Polski rzeźbiarz Magdalena Abakanović Świętowano z A Rozrywka od Google W dniu, w którym obchodziłaby swoje 93. urodziny.
Powszechnie uważa się, że jest to jeden z PolskaNajbardziej znany na całym świecie ArtyściAbakanovic zyskała uznanie krytyków na całym świecie dzięki swoim pionierskim tekstylnym rzeźbom przedstawiającym postać ludzką.
Należała do pokolenia artystów, których dzieciństwo zostało poważnie zakłócone przez wybuch epidemii II wojna światowa.
We wpisie na blogu z wtorku, 20 czerwca br. Google Wyjaśniając projekt bazgrołów Abakanovic, napisał: „Czy jest to tkanina czy rzeźba? Rzeźby z tkanych włókien Magdaleny Abakanovic przełamały schemat, gdy stała się pionierką nowej kategorii sztuki znanej jako Abakanovic.
„Dzisiejszy doodle celebruje polskiego rzeźbiarza i jego liczne żywioły artysta„.
Kim była Magdalena Abakanovic?
Urodzony w 1930 roku w rodzinie ziemiańskiej o arystokratycznym dziedzictwie, którego korzenie sięgają Czyngis-chana, Abakanovic cieszył się uprzywilejowaną wczesną młodością.
Jednak jej idylliczne wychowanie zostało zniszczone wraz z wybuchem II wojny światowej II wojna światowa. Miała dziewięć lat, kiedy nazistowskie Niemcy najechały na Polskę, a jej rodzina spędziła lata mieszkając na obrzeżach Polski Warszawa, Zostali członkami polskiego ruchu oporu. W 1943 roku jej matka została postrzelona przez pijanego żołnierza, w wyniku czego straciła prawą rękę.
Zgodnie z powojenną doktryną komunistyczną, polski rząd oficjalnie zadekretował socrealizm jako jedyną akceptowalną formę sztuki, jaką można tworzyć. Inne formy praktykowane wówczas na Zachodzie, takie jak modernizm, zostały zakazane i mocno cenzurowane we wszystkich krajach bloku komunistycznego, także w Polsce.
Po zakończeniu wojny, w 1948 roku Abakanović rozpoczął naukę w Liceum Sztuk Pięknych w Gdyni. W 1954 ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie.
O czasie spędzonym na nauce powiedziała: „Uwielbiałam rysować i szukać formy, umieszczając linie jedna obok drugiej. Nauczyciel przychodzi z gumką w dłoni i wymazuje każdą niepotrzebną linię na moim rysunku, pozostawiając cienki, suchy kontur. Nienawidziłem go za to.
Duża część wczesnych prac Abakanowicz to duży gwasz malowany na płótnie, ale w połowie lat pięćdziesiątych, kiedy polski rząd zaczął liberalizować swoje podejście do sztuki, zaczęła eksperymentować z innymi formami przekazu.
Od spawanej stali po tekstylia, sztuka Abakanovic zaczęła się rozwijać, a w 1962 roku tkaczka Maria Laszkiewicz zachęciła ją do wystawienia wystawy na Pierwszym Międzynarodowym Biennale Tekstyliów w Lozannie w Szwajcarii.
Kilka lat później, na przestrzeni lat 60., zaczęła rozwijać swój niepowtarzalny styl rzeźby, przekształcając tkaniny w trójwymiarowe rzeźby zawieszone pod sufitem. Jej imieniem nazwano obiekty Abakans.
W 1965 roku innowacyjny styl Abakanovica został nagrodzony na Międzynarodowym Biennale Sztuki w São Paulo, gdzie Abakanovic zdobył główną nagrodę.
Była to jedna z wielu nagród, jakie zdobyła w swojej karierze. Jest także laureatką Nagrody za Całokształt Twórczości od Międzynarodowego Centrum Rzeźby w New Jersey, Nagrody za doskonałość w rzeźbie od Sculpture Center w Nowym Jorku oraz Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski w Polsce.
Do połowy lat 70. powstały prace, które później stały się jej najsłynniejszymi pracami – odciętymi głowami i pozbawionymi głów ciałami wykonanymi z worków.
Muzea i galerie w całej Europie, obu Amerykach, Japonii i Australii wystawiały prace Abakanovica.
Jedna z jej kolekcji nosi nazwę Agora i jest to grupa 106 żelaznych figurek, która ma stałą instalację w Grant Park w Chicago.
Abakanovic zmarł 20 kwietnia 2017 roku w Warszawie.
„Dożywotni biegacz. Pionier piwa. Guru micasica. Specjalny w popkulturze w ogóle”.
