Klasyczna technika „głupiego marszu” Johna Cleese’a spala więcej kalorii niż zwykłe chodzenie

Chodź jak postać grana przez Johna Cleese’a, Mr. Teag, w słynnym filmie Monty Pythona”Głupie spacery ministerstwa„Sitcom wymaga znacznie więcej energii niż zwykłe chodzenie, ponieważ ruch jest tak nieefektywny, zgodnie z nowym artykułem badawczym opublikowanym w corocznym bożonarodzeniowym wydaniu British Medical Journal. W rzeczywistości zaledwie 11 minut marszu dziennie jak Mr Teabag było odpowiednikiem 75 minut aktywności.” Energiczna aktywność fizyczna w tygodniu, reprezentująca nowy sposób na poprawę wydolności sercowo-naczyniowej.

Pół wieku temu tak było [Ministry of Silly Walks] Autorzy piszą, że sitcom mógł nieumyślnie poruszyć skuteczny sposób promowania sprawności sercowo-naczyniowej u dorosłych. „Gdyby inicjatywa zachęcająca do ruchu biernego została przyjęta na początku lat 70., moglibyśmy teraz żyć w zdrowszym społeczeństwie”.

Jednak świąteczne wydanie British Medical Journal jest zwykle nieco lżejsze Dziennik utrzymuje że publikowane w nim artykuły nadal „odpowiadają tym samym wysokim standardom nowości, rygoru metodologicznego, przejrzystości raportowania i czytelności, jakie zastosowano w wydaniu zwykłym”. minione lata Zawierał artykuły na takie tematy, jak: dlaczego wiek 27 lat nie jest uważany za niebezpieczny dla muzyków, skutki uboczne połknięcia miecza i Pomiar toksyczności Z mieszanki warzonej w książce Roalda Dahla z 1981 roku Cudowne lekarstwo George’a. (To naprawdę toksyczne.) Najszerzej czytanym był Notorious z 1999 roku.Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego męskich i żeńskich narządów płciowych podczas stosunku płciowego i kobiecego podniecenia seksualnego. ” (my pisał o papierze w 2019 roku z okazji 20-lecia jego publikacji).

Jak już wcześniej informowaliśmy, Szkic dla „Ministerstwa głupich kroków” Po raz pierwszy został wyemitowany 15 września 1970 roku w BBC One. Książka zaczyna się od pana Teaga, który kupuje gazetę w drodze do pracy – co trwa trochę dłużej niż zwykle, ponieważ jego spacery stają się ostatnio „mądrzejsze”. W jego biurze czeka dżentelmen o imieniu Mr. Booty (Michael Palin), który stara się o dotację z Ministerstwa na rozwój swojej absurdalnej kariery. Putty demonstruje swój głupi chód, ale Teabag nie jest od razu pod wrażeniem. – To nie jest szczególnie głupie, prawda? On mówi. „Mam na myśli to, że prawa noga wcale nie jest głupia, a lewa noga po prostu wykonuje aerobowy półobrot do przodu na każdym kolejnym kroku”. Butte upiera się, że dotacja rządowa pozwoli mu sprawić, by rajd był naprawdę bardzo głupi. W końcu Teabag zaproponował mu stypendium badawcze w ramach anglo-francuskiego marszu głupiego. W rysunek wnika rysunek pary Francuzów ilustrujący „La Marche daremny”.

W 2020 roku dwóch naukowców z Dartmouth College przeprowadziło analizę chodu różnych śmiesznych ścieżek na wystawie, Opublikuj ich ustalenia W magazynie „Chód i postawa”. Studiowali cykle chodu Puteya i Teabag w filmie do oryginalnego skeczu telewizyjnego z 1970 roku, a także chód Teabag z występu na żywo na scenie w Los Angeles w 1980 roku. Odkryli, że głupi chód Teabaga jest 6,7 razy bardziej zróżnicowany niż normalnego człowieka, podczas gdy kit jest 3,3 razy bardziej zróżnicowany.

Ale według autorów tego najnowszego artykułu badanie z 2020 roku nie mierzyło zużycia kalorii podczas tego głupiego chodu. Tak więc Glenn Gesser z Arizona State University i jego współpracownicy postanowili „wypełnić tę istotną lukę badawczą”. Ludzie ewoluowali, aby „poruszać się w coraz bardziej efektywny sposób”, zauważają autorzy, ale jeśli chodzi o wydolność sercowo-naczyniową, „nieefektywność ruchu może być pożądaną cechą”. Uważali, że można zmniejszyć efektywność energetyczną poprzez przyjęcie biernego chodu, poprawiając w ten sposób wydolność sercowo-naczyniową bez konieczności wykonywania ćwiczeń przez dłuższy czas. Nazwali swoje podejście PEMPA: The Practice of Effort Maximization in Physical Activity.

Aby je przestudiować, Geser i in. Zrekrutowano 13 zdrowych osób dorosłych (sześć kobiet i siedmiu mężczyzn) w wieku od 22 do 71 lat. Uczestnicy przeszli trzy próby chodzenia po torze w pomieszczeniu: jedną chodzili swoim zwykłym krokiem i wybranym tempem, jedną chodzili (najlepiej, jak potrafili) w sposób przypominający torebkę z herbatą, a trzecią próbowali chodzić jak kit. Wszyscy badani nosili przenośne systemy pomiaru metabolizmu do pomiaru poboru tlenu (ml/kg/min), wydatku energetycznego (kcal/kg/min) i intensywności ćwiczeń (MET). Wydaje się, że większości osobom podobało się to doświadczenie.

„Nie mierzyliśmy minut spędzonych na śmiechu ani liczby uśmiechów jako drugorzędnych wyników podczas biernego chodzenia” – napisali autorzy. „Nie można było zaobserwować uśmiechu podczas pasywnych prób chodu, ponieważ maski na twarz noszone podczas zbierania danych zakrywały usta uczestników. Jednak wszyscy uczestnicy uśmiechali się znacznie, gdy maska ​​została zdjęta. Ponadto obserwowano napady śmiechu u uczestników w wielu Czasami przez nadzorującego detektywa, prawie zawsze, gdy uczestnicy brali udział w wiecu Torebek”.

Wyniki: zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet chodzenie jak w torebce prowadziło do znacznie większego wydatku energetycznego — około 2,5 razy więcej niż chodzenie jak zwykle lub chodzenie jak Putey. W rzeczywistości spacer Teabag wykazał gęstość energii na poziomie ośmiu MET, co odpowiada energicznemu, intensywnemu treningowi. Plus, to jest zabawne, chociaż trzeba wyglądać trochę głupio.

Autorzy konkludują: „Obecnie nie możemy opowiadać się za uogólnieniem wyników tych badań i ogólną propozycją ograniczenia efektywności ruchu do innych form ćwiczeń, takich jak wspinaczka górska, sporty wodne (z wyłączeniem aerobiku w wodzie) lub jazda na rowerze miejskim”. „Taniec pasywny istnieje od pokoleń, ale często ten samotny pomysł w lokalnym klubie nocnym lub na statku wycieczkowym był raczej przedmiotem szyderstw niż uzasadnionego podziwu (z godnym uwagi wyjątkiem tańca breakdance).”

Obraz listy BBC