Nowe badanie opublikowane w Psychiatria translacyjna Bada głęboką stymulację mózgu (DBS) w leczeniu zaburzeń związanych z używaniem alkoholu. Wyniki badania sugerują, że głęboka stymulacja mózgu może być użytecznym sposobem leczenia osób z opornymi na leczenie zaburzeniami związanymi z używaniem alkoholu. Chociaż badanie nie wykazało znaczących wyników w odniesieniu do ciągłej abstynencji, wykazało, że głęboka stymulacja mózgu może pomóc zmniejszyć objawy związane z zaburzeniami związanymi z używaniem alkoholu, takie jak częstsze powstrzymywanie się od alkoholu, zmniejszenie łaknienia i zmniejszenie podniecenia.
Zaburzenie związane z używaniem alkoholu jest przewlekłym, nawracającym zaburzeniem, które dotyka miliony ludzi na całym świecie. Chociaż dostępne są różne metody leczenia, wiele osób z zaburzeniami związanymi z używaniem alkoholu nie reaguje na konwencjonalne terapie.
Głęboka stymulacja mózgu to stosunkowo nowa opcja leczenia, która wykazała obiecujące wyniki w leczeniu innych zaburzeń psychicznych, takich jak padaczka i zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne. Polega na wszczepieniu do mózgu urządzenia, często określanego jako „rozrusznik mózgu”, w celu dostarczania impulsów elektrycznych do określonych obszarów.
Stosowanie DBS w leczeniu uzależnień było badane na ludziach przez ponad 15 lat. Zaczęło się od pacjenta z ciężkimi zaburzeniami lękowymi i zaburzeniami związanymi z używaniem alkoholu, który zauważył spadek spożycia alkoholu podczas leczenia DBS w określonym obszarze mózgu zwanym jądrem półleżącym.
Jednak wcześniejsze badania były ograniczone, ponieważ były otwarte (nie zaślepione) i nie były randomizowane, co oznacza, że na obserwowane efekty mogły wpływać czynniki inne niż DBS. Aby zaradzić tym ograniczeniom, przeprowadzono nowe badanie o nazwie Deep Brain Stimulation in Treatment-Resistant Alcoholism (DeBraSTRA), które obejmowało wiele ośrodków badawczych.
Badanie było randomizowaną, podwójnie ślepą, kontrolowaną próbą z udziałem 12 uczestników z opornymi na leczenie zaburzeniami związanymi z używaniem alkoholu. Uczestnicy zostali losowo przydzieleni do otrzymywania aktywnej stymulacji DBS lub placebo podczas 24-tygodniowej fazy zaślepionej. Następnie nastąpiła faza, w której wszyscy uczestnicy otrzymywali DBS przez 52 tygodnie.
Podstawową miarą wyniku był odsetek uczestników, którzy osiągnęli i utrzymali abstynencję od alkoholu podczas zaślepionej fazy badania. Drugorzędowe miary wyników obejmowały zmiany w spożyciu alkoholu, zachcianki, depresję, niepokój i ogólną apatię.
Wyniki badania wykazały, że głęboka stymulacja mózgu była bezpieczna i dobrze tolerowana przez uczestników. Nie wystąpiły żadne poważne zdarzenia niepożądane związane z leczeniem DBS. Jednak badanie nie wykazało statystycznie istotnej różnicy między grupami aktywnej stymulacji DBS i placebo pod względem pierwotnej miary wyniku. Było to prawdopodobne, ponieważ wielkość próby uczestników była niewielka, a główny pomiar wyniku był kategoryczny (uczestnicy albo utrzymywali ciągłą abstynencję, albo nie).
Jednak badanie wykazało umiarkowany wpływ DBS w leczeniu zaburzeń związanych z używaniem alkoholu, o czym świadczy liczba kont potrzebnych do leczenia (NNT). NNT dla aktywnej grupy DBS wynosił 9,6. Oznacza to, że na każde 9,6 osoby leczonej DBS dodatkowa osoba osiągnie i utrzyma abstynencję alkoholową.
Ponadto wyniki wskazują, że leczenie DBS miało pozytywny wpływ na niektóre drugorzędne wyniki, w tym znacznie wyższy odsetek dni abstynencji, zmniejszone pragnienie alkoholu i niższe wyniki w zakresie anhedonii w pierwszej grupie eksperymentalnej w porównaniu z grupą otrzymującą placebo.
Odkrycia sugerują, że głęboka stymulacja mózgu może mieć pozytywny wpływ na leczenie zaburzeń związanych z używaniem alkoholu, ale potrzebne są dalsze badania, aby potwierdzić te wyniki. Zespół badawczy uznaje kilka ograniczeń badania, w tym małą liczebność próby, kategoryczny charakter pierwotnej miary wyniku oraz ograniczoną moc statystyczną badania. Autorzy zauważają, że przyszłe badania powinny obejmować większe rozmiary próbek, dłuższe okresy obserwacji i bardziej czułe pomiary wyników.
Badanie to może stanowić ważny krok naprzód w opracowywaniu nowych metod leczenia zaburzeń związanych z używaniem alkoholu. Głęboka stymulacja mózgu okazała się obiecująca w leczeniu innych zaburzeń psychicznych, a to badanie dostarcza wstępnych dowodów na to, że może być również użyteczna w leczeniu ciężkich zaburzeń związanych z używaniem alkoholu.
badania, „Głęboka stymulacja jądra mózgu w zaburzeniach związanych z używaniem alkoholu opornych na leczenie: randomizowana, podwójnie ślepa, wieloośrodkowa próbaNapisane przez Patricka Bacha, Matthiasa Luederera, Ulfa Joachima Müllera, Martina Jacobsa, Juana Carlosa Baldermanna, Jürgena Vogesa, Carla Kenninga, Ank Lux, Ferrela Vissera-Vandewalla, DeBraSTRA Study Group, Bernarda Bogertsa, Jensa Kuhna i Karla Manna.
„Podróżujący ninja. Rozrabiaka. Badacz bekonów. Ekspert od ekstremalnych alkoholi. Obrońca zombie.”
