Phoebe Newman Zapisz się na newsletter CNN „Teoria cudów”. Odkrywaj wszechświat dzięki wiadomościom o fascynujących odkryciach, postępach naukowych i nie tylko.
CNN
—
Sześćdziesiąt sześć milionów lat temu historia życia na Ziemi zmieniła się dramatycznie, gdy asteroida uderzyła w teren dzisiejszego Półwyspu Jukatan w Chicxulub w Meksyku. Konsekwencje uderzenia doprowadziły do wyginięcia około 75% gatunków zwierząt, w tym większości dinozaurów, z wyłączeniem ptaków. Ale z samej asteroidy prawie nic nie zostało.
W nowym badaniu opublikowanym w czwartek w czasopiśmie naukiNaukowcom udało się ustalić tożsamość chemiczną asteroidy, która spowodowała piąte masowe wymieranie planety. Wyniki sugerują, że zabójcą dinozaurów była bogata w glinę kula gliny zawierająca materiały pochodzące z początków Układu Słonecznego.
Chociaż asteroida Chicxulub wylądowała na Ziemi dziesiątki milionów lat temu, identyfikacja tej starożytnej skały kosmicznej jest ważna, ponieważ stanowi „część szerszego obrazu umożliwiającego zrozumienie dynamicznej natury naszego Układu Słonecznego” – powiedział dr Stephen Godris, profesor naukowy chemii na Vrije Universiteit w Brukseli oraz współautorka badania.
Naukowcy wysunęli taką hipotezę w 1980 roku Zderzenie z gigantyczną skałą kosmiczną spowodowało… W tamtym czasie badacze nie odkryli samej asteroidy; Zamiast tego odkryli cienką warstwę metalicznego irydu w skałach na całym świecie sprzed 66 milionów lat. Iryd występuje rzadko w skorupie ziemskiej, ale występuje w dużych ilościach w niektórych asteroidach i meteorytach.
Niektórzy członkowie szerszej społeczności naukowej byli sceptyczni wobec tej hipotezy. Jednak w 1991 roku naukowcy odkryli, że krater Chicxulub był w odpowiednim wieku, aby powstał w wyniku potężnego uderzenia asteroidy, które zbiegło się z wyginięciem dinozaurów. Z biegiem lat badacze gromadzili coraz więcej dowodów na to, że uderzenie asteroidy było w rzeczywistości przyczyną katastrofalnego wymierania.
Asteroida była ogromna – prawdopodobnie miała średnicę od 9,7 do 14,5 km. Ale jego ogromne rozmiary są w dużej mierze przyczyną jego zniknięcia. Skała, która była mniej więcej wielkości Mount Everestu, wystrzeliła w stronę Ziemi z prędkością 25 kilometrów na sekundę. Według NASA.
„Zasadniczo cała energia kinetyczna zamienia się w ciepło” – powiedział Godris. „Kiedy obiekt trafi w cel, eksploduje jeszcze bardziej; a nawet wyparuje”. W wyniku zderzenia powstała chmura pyłu składająca się z samej asteroidy i skały, na której wylądowała. Pył rozprzestrzenił się po całym świecie, Blokowanie światła słonecznego i obniżanie temperatur przez lataCo doprowadziło do masowego wymierania.
Jeśli chodzi o asteroidę, Godris powiedział: „Nic z niej nie zostało poza tym śladem chemicznym, którego skutki osadziły się w różnych częściach świata. Ślad ten tworzy małą warstwę gliny, którą można rozpoznać w dowolnym miejscu na świecie. i jest to zasadniczo ten sam moment, 66 milionów lat temu.”
Asteroidy (i mniejsze meteoryty, które się od nich odrywają) dzielą się na trzy główne typy, każdy o innym składzie chemicznym i mineralogicznym: metaliczne, kamienne i chondrytowe. W nowym badaniu Godris i jego współpracownicy, w tym główny autor badania, dr Mario Fischer-Godey z Uniwersytetu w Kolonii w Niemczech, zbadali skład chemiczny cienkiej warstwy gliny, aby odkryć tajemnice asteroidy.
Naukowcy pobrali próbki skał liczących 66 milionów lat z Danii, Włoch i Hiszpanii i wyizolowali części zawierające metaliczny ruten. (Podobnie jak iryd, ruten występuje w większej ilości w skałach kosmicznych niż w skorupie ziemskiej.) Zespół przeanalizował także ruten z innych miejsc uderzenia asteroid i meteorytów. Naukowcy odkryli, że skład chemiczny rutenu sprzed 66 milionów lat odpowiada składowi chemicznemu rutenu znalezionego w pewnym typie meteorytu chondrytowego.
„Zauważyliśmy idealne pokrywanie się z sygnaturami chondrytów węglowych” – powiedział Godris. Zatem asteroida, która zabiła dinozaury, była najprawdopodobniej chondrytem węglowym, starożytną skałą kosmiczną zawierającą głównie wodę, glinę i związki organiczne (które zawierają węgiel).
Chociaż chondryty węglowe stanowią większość skał w kosmosie, tylko około 5% meteorytów spadających na Ziemię należy do tej kategorii. „Istnieje pewna różnorodność chondrytów węglowych, Niektóre z nich mogą pachnieć„Ale w piekle, kiedy wylądował statek kosmiczny Chicxulub, Godres powiedział: «Prawdopodobnie nie miałbyś czasu zaczerpnąć powietrza».
Uderzenia wielkości Chicxulub zdarzają się tylko co 100–500 milionów lat. Ponieważ jednak istnieje niewielkie prawdopodobieństwo, że Ziemia zderzy się z inną asteroidą lub gigantycznym meteorytem, Godris stwierdził, że dobrze jest znać „fizyczne i chemiczne właściwości tych obiektów, aby zastanowić się, jak możemy się uchronić” przed zderzeniem z dużym obiektem kosmiczna skała.
Godres przytoczył misję DART 2022, czyli test podwójnego przekierowania asteroidy, podczas którego NASA wysłała statek kosmiczny, aby celowo zepchnąć asteroidę z kursu. Wiedza o tym, jak różne typy asteroid oddziałują z otaczającymi je siłami fizycznymi, będzie kluczowa dla skutecznej operacji obrony planetarnej.
„Chondryt węglanowy reaguje zupełnie inaczej niż zwykły chondryt — jest znacznie bardziej porowaty, pochłania znacznie więcej światła i pochłonie znacznie więcej uderzenia, jeśli skierujesz na niego jakiś przedmiot” – powiedział Godris. „Musimy się więc uczyć o tym, aby uzyskać podobną odpowiedź.
Doktor Ed Young, profesor kosmochemii na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles, który nie brał udziału w badaniu, zgodził się z ustaleniami.
Powiedział, że odkrycie „wzbogaca nasze zrozumienie tego, co się stało”, kiedy wyginęły dinozaury. Young zauważył, że ocena badaczy, że asteroida była chondrytem węglowym, stanowi „mocny wniosek”.
Kate Golembiewski Jest niezależnym pisarzem naukowym z Chicago, zainteresowanym zoologią, termodynamiką i śmiercią.
