W skalistym kraterze izraelskim naukowcy symulują życie na Marsie

RAMON CRITTER, IZRAEL, 10 PAŹDZIERNIKA (Reuters) – Przez drzwi bazy misji, kilka kroków w lewo, przechodzi niezależny łazik. Kilka gigantycznych skoków w prawo to szereg paneli słonecznych. Krajobraz jest kamienisty, pagórkowaty, zabarwiony na czerwono. Celowo podobny do Marsa.

Tutaj, w kraterze Ramon na pustyni w południowym Izraelu, zespół sześciu – pięciu mężczyzn i jedna kobieta – wyruszył, aby zasymulować, jak by to było żyć przez około miesiąc na Czerwonej Planecie.

Ich siedlisko AMADEE-20 jest schowane pod skalistym występem. W środku śpią, jedzą i eksperymentują. Na zewnątrz noszą pozorowane skafandry kosmiczne z niezależnymi kamerami, mikrofonami i systemami oddechowymi.

„Mamy motto: ponosić porażkę szybko, ponosić porażkę tanio i mieć stromą krzywą uczenia się. Ponieważ każdy błąd, jaki popełniamy tutaj na Ziemi, mamy nadzieję, że nie powtórzymy go na Marsie” – powiedział Gernot Gromer, austriacki dyrektor ds. lotnictwa i kosmonautyki. forum.

Austriacka Federacja zarządza projektem wraz z Izraelską Agencją Kosmiczną i lokalną grupą D-MARS.

Wiele nowoczesnych sond marsjańskich urzekło entuzjastów astronomii na całym świecie dzięki pojazdom robotów, takim jak Perseverance NASA i, po raz pierwszy, Helikopterowi Kreatywności, który umożliwia wgląd w powierzchnię planety. Ale misja załogowa prawdopodobnie zostanie wstrzymana przez ponad dekadę.

W przypadku AMADEE-20, które miało nastąpić w 2020 r., ale zostało przełożone z powodu COVID-19, zespół ma nadzieję zapewnić nowy wgląd, który pomoże przygotować się do tej misji, gdy nadejdzie.

„Habicie jest w tej chwili najbardziej złożoną, najnowocześniejszą analogową stacją badawczą na świecie” – powiedział Gromer, stojąc obok budynku o powierzchni 120 metrów kwadratowych (1300 stóp kwadratowych) w postaci dwóch dużych, połączonych ze sobą namiotów.

Sześciu członków zespołu jest stale przed kamerą, ich parametry życiowe są monitorowane, a ich ruchy śledzone wewnątrz, aby analizować ulubione miejsca do zebrania. Wszystko to, powiedział Gromer, ma na celu lepsze zrozumienie czynnika ludzkiego.

Za granicą inżynierowie i inni profesjonaliści pracują z dronem i łazikiem, aby ulepszyć autonomiczną nawigację i mapowanie w świecie bez GPS.

W sumie przeprowadzą ponad 20 eksperymentów w dziedzinach, w tym w geologii, biologii i medycynie, i mają nadzieję, że po ich zakończeniu opublikują niektóre wyniki.

„Jesteśmy sześcioma osobami pracującymi w ograniczonej przestrzeni pod dużą presją, aby wykonać wiele testów i sprzętu” – powiedział 36-letni Alon Tenzer, ubrany w skafander kosmiczny, który utrzymuje około 50 kg (110 funtów).

(Okładka) Ari Rabinovitch, montaż: William MacLean

Nasze kryteria: Zasady zaufania Thomson Reuters.