Dlaczego nie było (i prawdopodobnie nigdy nie będzie) wersji The Chase z kiwi?

Stalking to fenomen telewizyjny w Aotearoa – ale kto jest najlepszym stalkerem? Specjalny projekt danych z rzeczy Zmiażdżyłeś liczby: odwiedź Nasz w pełni interaktywny projekt.

James Crott jest redaktorem Rzeczy do obejrzenia.

Opinia: Hamish McDoll, Ida Gaskin, Judith Middlecott, Brian McDonnell i Derek Bolt.

Te imiona oznaczają coś dla konkretnego pokolenia (lub dwóch pokoleń). W czasach, gdy teleturnieje z kiwi były podstawą niedzielnej telewizji, a cały kraj przyklejał się do ekranu z podziwem dla tego kwintetu i ogólnej wiedzy na ich temat.

W latach 80-tych (i wczesnych 90-tych), kiedy geniusz, wyzwanie uczelni i sprzedawanie stulecia były narodowymi obsesjami, mogli być naszymi prześladowcami.

Każda większa niż życie postać, sprzymierzona w zaciętej konkurencji i ogromnej bazie ciekawostek, które pomogłyby im przechytrzyć większość rywali w podobny sposób, w jaki Brytyjczycy Paul Sinha, Mark Labbett, Sean Wallace, Jenny Ryan i Ann Hegerty ( I. pozostaję nieprzekonany przez Darragha Ennisa) Rób to z łatwością przez większość nocy.

Czytaj więcej:
* 9 żyć: nowy dwujęzyczny teleturniej TVNZ to świetny pomysł, strasznie zrobiony
* Recenzja telewizyjna: Chase and Tipping Point, najlepszy i najgorszy test dzienny
* TVNZ nie będzie robić nowej serii Mastermind w 2017 roku
* William Barnes z Havelock North wygrywa grę Mastermind

Nowy rzeczy projekt danych Przeanalizował dane z około 1800 odcinków The Chase, które obecnie rywalizują z popularnymi teleturniejami z ostatnich dziesięcioleci, oglądanymi przez ponad 300 000 kiwi.

Ale podczas gdy 18 innych krajów – od Chin po Cypr i Hiszpanię po Serbię – zainstalowało własne krajowe wersje tego hitu, nie było nawet powiewu Kiwi Chase, nawet gdy Wallace zwiedził wioski emerytów w Nowej ZelandiiA Sinha przywitał tłum wstając A Odwiedziłem Hegarty Auckland na weekend?.

TVNZ wydaje się bardziej niż szczęśliwa z utrzymania brytyjskiej wersji w dużej rotacji, używając jej przede wszystkim jako prekursora wiadomości o 18:00 siedem dni w tygodniu, podczas gdy australijska i kilka amerykańskich prób (najbardziej sprytnie wykorzystujących bohaterów Jeopardy! takich jak The Chasers) nie t przykuł uwagę lokalnej publiczności.Dokładnie w ten sam sposób.

Ich względna porażka może uzasadniać, dlaczego żaden nadawca z Nowej Zelandii nie chciałby zanurzyć się w The Chase NZ, ale dla mnie prawdziwym powodem jest to, że chociaż cotygodniowy quiz pubowy kwitł i miał charakter korporacyjny, niegdyś dobrze prosperujący program telewizyjny pozwolił na kultura uschła i umarła w ciągu ostatnich trzydziestu lat.

Jasne, TVNZ stworzył plik Próbuję przywrócić mózg w 2016 rokuale żonglowanie tradycyjnym formatem (poprzez dodanie dodatkowej rundy) pozbawiło go części jego trwałego uroku, a następnie bezceremonialnie porzucili go po jednym sezonie.

Ponowne uruchomienie Southland-shot University Challenge w Prime było bardziej udane, nawet jeśli nie zawsze skupiano się na pytaniach.

Szczerze mówiąc, pleśń pojawiła się znacznie wcześniej. Na początku lat 80. mieliśmy ścieżkę od kołyski do grobu dla miłośników ciekawostek. Po trafieniu na poziomie średniozaawansowanym możesz pojawić się na W3 z Selwyn Toogood. Dla licealistów trwał wtedy zacięty konkurs na To Akademickie! (gdzie miałeś również okazję nazwać „sir” najsłynniejszego nowozelandzkiego eksperta od jelit owiec, Lockwooda Smitha), kiedy tak dobrze poprowadził on wyzwanie uniwersyteckie

Następnie możesz zaprezentować swoje indywidualne talenty w The Krypton Factor (co oczywiście obejmowało kurs ataku w Burnham Military Camp) lub Mastermind.

Dla zwycięzców przygotowano bony na książki, podróże, krzesło obrotowe i sławę.

Dopiero kiedy Sale of the Century zadebiutowały w 1989 roku, ten rozgłos w całym kraju przyniósł łóżko wodne, samochód i torebkę z gotówką.

I tak, członkowie mojej rodziny brali udział w prawie wszystkich tych rzeczach, choć z różnym powodzeniem.

