Podczas eksploracji obcych światów ważne jest, aby dokładnie wiedzieć, czego szukać – oraz nową analizę próbek skał pobranych z dziura burzowa Na Mars Sugeruje to, że te pradawne ziarna mogą nie być osadami jeziornymi, o których myśleliśmy.
Według nowego badania dotyczącego chemii osadów kraterowych, osady skaliste – wychwycone przez ciekawość W ciągu ostatnich dziewięciu lat – najprawdopodobniej są one wynikiem wdmuchiwania unoszących się w powietrze cząstek do krateru, zanim zostaną zatrzymane przez czysto pogodowe.
Zespół odpowiedzialny za nowe badania twierdzi, że pierwiastki chemiczne w tych próbkach – te, które przetrwały miliardy lat – nie odpowiadają temu, czego można by oczekiwać od środowiska starożytnego jeziora.
Góra Sharp w kraterze Gale. (Sonda Marsa ciekawości NASA)
„Chodzi o to, że niektóre pierwiastki są ruchome lub łatwo rozpuszczają się w wodzie, a niektóre są nieruchome, czyli innymi słowy pozostają w skałach” Geolog planetarny Joe Michalsky mówi: z Uniwersytetu w Hongkongu.
„To, czy element jest mobilny, czy nie, zależy nie tylko od rodzaju elementu, ale także od właściwości płynu”.
Poprzez zestaw pomiarów chemicznych, Dyfrakcja rentgenowska (XRD) i analizy tkanek, zespół znalazł dowody na rodzaj erozji, który jest sprzeczny z hipotezą dużego jeziora, sugerując, że większość osadów osadzała się w bardziej suchych warunkach.
Zdaniem naukowców większość osadów stanowi unoszący się w powietrzu pył wulkaniczny i popiół, a późniejsze wietrzenie pochodzi z opadów lub topnienia śniegu. Tylko niewielka część osadu odpowiada dokładnie jego powstawaniu pod jeziorem.
Nowa analiza wskazuje na nieruchome pierwiastki chemiczne, które są ściśle związane z wyższymi wysokościami, co z kolei może świadczyć o tym, że pokrycie wodne w kraterze Gale było płytsze i bardziej przejściowe niż zakładano.
(ESA/HRSC/DLR)
nad: W hipotezie jeziora (po lewej) i nowej hipotezie (po prawej) pokazano, jak woda wypełniła krater Gale.
„Odnosi się to do wietrzenia od góry do dołu, jak widać w glebie” Michalsky mówi. „Ponadto, [the study] Wyjaśnia, że żelazo wyczerpuje się wraz ze wzrostem warunków atmosferycznych, co oznacza, że atmosfera w tamtym czasie kurczyła się na starożytnej planecie Mars, a nie utleniała się tak, jak na naszej współczesnej, zardzewiałej planecie”.
Krater Gale został wybrany jako miejsce lądowania Curiosity, gdy spadł z kosmosu w 2012 roku, ponieważ uważano, że mieści się w nim jezioro kilka miliardów lat temu. Od tego czasu spędził ponad 3000 dni marsjańskich (lub marsjańskich) badając skały.
Oprócz zmiany podejścia do analizy osadów, może to również zmienić naukowe myślenie o tym, jak klimat Marsa zmieniał się na przestrzeni eonów — na przykład mogły występować częste, tymczasowe okresy wilgoci, a nie okresy dłuższe. Ma to również wpływ na wiedzę, czy życie istnieje na tej planecie.
Warto jednak pamiętać, jak trudno było poskładać w całość początki krateru Gale. Patrzymy nie tylko miliardy lat wstecz, ale także miliony kilometrów – a z Curiosity i zbieranych przez nią skał prawdopodobnie wynika znacznie więcej.
„Jest to jedno z największych ograniczeń w próbach prowadzenia teledetekcji i nauki na innych planetach” – powiedziała planetolog Tanya Harrison z firmy zajmującej się obrazowaniem Planet Labs, która nie była zaangażowana w badanie. odwrotność.
„Często otrzymujemy niejednoznaczne dane, które mogą wskazywać na wiele pomysłów”.
Wyszukiwanie zostało opublikowane w postęp naukowy.
„Podróżujący ninja. Rozrabiaka. Badacz bekonów. Ekspert od ekstremalnych alkoholi. Obrońca zombie.”
