recenzja: Czasami słowo „szaleńcy” to wszystko, co mamy do opisania tego, co widzimy.
Tak, klonowanie istnieje od lat 80. XX wieku, wraz z owcą Dolly — a może nawet wcześniej. Ale kiedy zderzyły się światy klonowania i wielki biznes wyścigów wielbłądów, napisano kilka bardzo dziwnych historii.
Gwiazdą King of Clones – dwunożną – jest pięknie lakoniczny Australijczyk Alex Tinton.
Tinton wyjechał na Bliski Wschód jako młody weterynarz. Pracował przez kilka lat w parku dzikich zwierząt w Queensland, który został zamknięty po „zjedzeniu kilku osób. Prawie się dostałem – raz czy dwa”.
Po przybyciu do Arabii Saudyjskiej Tinto odkrył siebie na nowo jako specjalista od hodowli wielbłądów. które, podobnie jak wszystko, co można zastosować, aby odwołać się do próżności bogatych ludzi, wkrótce staje się bardzo dochodowym miejscem. Przy ponad 5 milionach dolarów, które przechodzą z rąk do rąk jednego byka, technologia taka jak klonowanie, która z założenia może dawać zwycięzców nagród, zostanie posunięta za daleko i szybko.
Stamtąd King of Clones nieoczekiwanie udaje się do bogatego człowieka i relacji, jakie ma ze swoim krajem, Francją, a następnie do skazanego na niepowodzenie projektu sklonowania koreańskiego tygrysa (kto wiedział?) jako symbolu przyjaźni między Północą a południe. Co w jakiś sposób prowadzi nas do handlu wielbłądami.
King of Clones jest szybka, zabawna, pouczająca i całkowicie niesamowita. Oglądanie go sprawia ci przyjemność, ale jest bardzo prawdopodobne, że nauczysz się też czegoś fajnego. Właź tam.
King of Clones jest już dostępny do streamowania w serwisie Netflix.
„Ekspert Internetu. Introwertyk. Uzależniony od ulicy. Ewangelista kawy. Pisarz. Myśliciel. Miłośnicy skrajnej śpiączki. Wykładowca”.