Czy polska dywersyfikacja energetyczna się opłaciła?

Czy polska dywersyfikacja energetyczna się opłaciła?

Według słów słynnego polskiego polityka Piotra Nymskiego, który jest obecnie absolutną siłą w europejskim kraju w zakresie strategicznej infrastruktury energetycznej, suwerenność narodowa Polski jest silnie związana ze zdolnością Rosji do uniezależnienia się od surowców energetycznych i infrastruktury rurociągowej. Choć wywodzi się to z lat 2006-2007, rozróżnienie między dostawami energii do Polski z Rosji pozostaje w pełni zintegrowaną mantrą polskiej klasy politycznej. Znając niezwykłą historię polsko-rosyjską, polityczne spektrum ich stosunków jest dobrze znane i nikogo nie powinno dziwić. Prawdziwe pytanie, które nękało polską politykę energetyczną od czasu dążenia do dywersyfikacji, zostało wypowiedziane tak, jak jej podstawowa polityka pozostaje: czy dywersyfikacja naprawdę jest tego warta? Oprócz regularnych walk o dostawy gazu skupimy się na jednym z najmniej niedocenianych trendów w bezpieczeństwie dostaw Polski – ciągnięciu Warszawy wraz z dostawami ropy. W przeszłości Polska polegała na imporcie rur z Rosji przez północną odnogę rurociągu Trushpa. Trushpa przybywa do Polski z Białorusi i dociera do rafinerii Black 325kbpd o mocy 1mbpd, która do dziś działa na Uralu (lub REBCO w klasie lokalnej). Rurociąg z Czarnego do Niemiec dzieli gałąź o przepustowości 0,5 Mb / s oraz dwustronny rurociąg pomorski o przepustowości 0,0 Mb / s łączący rafinerię 210 KBD Kdańsk z głównymi magistralami Polski. Gdańsk ze względu na bezpośredni kontakt z Morzem Bałtyckim stał się dla Polski pionierem dywersyfikacji.

Związane z: OPEC wzywa swoich członków do lobbowania przeciwko ustawie NOPEC

Mapa 1. Import rosyjskiej ropy do Polski w latach 2017-2021 (tys. Baryłek dziennie).
Źródło: Arcus.

Patrząc na miesięczny segment wolumenowy eksportu rosyjskich rur do Polski zdecydowanie widać spadek, choć nie można tego nazwać drastycznym – w porównaniu z 312 tys. W tamtych latach wiele się wydarzyło, między innymi historia zanieczyszczenia chlorkiem organicznym w 2019 r.zablokowała cały ruch w północnej części Trushpy na miesiąc lub dwa, a także przywrócenie OPEC + w 2020 r., Gdy Ural poszybował do bezprecedensowych premii. . Najnowszym wydarzeniem jest jednak stały spadek wielkości importu od stycznia 2021 r. – w czasie, gdy Ural jest znacznie tańszy w następstwie stopniowego znoszenia kontyngentu OPEC + dla Rosji. Przyczyną spadku było rozwiązanie głównego kontraktu rurociągowego PKN Arlene z rosyjskim NOC Rosneft, który w ubiegłym roku stał się czołowym dostawcą Uralu w Polsce. (Patrz rysunek 2).

READ  Nowa siedziba firmy w Polsce to najwyższa konstrukcja w Unii Europejskiej

Mapa 2. Udział Rosniefti w polskim imporcie ropy w latach 2017-2021 (%).


Źródło: dane autora.

Powiązane: Małe firmy spieszą się, by kupować duże aktywa naftowe

Po zawarciu umowy Rosniefti-PKN rosyjska firma wstrzymała dostawy do Polski. Druga umowa, jaką polskie spółki PKN i Lotos mają do zaoferowania z regionalnym producentem DotNept, była modna (jej część w PKN obowiązuje do końca 2021 r., A Lotos do grudnia 2023 r.), Choć jej alokacja wynosi 2,4 MTP. Rose Napits. Podobno Rose Napit Urals szuka niższego rabatu na NWE, który podobno spadł do 50 centów za baryłkę z poprzedniego rabatu baryłkowego wynoszącego 0,9-1,0 USD. Rozwiązując konflikt, PKN Arlon i Rosnieft 'podpisały w połowie marca 2021 r. Dwuletnią kolejną umowę na dostawy, która została znacznie ograniczona. To drugi z rzędu spadek liczby dostarczanych bloków w ciągu roku, po tym jak większość 2010 roku była względnie stabilna:

  • Luty 2013 – styczeń 2016: 6,0-8,4 m
  • Luty 2016 – styczeń 2019: 6,0-8,4 m
  • Luty 2019 – styczeń 2021: 5,4-6,6 m

Mapa 3. Import drogą morską z Polski w latach 2017-2021 (tys. Baryłek dziennie).



