Jednoręki tenisista stołowy obserwujący igrzyska olimpijskie i paraolimpijskie

SANTIAGO, Chile – Bruna Alexander chce w przyszłym roku przełamać bariery i spędzić dużo czasu w Paryżu.

Jednoręka tenisistka stołowa, która w czwartek rozpocznie rywalizację na Igrzyskach Panamerykańskich, będzie próbowała dołączyć do drużyny Brazylii zarówno na Igrzyskach Olimpijskich, jak i Paraolimpijskich w Paryżu, co oznacza, że ​​będzie we Francji trenować i grać od końca lipca do wczesnych godzin porannych. Lipiec. Wrzesień.

Alexander (28 l.) chce dołączyć do grona pięciu innych sportowców, którzy według Międzynarodowego Komitetu Paraolimpijskiego startowali w obu konkursach w tym samym roku: Archer Neroli Verhall z Nowej Zelandii; polska tenisistka stołowa Natalia Partyka; pływaczka Nathalie du Toit i biegacz Oscar Pistorius, obaj z Republiki Południowej Afryki; Irańska snajperka Zara Nemati.

Alexandra, trzecia brazylijska tenisistka stołowa, będzie pierwszą zawodniczką z obu Ameryk, która dołączy do tego ekskluzywnego grona, jeśli zostanie wybrana do drużyny olimpijskiej. Jej miejsce na igrzyskach paraolimpijskich jest już zapewnione.

Wielu innych sportowców brało udział zarówno w igrzyskach olimpijskich, jak i paraolimpijskich, ale nie w tym samym roku; Belgijka Sonia Wittenberg, jeżdżąca na wózkach inwalidzkich, startująca także w strzelectwie; Archer Paola Fantato i niedowidzący piłkarz Assunta Lignante, obaj z Włoch; I niedowidząca amerykańska lekkoatletka Marla Runyan.

Alexandra mówi, że nigdy nie wiedziała, jak to jest mieć prawą rękę: straciła ją, gdy miała trzy miesiące z powodu zakrzepu krwi. Zawsze robiła, co chciała i chodziła, gdzie chciała.

„Zawsze uprawiałem w życiu sport, na przykład piłkę nożną halową, jazdę na deskorolce i jazdę na rowerze. Zacząłem grać w tenisa stołowego w wieku siedmiu lat tylko dlatego, że grał mój brat i musiałem do niego oddzwonić” – Alexander powiedział The Associated Press w Santiago w tym tygodniu. dom.”

Znajduje się w pierwszej piątce najlepszych paraolimpijskich tenisistek stołowych na świecie, ale w rankingach olimpijskich zajmuje 220. miejsce. Ma nadzieję znaleźć się w gronie 80 najlepszych zawodniczek i zakwalifikować się do Igrzysk w Paryżu.

Podczas treningu w Santiago analitycy stwierdzili, że Alexandra nie ma tak dużej mobilności i pracy nóg jak inne zawodniczki, a jej serwis jedną ręką nie jest tak skuteczny. Ma jednak mocne kopnięcie i dobrze radzi sobie w obronie.

„Będąc w olimpijskiej drużynie narodowej, mogę również otrzymać impuls, aby dołączyć do drużyny paraolimpijskiej” – powiedział Alexander. „Na Igrzyskach Paraolimpijskich mogę wielokrotnie oddawać piłkę przeciwnikowi. Na Igrzyskach Olimpijskich nie mogę tego zrobić, muszę więcej atakować, być szybszym i bardziej aktywnym”.

Od 13 roku życia uprawia sporty paraolimpijskie. W wieku szesnastu lat przeniosła się z miasta Criciuma na południu do São Caetano niedaleko São Paulo. Pracowała z brazylijską reprezentacją olimpijską, w skład której obecnie wchodzi jedna z nielicznych zawodniczek na świecie mogących walczyć o czołowe miejsca. Chiński zawodnik Hugo Calderano.

Alexander zdobył już dwa srebrne i dwa brązowe medale Igrzysk Paraolimpijskich w Rio de Janeiro i Tokio. Walczy o złoto we Francji, korzystając z brazylijskiej muzyki, południowokoreańskich dramatów i inspiracji z Chin, dominującej siły w sporcie.

Powiedziała: „Mam nadzieję zdobyć złoty medal na Igrzyskach Paraolimpijskich, ale igrzyska olimpijskie sprawiają, że marzę. Nie mogę uwierzyć, że to się może wydarzyć. Muszę popracować nad swoją mentalnością, aby tego dokonać. Bardzo niewielu sportowców może tego dokonać, naprawdę jest bardzo trudne. Ktoś taki jak ja powinien dostać się na igrzyska olimpijskie”.

Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski stwierdził w oświadczeniu dla Associated Press, że jest zbyt wcześnie, aby określić, czy jacyś sportowcy paraolimpijscy wezmą udział w obu konkursach w Paryżu, a jego uwaga „skupia się wyłącznie na sportowcach, którzy wyróżniają się na Igrzyskach Paraolimpijskich”.

Kiedy Alexandra brała udział w zawodach w Chile, jej umysł był nastawiony na wszystko. Mogłaby zagrać w Parapan Pan American Games pod koniec tego miesiąca, ale zdecydowała się tego nie robić.

„Chcę pokazać, że każda osoba niepełnosprawna może wszystko. Chcę zapomnieć o tym, jak pewnego dnia gram na igrzyskach olimpijskich” – powiedziała. „To byłoby świetne zdjęcie dla wszystkich niepełnosprawnych, nie tylko tych, którzy mieszka w Brazylii. „Wszystko jest możliwe i chcę to udowodnić”.

___

AP Sports: https://apnews.com/sports