Czy Nowozelandczycy naprawdę zostali „wprowadzeni w błąd” co do UA, czy też zaangażowanie jest obecnie przesądzone?

Kiedy była premier Helen Clark Ujawnione Minister spraw zagranicznych Winston Peters sprzeciwia się możliwości, aby Nowa Zelandia zagroziła swojej niezależnej polityce zagranicznej poprzez przyłączenie się do drugiego filaru Porozumienia dotyczącego bezpieczeństwa USA-UA. Odpowiedział szczerze:

Na czym mógłbyś oprzeć to stwierdzenie? […] I mówię do ludzi, w tym do Helen Clark, abyście nie wprowadzali w błąd Nowozelandczyków swoimi wątpliwościami bez żadnych faktów – dowiedzmy się, o czym mówimy.

Pierwszy filar AUKUS-u obejmuje dostawę atomowych okrętów podwodnych do Australii, co uniemożliwia członkostwo Nowej Zelandii w ramach jej polityki bezatomowej.

Natomiast drugi filar zakłada rozwój zaawansowanej technologii wojskowej w takich obszarach jak sztuczna inteligencja, rakiety hipersoniczne i cyberwojna. Według niektórych szacunków Nowa Zelandia może zyskać na wejściu na ten poziom.

Peters zaprzecza zaangażowaniu rządu koalicyjnego pod przewodnictwem Narodowym w przyłączenie się do drugiego filaru. Mówi, że wstępne rozmowy z członkami AAU mają na celu „poznanie wszystkich faktów i wszystkich aspektów tego, o czym mówimy, a następnie podjęcie decyzji jako kraj”.

Jednak podczas gdy poprzedni rząd laburzystów wyraził chęć zbadania drugiego filaru członkostwa, obecny rząd wydaje się postrzegać go jako integralną część szerszego celu swojej polityki zagranicznej, jakim jest Ściślej dostosuj Nową Zelandię Z „tradycyjnymi partnerami”.

Oficjalny entuzjazm

Podczas swojej wizyty w Waszyngtonie w zeszłym tygodniu. powiedział Peters Nowa Zelandia i administracja Bidena zobowiązały się do „ściślejszej współpracy na rzecz wspierania wspólnych wartości i interesów” w strategicznym środowisku, które „jest teraz większym wyzwaniem niż dziesięć lat temu”.

W szczególności on i sekretarz stanu USA Antony Blinken zgodzili się, że istnieją „ważne powody”, aby Nowa Zelandia pragmatycznie uczestniczyła w porozumieniach takich jak AUKUS, „kiedy wszystkie strony uznają to za stosowne”.

Przeczytaj więcej: Dołączenie do AUKUS może zwiększyć słabe wydatki na badania i technologię w Nowej Zelandii – ale jakim kosztem?

Odtajnione dokumenty ujawniają oficjalny entuzjazm stojący za takimi oświadczeniami i ściśle skoordynowany przekaz publiczny, jaki one generowały.

Seria Odprawy międzyagencyjne W treści wniosku skierowanego do rządu Nowej Zelandii filar drugi AUKUS opisuje się jako „niejądrowe” partnerstwo w zakresie wymiany technologii, które wykorzysta długoterminową współpracę Nowej Zelandii z tradycyjnymi partnerami i zapewni możliwości sektorom lotniczym i technologicznym.

Jednakże jakakolwiek ocena strategicznych interesów Nowej Zelandii musi być jednoznaczna i nie może być zaburzona częściowymi faktami lub pobożnymi życzeniami.

Poza wielką rywalizacją o władzę

Po pierwsze, obecny rząd odziedziczył silne stosunki dwustronne z tradycyjnymi partnerami w dziedzinie bezpieczeństwa: Australią, Stanami Zjednoczonymi i Wielką Brytanią, a także spójne i oparte na współpracy stosunki z Chinami.

