Powiedz, że tak nie jest: dlaczego kochamy nienawidzić amerykanizmu

Kostiumy zamiast S, serwetki zamiast chusteczek, pudełka, eksplozje, fast foody i całkowite lekceważenie litery U. Amerykanizm powoduje, że niektórzy ludzie spoza Stanów Zjednoczonych wzdrygają się z przerażenia.

Noce Socjolingwistka dr Julia de Pres otworzyła puszkę robaków, aby omówić tendencje, których obawiają się i pogardzają Ameryka.

„Różnice między odmianami sięgają tysięcy… choć podobieństwa przeważają nad różnicami” – stwierdził De Pres. Jest to jednak temat, który może wywołać nękanie i uwydatnić podziały.

Powiedziała, że ​​amerykanizacje to wyrażenia słowne lub inne cechy językowe charakterystyczne dla amerykańskiego angielskiego.

„To coś [that] Odnosi się to do faktu, że Ameryka rozwinęła własną odmianę języka angielskiego – właściwie dawno temu, ponieważ kiedy osadnicy po raz pierwszy skolonizowali Amerykę, przybyli z Anglii i wszyscy mówili brytyjskim angielskim.

„Ale podobnie jak w przypadku języka, jego użycie ewoluowało z biegiem czasu i zanim dotarliśmy do XIX wieku, amerykański angielski tak różnił się od brytyjskiego angielskiego, że można go było uznać za różne języki”.

De Bris lubi różne sposoby używania języka: „Właściwie dobrze sobie z nimi radzę – myślę, że częścią mojej pracy jest celebrowanie różnorodności… Oni się nie mylą, są po prostu inni”.

„Być może trochę mnie motywuje „ucieczka”. Ale ogólnie rzecz biorąc, uważam, że ta różnorodność jest dobra, a naprawdę liczy się dla mnie to, dlaczego ludziom tak zależy – to fakt, że ludzie mają tak silne uczucia”.

Te różne opinie mogą uwypuklić głębsze uczucia – dodała.

Wszechobecność amerykańskich mediów wpłynęła na szerzenie się amerykanizmu.
obraz: ITV/Weta

„Najważniejszą rzeczą, którą socjolingwiści zawsze będą powtarzać, jest to, że postawy językowe tak naprawdę nie dotyczą języka jako takiego. Postawy językowe mają charakter społeczny – więc aby zrozumieć, dlaczego ludzie odczuwają emocje, musimy przyjrzeć się aspektom kulturowym i społecznym kontekście, który sprawia, że ​​tak się czujemy. W stronę amerykanizmu i Ameryki w ogóle.

„Historycznie rzecz biorąc, nie jest niczym nowym, że Brytyjczycy mają problem z amerykanizmem. Tak naprawdę, kiedy Ameryka zaczęła się od siebie oddalać, Brytyjczycy bardzo się tym zmartwili”.

„…Podważał pogląd, że język angielski należy do Anglii i że Brytyjczycy są za niego odpowiedzialni, więc jest w tym element polityczny i ma on długą historię”.

Obecnie amerykanizmy są również powiązane z koncepcją Ameryki jako potęgi kulturowej i gospodarczej oraz „ideami imperializmu kulturowego i tego, jak kontroluje on świat”.

W Stanach Zjednoczonych określenie „Partia Demokratyczna” zamiast „Partia Demokratyczna” to nowe użycie języka, które lingwiści kojarzą z Donaldem Trumpem, który słynął z – być może błędnie – ukucia słowa „covfefe”.
obraz: Alona Sky/AFP

Pisownia amerykańska kontra brytyjska: próba reformy opartej na idealizmie

De Bris twierdzi, że główne różnice między pisownią amerykańską i brytyjską wynikają z próby poprawy sytuacji.

Noah Webster (1758 – 1843), amerykański językoznawca Słownik Webstera Sława zdecydowała, że ​​powstanie nowego narodu było idealną okazją do ujednolicenia i uproszczenia niektórych notorycznych osobliwości, które rozwinęły się w ortografii brytyjskiego angielskiego.

„Ale wyraźnie miał także cel polityczny, którym było wyróżnienie tego nowego społeczeństwa, które próbowali stworzyć w Ameryce… i stworzenie nowego społeczeństwa, odrębnego kulturowo i językowo. Między innymi z tego powodu stworzył słownika i stąd wzięła się cała ta pisownia”.

Typowe odmiany obejmują: usunięcie U z części „-nasz” w słowach, na przykład sąsiad; Zamień słowo kończące się na „-re” na „-er”, na przykład metr; Lub często zamieniaj Z na S.

„Większość z nas, czytając tekst, zazwyczaj bardzo szybko potrafi rozpoznać, w jakim języku jest on angielski, a ludzie mają bardzo duże preferencje” – mówi de Pres.

„Ale historycznie i do dziś nowozelandzki angielski jest bliższy brytyjskiemu angielskiemu, więc myślę, że częściowo dlatego mamy tendencję do korzystania z brytyjskiego angielskiego – większość Nowozelandczyków”.

READ  Covid-19: „Dobre znaki” Aotearoa zbliża się do szczytu w tygodniu świątecznym

Chodnik, rolety i pas startowy to przykłady wspólnej amerykańskiej tendencji.
obraz: RNZ/Robina Martina

Sekcje słów

Słownictwo jest najbardziej oczywistą różnicą między brytyjskim i amerykańskim angielskim. Kąpiel, kran, normalność, puszka, ciastko i bakłażan to niektóre słowa używane przez Amerykanów, które nie są typowe dla brytyjskiego angielskiego.

„We wszystkich tych przypadkach z pewnością rozumiemy, o co chodzi, ale sami możemy z tego nie korzystać” – powiedział DePres.

„Albo moglibyśmy. Ponieważ interesującą rzeczą w nowozelandzkim angielskim jest to, że tak naprawdę używamy mieszanki słownictwa amerykańskiego i brytyjskiego – jeśli chcesz to tak nazwać. … Znasz oba”.

De Bres używa czasownika „gołąb”, na przykład: „Zanurkował do stawu”. Zamiast Brytyjczyka: „Zanurkował do stawu”.

„W przypadku przymiotników… W przypadku przymiotnika porównawczego: „różni się od” w USA, podczas gdy brytyjski angielski to „różni się od” lub „różni się od”: „Myślę, że mógłbym użyć tych wszystkich, w zależności od zdania powiedziała.”

Czasami te same słowa mogą mieć nieco inne znaczenie. Słowo „przytulny” w brytyjskim angielskim ma pozytywne konotacje, takie jak „wygodny”, ale w amerykańskim angielskim może oznaczać brzydki.

To samo słowo może mieć dodatkowe znaczenia w amerykańskim angielskim. Na przykład słowo „szkoła” w brytyjskim angielskim odnosi się tylko do miejsc, w których kształcą się dzieci, ale w Stanach Zjednoczonych odnosi się również do uczelni wyższych.

Czasami to samo słowo może mieć różne konotacje, na przykład „całkiem” lub „bardzo dobrze” – w brytyjskim angielskim może to oznaczać niezbyt dobre… ale w amerykańskim angielskim może oznaczać „bardzo dobre”.