Covid-19: Dlaczego ratująca życie strategia zwalczania w Nowej Zelandii nie spowodowała „odbicia” liczby zgonów

Reakcja Nowej Zelandii na pandemię zyskała światowe uznanie dzięki uratowaniu tysięcy istnień ludzkich, a obecnie obszerna analiza sugeruje, że wiele z szerszych korzyści zdrowotnych miało charakter trwały.

Choć od 2020 r. pandemia Covid-19 pochłonęła tu życie około 3250 osób i spowodowała niezliczone inne skutki i zakłócenia, badania wielokrotnie potwierdzały podejście polegające na zwalczaniu epidemii, które po raz pierwszy przyjęła Nowa Zelandia.

Naukowcy z Uniwersytetu Otago I doceniłem toGdyby krajowi nie udało się w dużej mierze utrzymać wirusa pod kontrolą w ciągu pierwszych dwóch lat pandemii, zmarłyby tysiące Nowozelandczyków.

Obliczyli, że doświadczenia Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii przełożyłyby się w tym okresie na mieszkańca na odpowiednio 19 900 i 13 700 dodatkowych zgonów w tym kraju.

Obecnie badanie przeprowadzone przez Instytut Badań Medycznych Nowej Zelandii (MRINZ) ponownie przyjrzało się wskaźnikom zgonów, aby odpowiedzieć na pytanie, czy ich porzucenie doprowadziło do szeroko spekulowanego „odbicia” wszelkiego rodzaju zgonów.

moje ustalenia, Opublikowano w prestiżowym czasopiśmie naukowym The Lancetco wskazuje, że tak znaczącego wpływu nie było od grudnia 2021 r., kiedy przybycie Delty i uruchomienie naszych szczepień zakończyło proces zwalczania choroby.

Korzystając z danych Stats NZ, badacze odkryli, że wyeliminowanie Covid-19 doprowadziło do 11% spadku liczby zgonów „z dowolnej przyczyny” w ciągu 30 tygodni w 2020 r. – co stanowi wyraźny kontrast w stosunku do innych krajów, w których pandemia wyprzedziła pandemię. wirusa w tamtym czasie.

W pierwszym roku w Nowej Zelandii odnotowano około 440 mniej zgonów na milion mieszkańców – spadek ten nastąpił wraz z tymczasowym stłumieniem przenoszenia grypy, a także mniejszą liczbą zgonów w wyniku wypadków drogowych i przy pracy, zanieczyszczenia powietrza i powikłań pooperacyjnych.

W następnym roku tygodniowe wskaźniki zgonów oscylowały wokół średniej historycznej.

Wraz z pojawieniem się leku Omicron nadmierny wskaźnik zgonów w Nowej Zelandii – lub przekraczający „normalny” wskaźnik z dekady poprzedzającej pandemię – wzrósł do około 660 zgonów na milion mieszkańców w 2022 r., głównie z powodu Covid-19.

Jednak w ciągu tych trzech lat analiza wykazała, że ​​liczba zgonów z przyczyn innych niż Covid-19 spadła.

Oprócz zgonów spowodowanych wirusami liczba zgonów spadła o około 11,7 na milion populacji w 2021 r. i o około 209 dodatkowych zgonów na milion w 2023 r. w porównaniu ze wskaźnikami historycznymi.

Profesor Richard Beasley, dyrektor Instytutu MRINZ i autor badania, powiedział: „Nowa Zelandia jest krajem cieszącym się dużym zainteresowaniem na całym świecie, ze względu na swoją strategię eliminacji Covid-19, która zapobiegła wysokiemu wskaźnikowi zgonów z powodu Covid-19 obserwowanemu w większości krajów”. inne kraje.”

„To badanie wykazało, że korzyści utrzymały się w dłuższej perspektywie, nawet po złagodzeniu większości środków w zakresie zdrowia publicznego”.

Dr Thomas Hills, współautor i szef programu Covid-19 w MRINZ, powiedział, że wzorce mają „pouczający” charakter i pomagają w kierowaniu środkami w zakresie zdrowia publicznego na wypadek przyszłych pandemii.

Wynika to z wcześniejszej analizy pokazującej, że Nowa Zelandia była jedynym z czterech regionów, któremu udało się odejść od polityki zerowej epidemii Covid-19, utrzymując jednocześnie niską liczbę nadmiernych zgonów.

W ten papierNaukowcy z Hongkongu porównali nadmierne wskaźniki zgonów w Nowej Zelandii, Australii, Korei Południowej i Singapurze po przejściu na współistnienie wirusa.

Podczas gdy współczynnik nadmiernej umieralności w Singapurze, Korei Południowej i Australii wzrósł po okresie przejściowym o 20–40 procent, w Nowej Zelandii wskaźnik ten utrzymywał się na poziomie 10 procent, co autorzy badania przypisywali częściowo „niezwykle wysokiemu” wskaźnik szczepień wśród osób starszych.

chwila, Kolejne ważne badanie Dokonał przeglądu międzynarodowych dowodów naukowych dotyczących skuteczności „interwencji niefarmaceutycznych” stosowanych podczas pandemii, począwszy od blokad i ograniczeń granicznych, po noszenie masek, dystans społeczny i śledzenie kontaktów.

Wykorzystując Nową Zelandię jako główne studium przypadku, jej brytyjscy autorzy odkryli, że środki te same w sobie zapewniały ograniczoną ochronę, ale w połączeniu były „jednoznacznie skuteczne w ograniczaniu rozprzestrzeniania się infekcji” podczas opracowywania szczepionek i leków przeciwwirusowych.

Profesor Michael Baker, epidemiolog z Uniwersytetu Otago i główny architekt naszej strategii zwalczania, powiedział, że nowe badanie ma charakter informacyjny.

„Doświadczenie Nowej Zelandii w zakresie Aotearoa pokazało, że środki te mogą chronić cały naród przez ponad rok do czasu opracowania środków farmaceutycznych”.