Po drugie, chociaż współczesne globalne środowisko bezpieczeństwa stwarza zagrożenia dla interesów Nowej Zelandii, wyzwania te wykraczają poza wielką rywalizację mocarstwową między Stanami Zjednoczonymi a Chinami.

System wielostronny, od którego uzależniona jest Nowa Zelandia, zostaje sparaliżowany przez kryzys Osłabienie instytucji Takich jak Rada Bezpieczeństwa ONZ, rosyjski ekspansjonizm na Ukrainie i rosnąca liczba problemów, które nie szanują granic.

Czytaj więcej: Czy Japonia dołączy do AUKUS? Nieoficjalnie – jej współpraca będzie na razie ograniczona

Wyzwania te obejmują zmiany klimatyczne, pandemie i nierówność majątkową – problemy, których wielkie mocarstwa nie mogą rozwiązać jednostronnie.

Po trzecie, jasne jest, że Nowa Zelandia czasami nie zgadza się ze swoimi tradycyjnymi partnerami w sprawie poszanowania prawa międzynarodowego.

Na przykład w 2003 roku Nowa Zelandia zerwała ze Stanami Zjednoczonymi (oraz Wielką Brytanią i Australią) w związku z inwazją na Irak. Ostatnio był jedynym członkiem sieci Five Eyes, który tego dokonał Głosowanie w Zgromadzeniu Ogólnym Narodów Zjednoczonych O natychmiastowy humanitarny rozejm w Gazie.

Rola Stanów Zjednoczonych

W Mocna mowa 7 kwietnia Peters powiedział Zgromadzeniu Ogólnemu ONZ, że świat musi powstrzymać „całkowitą katastrofę” w Gazie.

Powiedział, że użycie weta – któremu Nowa Zelandia zawsze się sprzeciwiała – uniemożliwia Radzie Bezpieczeństwa wykonywanie jej podstawowej funkcji, jaką jest utrzymanie światowego pokoju i bezpieczeństwa.

Jednakże rząd nie był przygotowany na publiczne uznanie kluczowego punktu: był tradycyjnym sojusznikiem – Stanami Zjednoczonymi – którego weto w Radzie Bezpieczeństwa i bezwarunkowe wsparcie dla Izraela doprowadziły do ​​popełnienia systematycznego i prawdopodobnego ludobójstwa. Naruszenia prawa międzynarodowego W Gazie nieoczekiwane strategiczne zyski dla rywalizujących ze sobą krajów: Chin, Rosji i Iranu.

Zamiast konsekwentnie opowiadać się za sprawiedliwością i deeskalacją, rząd Nowej Zelandii przyłączył się do Stanów Zjednoczonych w walce z rebeliantami Houthi, którzy obierają za cel żeglugę handlową na Morzu Czerwonym.

Przeczytaj więcej: Nowa Zelandia wskrzesza sojusz ANZAC – a dołączenie do AUKUS jest logicznym kolejnym krokiem

Umowa zawarta?

Świat stał się dla Nowej Zelandii miejscem bardziej złożonym i pełnym konfliktów. Naiwnością byłoby jednak wierzyć, że Stany Zjednoczone nie odegrały w tym żadnej roli i że ratunek leży w sojuszu z Uniwersytetem Amerykańskim w Australii, któremu brakuje spójnej strategii sprostania wieloaspektowym wyzwaniom.

Istnieją alternatywy dla drugiego filaru AUKUS, które są bardziej spójne z pryncypialną, niezależną polityką zagraniczną skupioną na Pacyfiku i zasługują na poważne rozważenie.

Ogólnie rzecz biorąc, udział Nowej Zelandii w drugim filarze AUKUS oznaczałby wstrząsającą zmianę pozycji geopolitycznej kraju. Obecny rząd optymistycznie ocenia tę możliwość, co wzbudziło obawy, że członkostwo może być przesądzone.

Jeśli to prawda, to rząd stanie przed pytaniami o przejrzystość.