Pat Stephenson Autorzy: Raja Lumbanrao i Astudestra Agingrastri, BBC
Obraz pliku.
zdjęcie: 123RF
Kiedy we wrześniu ubiegłego roku Saria poszła po wodę do dziury w pobliżu swojego domu na wyspie Bangka w Indonezji, nie wiedziała, że w dziurze odpoczywa 3-metrowy krokodyl słonowodny i patrzy, jak napełnia jedno z wiader.
54-latka opowiada: „Woda była spokojna i po krokodylu nie było ani śladu, więc postanowiłam się wykąpać. Nagle pojawił się nie wiadomo skąd i ugryzł mnie, ciągnąc za lewe ramię do wody .” On mówi.
Indonezja jest świadkiem największej liczby ataków krokodyli słonowodnych na świecie. W ciągu ostatniej dekady miało miejsce około 1000 ataków, w których zginęło ponad 450 osób. Według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) prawie 90 z tych ataków miało miejsce w Bangka i sąsiedniej wyspie Belitung.
Wyspa Bangka to jeden z najbogatszych obszarów wydobycia cyny na świecie.
Wyspa, mniej więcej wielkości Hawajów, liczy milion mieszkańców, z czego około 80 procent to górnicy. Grupa zajmująca się ochroną dzikiej przyrody Wali twierdzi, że ponad 60 procent gruntów wyspy zostało już przekształconych w kopalnie cyny. Wiele z tych kopalń jest nielegalnych.
Dziesięciolecia eksploatacji cyny pozbawiły wyspę lasów, pozostawiając po sobie tysiące rozległych kraterów i kraterów przypominających księżycowe krajobrazy. W miarę kurczenia się zasobów ziemi górnicy zwracają się w stronę morza.
Oznacza to, że krokodyle słonowodne, które mogą żyć również w wodach słodkich, są usuwane ze swojego naturalnego środowiska. Obecnie mieszkają w opuszczonych i czynnych kopalniach w pobliżu domów ludzi, co przyczynia się do wzrostu liczby ataków.
Zeszłoroczna długa pora sucha, spowodowana zmianami klimatycznymi, wysuszyła studnię przed domem Saria. Dopływ wody został odcięty po trzymiesięcznym opóźnieniu w regulowaniu rat. Dlatego opuszczone doły były jedynym źródłem wody dla jej rodziny i wielu innych osób.
Pięć dni po ataku na Sariya jeden z górników na wyspie omal nie został zabity przez krokodyla podczas przemywania rudy cyny w innym dole. Doznał obrażeń głowy, barku i ramienia.
Zabójstwa rytualne
Krokodyl słonowodny to największy żyjący gad, a dorosłe samce mogą osiągać długość ponad 7 metrów. Na całym świecie żyje od 20 000 do 30 000 krokodyli słonowodnych, a Indonezja jest jednym z najważniejszych siedlisk. Jednak nie ma oficjalnych szacunków dotyczących liczby w Indonezji.
Krokodyle są gatunkiem chronionym w Indonezji, ale na wyspie Bangka zwykle zabija się je po ataku, zamiast przekazywać je lokalnej agencji zajmującej się ochroną przyrody.
Wielu mieszkańców uważa, że pozwolenie na uratowanie krokodyla w innym miejscu to zły znak dla wioski, dlatego zamiast tego postanawiają zabić zwierzęta i pochować je w ramach rytuału.
Indi Riyadi, który prowadzi Centrum Alobi, jedyne na wyspie centrum ratowania i ochrony dzikiej przyrody, twierdzi, że jego zespół często kłóci się z miejscowymi, próbując uratować krokodyle.
Założony w 2014 r. ośrodek Alobi jest domem dla wielu gatunków dzikich zwierząt, w tym łuskowców i krokodyli. Zwierzęta te zostały skonfiskowane przez urzędników w sprawach dotyczących przemytu lub skonfiskowane po konfliktach z ludźmi.
W Alobi uratowano 34 krokodyle, stłoczone w stawie o wielkości połowy kortu tenisowego. Zbudowano żelazne ogrodzenie, aby uniemożliwić im błąkanie się i atakowanie innych zwierząt.
Krokodyle są gatunkiem chronionym w Indonezji.
zdjęcie: Agencja prasowa Francji
Przez większą część dnia wody wydają się spokojne, a wiele krokodyli siedzi na nich niczym gigantyczne głazy. Ale w porze karmienia biegały do krawędzi, walcząc o kawałki wołowiny, które personel wyrzucał.
Sportowiec twierdzi, że trzymanie wszystkich krokodyli w ośrodku ratowniczym jest kosztowne. Alobi nie otrzymuje bezpośrednich funduszy rządowych i utrzymuje się z darowizn. Sanktuarium współpracuje z okolicznymi farmerami w celu zapewnienia bardziej opłacalnej diety dla zębatych zwierząt.
„Raz w miesiącu możemy nakarmić całą krowę” – mówi Riyadi. „Jeśli rolnicy mają martwe bydło, karmimy je również nimi”.
Mówi jednak, że dalsze odsyłanie krokodyli do i tak już przepełnionego ośrodka może nie być możliwe. Pozwolenie im na powrót na wolność również nie wchodzi w grę.
Jednak ataki na ludzi ustaną tylko wtedy, gdy siedliska krokodyli będą chronione, a eksperci twierdzą, że przyczyną problemu jest nielegalne wydobycie. W miarę jak ludzie zaczną wypływać dalej w morze w poszukiwaniu cyny, coraz więcej krokodyli będzie zmuszonych do opuszczenia swojego naturalnego środowiska.
Rząd Indonezji przyjął niezwykłe podejście do rozwiązania problemu nielegalnego wydobycia, legalizując je. Rząd pozwala górnikom uzyskać licencję na pracę w nielegalnych kopalniach, ale w zamian muszą odpowiadać za przywrócenie siedliska, mówi Amir Syahbana, lokalny urzędnik nadzorujący zasoby energetyczne i mineralne.
Dotyczy to zarówno sadzenia drzew, jak i gospodarki odpadami. Jednak wielu jest sceptycznych wobec tej strategii, zastanawiając się, czy górnicy podejmą jakiekolwiek wysiłki, aby przywrócić środowisko. Słabe egzekwowanie prawa na wyspie oznacza, że tak czy inaczej prawdopodobnie ujdzie im to na sucho.
„Wszyscy tutaj są górnikami cyny” – mówi Saria, która od czasu ataku nie wróciła do kopalni. „Nie dbają o środowisko”. Jeśli jej rodzinie skończy się woda, pozostali członkowie zgłaszają się na ochotnika.
Mówi, że ma szczęście, że żyje, ale nadal odczuwa ból, gdy porusza lewą ręką lub palcami.
„Czasami, gdy śpię, ataki powracają do mnie w snach” – mówi.
– Ta historia została pierwotnie opublikowana przez BBC
