Gdzie śpiewają tłumy: adaptacja ukochanej książki słabnie z powodu pomieszanej opowieści

Posłuchaj podcastu Rzeczy do obejrzenia, naciskając przycisk odtwarzania poniżej lub wyszukaj go w aplikacjach do podcastów, takich jak jabłko lub spotify.

Gdzie śpiewa Cordads (średnia, 126 min) Reżyseria Olivii Newman **½

nie od dziewczyna odeszłaA pięćdziesiąt szarych twarzy lub Dziewczyna w pociągu Ma kinową adaptację długo oczekiwanej, ukochanej książki.

Choć historia Delii Owens, której akcja rozgrywa się w połowie XX wieku w Północnej Karolinie, nie osiągnęła wyników sprzedaży tych literackich gigantów, 12 milionów egzemplarzy w ciągu około 40 miesięcy to imponujący zwrot — i potencjalna baza fanów.

Czytaj więcej:
* Perswazja: Dakota Johnson prowadzi kontrowersyjną adaptację Austina w Netflix
* Nightingale: Apokaliptyczny, a czasem brutalny horror trafia na Netflix
* Don’t Make Me Go: Nowozelandzki film Prime Video jest dziwny, ale zabawny w drodze
* The Phantom of the Open: historia brytyjskiego mistrza golfa została wspaniale ożywiona

Niestety, mimo pozornie sprytnych wyborów dotyczących scenarzystki – Lucy Alibar jest najbardziej znana ze współtworzenia sugestywnego, prowokacyjnego scenariusza. Południowe dzikie potwory (co ma tu istotny wydźwięk z jej opowieścią o dojrzewaniu młodej kobiety i jej związku z naturalnym otoczeniem) – oraz głównym aktorem (Zwykli ludzie A pod sztandarem nieba Gwiazda Daisy Edgar Jones jest biegła w przedstawianiu kombinacji wrażliwości i solidnej determinacji, których wymaga bohater Crowdad), a to często wydaje się bez życia i słodkie, pozbawione niektórych emocjonalnych i niuansów powieści.

Podwójna narracja zawsze była wyzwaniem, ale kończy się to nieco większym pośpiechem (chociaż współczesny wariant siedmio- lub ośmioczęściowej limitowanej serii może być mniej wiarygodny lub przekonujący).

Przywołuje również wspomnienia filmowe z tamtej minionej epoki z końca lat 90. i początku XX wieku, nieco antyczne połączenie thrillera sądowego Johna Grishama i dramatu romantycznego Nicholasa Sparksa (porównanie, którego nie pomogło ustawienie). To drugie nie było do końca przekonujące – głównie dlatego, że obaj panowie w trójkącie miłosnym zachowują się kiepsko – a to drugie jest nierozsądne z powodu głupoty ciągłego ścigania.

Dla osób niezaznajomionych z materiałem źródłowym śpiew Crowdads jest kroniką życia Katherine „Kia” Daniel Clarke (Edgar Jones). Wychowana na bagnach Barclay Cove przez agresywnego ojca, zostaje porzucona przez matkę i czwórkę rodzeństwa, z których każde znajduje odwagę, by odejść.

Nawet po jego śmierci była wciąż przeklęta i zhańbiona przez większość sąsiedniego miasta, życzliwość okazywana tylko przez afroamerykańską parę, która jest właścicielami lokalnego sklepu, i kolega bagienny Tate Walker (Taylor John Smith), który nauczył ją czytać i zachęcać talent pod każdym względem.Od ilustracji i znajomości lokalnej fauny i flory. Ale kiedy ich związek staje się romantyczny, jego obietnica, że ​​pozostanie z nią w kontakcie po zapisaniu się na studia, nie zostaje dotrzymana.

Kya w końcu zostaje uwiedziona przez ciągłe zainteresowanie wyrzeźbionym potomkiem, Chase Andrews (Harris Dickinson), chociaż jego język miłości wysyła jej mieszane sygnały – w najlepszym razie.

Cała ta dramatyczna historia jest otoczona aresztowaniem Kyi i późniejszym procesem o jego morderstwo. Na dole wieży przeciwpożarowej władze przekonały się, że „najlepszy rozgrywający, jakiego miasto kiedykolwiek widziało”, spadł 63 metry na śmierć po tym, jak został popchnięty przez „dziewczynę z bagien”. Chociaż nie ma odcisków palców, żadnych odcisków stóp i pozornie solidnego alibi, wierzą, że Kia miała „czas, motywację i słabość charakteru”.

Przy ławie przysięgłych złożonej z członków społeczności, którzy zawsze ją osądzali, jedyną nadzieją Kii na uniknięcie kary śmierci jest emerytowany adwokat Tom Milton (David Straithern).

Podczas gdy premiera filmu była jeszcze bardziej zagmatwana pytaniami na ten temat Szczotka Owensa do sałatek W Zambii nawet to rozproszenie nie może zamaskować faktu, że ta adaptacja prawdopodobnie spodoba się zarówno fanom, jak i ogólnie publiczności filmowej.

Reżyserka Olivia Newman (dramat zapaśniczy 2018 First Match) z pewnością wykonuje świetną robotę, tworząc poczucie przestrzeni i miejsca, szczególnie w odniesieniu do bagien, ale akcje na sali sądowej rzadko wznoszą się ponad wyżyny, a koniec (co prawda, jak w książce) czuje pospiesznie — i bez pewnych niuansów powieści — brakuje rezonansu z materiałem źródłowym.

„Nie zdawałam sobie sprawy, że słowa mogą tak wiele pomieścić. Nie wiedziałam, że zdanie może być tak pełne” – powiedziała Kia, ucząc się czytać, w liście, który staje się kluczem do rozwiązania ostatnich zagadek historii. Tutaj, bez kontynuowania narracji, czują się jak puste frazy.

Po pokazach w wybranych kinach dzisiaj (20 lipca), piosenka Crawdads Sing będzie pokazywana w całym kraju od jutra (21 lipca).