Źródło: Thompson Reuters.

Należy zauważyć, że do 2020 r. Import polskiej ropy morskiej spadał o 30% rocznie (187 tys.bpd w 2020 r. I 269 tys.bpd w 2019 r.). W okresach, w których pierwsza i druga fala COVID zmniejszała krajowy popyt na paliwo, w rezultacie import rosyjskich rurociągów był w pewnym momencie bardzo niski, podczas gdy przyjazdy morskie osiągały jednocześnie kilkuletnie minima. Choć w styczniu 2021 roku nastąpił wyraźny wzrost poboru przybrzeżnej ropy w Polsce (spowodowany wygaśnięciem umowy Rosniefti), to po raz pierwszy od kryzysu chlorku organicznego w 2019 roku odnotowano 300 kcal. Po odnowieniu zobowiązań kontraktowych na rurociąg Ural i przedłużeniu ogólnopolskiej lokautu pod koniec kwietnia w Polsce, trudno jest przewidzieć, co mogłoby zmienić lub zmienić spadkowy trend przybrzeżny w nadchodzących miesiącach.

READ  Policja aresztowała polskiego nastolatka podejrzanego o rzucenie bomb zapalających w synagogę

Przed podpisaniem umowy Rosniefti PKN Arlon podpisał roczną umowę z ExxonMobil na zakup ropy WTI. Umowa umożliwia polskiej firmie zakup do 1 mln ton WTI, co odpowiada jednemu ładunkowi Aframax miesięcznie (80-100 kg). Wybór PKN Orlan na West Texas Intermediate jest bardzo interesujący. Pomimo powszechnych dystrybucji do Gtans w latach 2018-2019, nic w latach 2020-2021. Dlatego podpisanie umowy WTI jest w dużej mierze symbolem dywersyfikacji dążenia Polski do pokazania, że ​​ochrona geograficzna jest na tyle szeroka, że ​​obejmuje zarówno Arabię ​​Saudyjską, jak i Stany Zjednoczone. Z drugiej strony Litwa i Czechy, które kontrolują rafinerie przez NKOl Polski, mogą bardzo chętnie skorzystać z możliwości, jakie daje ExxonMobil – dawna rafineria Masjid, do stycznia 2021 roku dotarły ostatnio dwa inwentarze WTI.

Znalezienie właściwej równowagi między ambicjami megalologicznymi może być trudną częścią dla polskiej społeczności energetycznej. Przejęcie przez PKN Lotosu Arlan (oba państwowe należące do PKN – 32,4% dla Lotosu i 53,2% dla Lotusa) zostało już w lipcu 2020 r. Zniwelowane przez Komisję Europejską pod kilkoma warunkami i nadal istnieją wątpliwości co do korzyści biznesowej. mistrz. Ponieważ przejęcie Lotusa jeszcze nie nastąpiło, konsolidacja polskich aktywów może pójść jeszcze dalej, ponieważ PKN Arlon chce teraz kupić 71,9% udziałów polskiego rządu w BGNG, głównym w kraju producentem i dystrybutorem gazu. Biorąc pod uwagę, jak politycznie wpływały decyzje polityczne PKN Orlan i rekomendacje pracowników w ostatnich latach, pomysł stworzenia krajowej megaprzedsiębiorstwa wydaje się w rzeczywistości nieudany.

Victor Catona dla Oilprice.com

Więcej świetnych lektur z Oilprice.com:

Cyril Lamb

„Student. Prawdopodobnie specjalista od kafeterii w kafeterii. Profesjonalista telewizyjny. Kuglarz. Profesjonalny specjalista od żywności. Typowy alkoholik.”

Rekomendowane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *