśród osób z mniejszości etnicznych, z badania wynika, że ​​ważnym czynnikiem może być wiek.

Adolescencja to czas, w którym jednostki kształtują poczucie tożsamości oraz doświadczają rozwoju społecznego, poznawczego i neurologicznego, powiedział James Kirkbride, profesor psychiatrii i epidemiologii społecznej na University College London (UCL) i współautor badania.

„Tak więc migracja w okresie dojrzewania, która zakłóca tworzenie sieci społecznych, może wymagać od dorastających migrantów nauki nowego języka, poruszania się po nowych normach i zwyczajach społecznych i kulturowych oraz radzenia sobie w nowych środowiskach społecznych – w tym potencjalnego narażenia na znany rasizm i dyskryminację” – stwierdził. powiedział. „Można je powiązać z ryzykiem psychozy – a wszystko to może sprawić, że migracja nastolatków stanie się okresem szczególnie narażonym na zwiększone ryzyko psychozy w przyszłości”.

Kirkbride i jego współpracownicy napisali w czasopiśmie PLOS Mental Health, jak przeanalizowali dane od 2132 osób w wieku od 18 do 64 lat z Anglii, Francji, Włoch, Hiszpanii i Holandii, które wzięły udział w większym badaniu badawczym. Z tej grupy 937 osób miało pierwszy epizod zaburzeń psychotycznych, a u osób, które imigrowały, wystąpiło to po migracji.

Kirkbride stwierdziła, że ​​większość osób, które wyemigrowały, zrobiła to ze względów ekonomicznych, a nie na przykład starając się o azyl.

Po wzięciu pod uwagę takich czynników, jak rasa, oznaki deprywacji społecznej i historia psychozy u rodziców, zespół odkrył, że ryzyko rozwoju psychozy u osób, które wyemigrowały w wieku od 11 do 17 lat, było prawie dwukrotnie większe niż u osób rasy białej, które nie imigrowały. Nie stwierdzono jednak zwiększonego ryzyka w przypadku osób, które wyemigrowały w dzieciństwie, wczesnym dzieciństwie lub w wieku dorosłym.

W innej analizie zespół odkrył, że zwiększone ryzyko psychozy u nastolatków było znaczące tylko wśród imigrantów rasy czarnej i imigrantów z Afryki Północnej. Chociaż Kirkbride zauważył, że dokładne powiązanie jest trudne do ustalenia ze względu na małą liczebność ostatniej grupy objętej badaniem, ryzyko rozwoju psychozy było w tych grupach co najmniej dwa do trzech razy wyższe niż w przypadku białych ludzi, którzy nie imigrowali.

Analiza wykazała również, że u dorosłych z Afryki Północnej i rasy czarnej w każdym wieku oraz osób niebędących imigrantami, rasy czarnej lub o mieszanym pochodzeniu etnicznym, ryzyko wystąpienia psychozy było większe niż u białych nieimigrantów. Nie było takiego wzrostu w przypadku imigrantów białych ani azjatyckich.

Biali ludzie nie są widocznymi mniejszościami w Europie, co oznacza, że ​​nie spotykają się z takimi samymi niedogodnościami i mogą łatwiej się przystosować, twierdzi pierwszy autor badania Homa Andlieb, również z University College London. „Być może częściej migrują w obrębie Europy i nie doświadczają takiej samej deprywacji przed migracją ani po niej” – stwierdziła.

Badanie ma ograniczenia, m.in. nie pozwala wykazać przyczyny i skutku, nie śledzi przebiegu badania w czasie, a liczebność prób niektórych grup jest niewielka. Konieczne są także dalsze badania, aby dowiedzieć się, dlaczego wśród migrujących nastolatków występuje zwiększone ryzyko psychozy.

„W przypadku tej grupy powinniśmy się skupić na sposobach pomocy im w zarządzaniu swoim zdrowiem psychicznym i integracji ze społeczeństwem, aby wyposażyli ich w umiejętności społeczne potrzebne do poruszania się w nowym środowisku i unikania poważnych problemów ze zdrowiem psychicznym” – powiedziała Kirkbride . problemy.”

Doktor Adam Coates z Uniwersytetu w Cambridge, który nie był zaangażowany w te prace, powiedział, że skutki zdrowotne dla osób ubiegających się o azyl będą większe, biorąc pod uwagę brak bezpieczeństwa i brak dostępu do usług i pracy, z jakimi się borykają. „Kluczową kwestią jest to, że trudna sytuacja migrantów zarobkowych, uchodźców i osób ubiegających się o azyl ujawniła kruchy charakter usług rządowych pierwszej linii, takich jak usługi w zakresie zdrowia psychicznego, należy je ulepszyć z myślą o wszystkich, w tym o mieszkańcach i migrantach”.

Zgodziła się z tym dr Gracia Velsmith z Uniwersytetu Oksfordzkiego. Powiedziała: „[These] Ustalenia podkreślają pilną potrzebę zapewnienia młodym migrantom opieki i wsparcia, których potrzebują, aby odnieść sukces w nowym środowisku.