Finn Allen, doskonałość i niedoskonałość jednocześnie

Finn Allen uderza piłkę niczym objawienie o czwartej nad ranem. To jest bardzo trudne.

Jego średnia odbijania na koniec pierwszego pełnego sezonu T20 (2020–21) wyniosła 193,93. Póki co, po dodaniu 86 dopasowań do początkowych 11, cena wzrosła do 167,78.

Allen i inni mu podobni mogą grać w ten sposób tylko dlatego, że podejmują świadomy wysiłek, aby zmniejszyć wartość swoich bramek. Zamiast tego ich zadaniem jest maksymalne wykorzystanie każdej piłki, która nadejdzie im na drodze. W meczu otwarcia Pucharu Świata T20 2022 był na dobrej drodze zaledwie przez cztery overy, a to wystarczyło, aby wykoleić obrońców tytułu. Wskaźnik obrotów netto Australii osiągnął taki poziom, że kapitan Aaron Finch przyznał, że „los wymknął się spod jego kontroli”.

Jednak takie dni mają swoją cenę.

Od tego czasu Allen zdobył dla Nowej Zelandii zaledwie sześć punktów po 30 lub więcej w 26 rundach. Stracił także miejsce w Pucharze Świata ODI. „To oczywiście trudne” – powiedział we wrześniu ESPNcricinfo. „To coś, nad czym pracowałeś od długiego czasu i oczywiście otrzymanie tej wiadomości było nieco druzgocące. Ale musisz iść z tym dalej”.

Chęć uzyskania jak największej liczby trafień z każdej piłki stała się instynktem Allena, który trudno powstrzymać. To tak, jakby próbować nie śmiać się z dobrego żartu. Zanim się zorientujesz, już to zrobiłeś. Dlatego doskonałość we wszystkich formach jest tak rzadka. Trzeba być trzema różnymi osobami w jednym, jak AB de Villiers czy Jasprit Bumrah. Idol Allena prawdopodobnie również pasowałby do tej kategorii.

„Zdecydowanie kibicowałem Kevinowi Pietersenowi. Zaczęło się od tego, że przeprowadziłem się do Wellington i myślę, że oni po prostu chcieli, żebym tam pojechał i wyraził się w zawodach T20, a nigdy wcześniej czegoś takiego nie robiłem, więc „ja Chyba trochę siebie zaskoczyłem. Teraz chodzi tylko o rozwinięcie tego i, jak powiedziałem, staranie się być w tym bardziej konsekwentnym przez dłuższy okres czasu. „

„W krykieta ODI było mi trudniej. Meloniki są trochę bardziej atakujące. Jeśli odniosą kontuzję na początku, nadal mogą cię mocno zaatakować, ponieważ w dalszej części gry mają czas na wycofanie swoich figurek i „wciągnięcie ich z powrotem do drużyny” .' Dlatego myślę, że było to wyzwanie dla mojego podejścia bardziej niż cokolwiek innego. Wyzwanie mentalne polega na tym, aby wytrzymać dłużej i móc dłużej trzymać się swoich procesów.Finna Allena

Zawsze będzie to wymagało samokontroli. Ale ile? Allen desperacko pragnie najwyższych wyróżnień. „Jasne, zdarzały mi się niepowodzenia. Ludzie przechodzili w swojej karierze znacznie trudniejsze drogi, więc kto wie. To prawie oliwa do ognia, wiesz”. [every time you aren’t picked in the team]. Przetworzenie wymaga czasu. „Bądź trochę smutny, ale tak, zbliża się wielkie lato i mam nadzieję, że uda mi się zrobić pewne postępy”.

Ale nie chce stracić swojego współczynnika X. Właściwie jest gotowy zaryzykować dla tej sprawy wszystko. „W tej chwili pracuję nad konsekwencją mojej gry. Myślę, że próbuję znaleźć sposób na zachowanie spójności i wciąż wysoką średnią odbijania. Czasem trzeba pogodzić się z porażkami i trzeba. Myślę, że będzie to w pewnym sensie walka, ponieważ po drodze będą szczyty i doliny.

„W ostatecznym rozrachunku jesteśmy artystami, prawda? Jesteśmy tutaj, aby dać publiczności przedstawienie i zdobyć ich pieniądze, a ja właśnie w ten sposób chcę grać w krykieta”.

W pewnym sensie Allen przyszedł na mecze międzynarodowe zbyt wcześnie. Atrakcyjność rozbijania szybkich meloników na niższych poziomach, gdzie wyglądał świetnie po obu stronach furtki i na dowolną długość oferowaną w ofercie, była zbyt wielka. Nowa Zelandia musiała tego spróbować, ale kiedy już tam dotarł, zdał sobie sprawę, że ma bardzo dobry plan, ale nie ma realnej alternatywy; A przynajmniej nic nie działa tak, jak on chce.

„To było interesujące. Oczywiście grałem trochę w krykieta z najwyższej półki w domu i oczywiście znalezienie tam swojej gry, a następnie próba powtórzenia tego na scenie międzynarodowej jest dużym wyzwaniem”.

Po prostu weź udział w grze o władzę. Zdominowany przez Allena w T20I, bo tutaj sukces mierzy się skutecznością uderzeń, a od debiutu jedynie Nicholas Pooran (160,52) ma lepszy wynik niż 153,86 (minimum 20 rund). W meczach ODI wartość odbijającego mierzy się wagą wykonywanych przez niego runów i sposobem, w jaki kształtują one losy drużyny. Dlatego musi spędzić trochę czasu w załamaniu. Allen rozegrał do tej pory 21 rund w ODI, z czego w 13 z nich nie był w stanie przetrwać gry w przewadze.

„W krykiecie ODI było mi trudniej” – powiedział. „Meloniki są trochę bardziej ofensywne. Jeśli odniosą kontuzję na początku, nadal mogą cię mocno zaatakować, ponieważ w dalszej części gry mają czas, aby wyciągnąć swoją postać i wprowadzić ją z powrotem do zespołu. Myślę więc, że było to po prostu wyzwanie” moja gra, jeśli w ogóle. Wyzwanie mentalne polega na tym, aby wytrzymać dłużej i móc dłużej wykonywać swoje operacje.

Cała kariera Allena w Nowej Zelandii – dwa lata, dziewięć miesięcy i pięć dni po Bożym Narodzeniu – polegała na znalezieniu rytmu, który satysfakcjonuje grę i jego samego. Nadal szuka tej równowagi, ale znów pojawiły się dobre sygnały na poziomie lokalnym.

W zeszłym miesiącu, podczas swojego pierwszego występu w barwach swojej rodzinnej drużyny Auckland, prawie pobił rekord najwyższego wyniku 50 punktów (174 przyznane przez Colina Munro) i zrobił to w meczu, w którym wzięło udział tylko dwóch innych zawodników, pokonując nad . Dzięki 10 dostawom udało mu się utrzymać wskaźnik uderzeń powyżej 80. Osiem dni później podniósł kolejny wiek. Liczba karier, która na początku sezonu Ford Cup wynosiła zaledwie 1421, w rzeczywistości wzrosła do 1808, co oznacza wzrost o 30%. A oto wisienka na torcie: w ciągu ostatnich trzech miesięcy 2023 roku trzy z pięciu jego najdłuższych występów w różnych formatach.

Powiedz to cicho, ale Finn Allen uderza piłkę jak dobrą kawę w zły poranek. Po prostu odpowiedni rodzaj twardości.