Mój ojciec, który w młodości był dzieciakiem Quiz Kid Quiz Kid, właśnie przegapił miejsce w półfinale programu Mastermind (nieco utrudniony przez jego niszowy temat The History of Newspapers in New Zealand), podczas gdy mój starszy brat zbierał nagrody nad wygraną na wyprzedaży Mój środkowy brat przeszedł drogę od uczelni do wyzwania do Krypton, denerwując doktora Smitha, odmawiając przestrzegania jego nakazów i całkowicie psując naszą pralkę, nie usuwając błota z jego dresu podczas pracy na czwartej pozycji na ostatnim roku w Krypton Factor.

Niestety, moje próby w konkursie sławy zostały udaremnione przez serię dziwnych zbiegów okoliczności. Moja średnia zdecydowała, że ​​nie wprowadzę nikogo do ostatniego sezonu W3. Po otrzymaniu tytułu rezerwy akademickiej czwartego stopnia (przegrywając z synem reżysera), TVNZ odwołało program w następnym roku.

Jeśli chodzi o sprzedaż, zdałem ich „test”, ale nie otrzymałem odwołania. Jedyne, czym mogę się cieszyć, to jedyny występ w TVNZ 2 w Grand Championie olimpijskim 2004, z drugim najwyższym wynikiem we wszystkich kwalifikacjach. Niestety najwyższa temperatura była również w tym samym upale.

W tym momencie było jasne, że Three i TVNZ zakochały się w teleturniejach i bardziej interesują się programami, które mogą upokarzać uczestników, niż ich celebrować (co ilustruje redukcja pytań do każdego odcinka Mastermind z lat 80.). 150 do krótkotrwałego importu australijskiego 1 za pół tuzina lub prawie 100).

Czy Louise Wallace może skarcić cię w najsłabszym ogniwie, nie doceniać Dominica Bowdena i jego kohorty w Czy jesteś 10 lat mądrzejszy? Albo oszustwo z dziwnego stylu hostingu Mike’a Hoskinga dla tego, kto chce zostać nowozelandzkim milionerem?

Ten ostatni był doskonałym przykładem tego, jak rządowy nadawca zgubił drogę, jeśli chodzi o teleturnieje.

Nakręcony dziwnie w Melbourne na australijskim planie, nigdy nie był zrównoważony, zwłaszcza przy najbardziej groteskowych konkursach, więc lokalna wersja największego na świecie formatu teleturnieju trwała tylko 10 odcinków, zanim została porzucona.

Nie możemy winić tylko jednego nadawcy.

Wydaje się niezrozumiałe, że dopiero w 2010 roku (siedem lat po debiucie) Nowozelandczycy zobaczyli świetne QI BBC (a wciąż jesteśmy cztery lata za Wielką Brytanią), a zarówno Eggheads, jak i Pointless już nie można zobaczyć. zwłaszcza, gdy połowa żartów The Chase dotyczy ich „wrogości” do tego drugiego).

Niektórzy twierdzą, że w ciągu ostatniego roku lub dwóch na naszych ekranach nastąpił nieznaczny wzrost, szczególnie w brytyjskich pokazach konkursowych, ale większość z nich dotyczy bardziej celebrytów, których przedstawiają i przeszkód stawianych przed uczestnikami, niż okazja. Aby pokazywać i celebrować wiedzę ogólną lub szczegółową.

Szczerze mówiąc, co najmniej Koło z Michaelem McIntyreA Saldo banku Gordona Ramsaya A Quiz z Tomem Allen Lepszy.

Tymczasem krajowy pokaz konkursowy 9 żyć Zbyt skomplikowane, by naprawdę wymusić i Whakaata Maori Lucky Deep Bardziej chodzi o śmiech niż o pytania.

Dzięki Bogu, jesteśmy fanami quizów, które mamy przynajmniej w dni powszednie Ryzyko! (Obecnie pokazuje bijące rekordy oszałamiające Amy Schneider) i Whitebait Productions Niszczyciele mózgów.

Teraz, w trzecim roku, stanowi prawdopodobnie najlepszą okazję, jaką mamy, aby wspierać nową generację McDoualls, Gaskins, Medlicotts, McDonnells i Bolts. Seria Christchurch-shot, będąca hybrydą W3 i The Krypton Factor, daje dzieciom w wieku 12-13 lat szansę wykazania się rozległą wiedzą (i pewnymi umiejętnościami fizycznymi) i cieszenia się krótką chwilą w świetle reflektorów.

Po tym, jak ich – i publiczność – uzależniliśmy, potrzebujemy sieci, aby inwestować w programy, które pozwalają im błyszczeć, gdy dorosną, zamiast wydawać pieniądze na celebrytów, którzy robią się głupcami, grając w szarady lub śpiewając pod maską.

Stalking to fenomen telewizyjny w Aotearoa – ale kto jest najlepszym stalkerem? Specjalny projekt danych z rzeczy Zmiażdżyłeś liczby: odwiedź Nasz w pełni interaktywny projekt.