Liczące 508 milionów lat skamieliny trylobitów z Pompei wykazują cechy, których nigdy wcześniej nie widziano

Odkryto trylobity sprzed 508 milionów lat zachowane w materiale wulkanicznym, ukazując nigdy wcześniej nie widziane szczegóły w 3D. Ich skamieniałość była tak szybka, że ​​na miejscu zachowały się małe muszle i nadal można zobaczyć tkanki miękkie, w tym części ust i narządy wewnętrzne.

Trylobity zostały pogrzebane w strumieniach lawy, gorącej, gęstej materii, która wybucha z wulkanów i czasami osiąga duże prędkości, np. 200 metrów (656 stóp) na sekundę. Zwykle spala wszelkie żywe organizmy na swojej drodze, ale w środowisku morskim może się to zmienić.

„Powierzchnia morza, po której spłynął popiół, była śmiertelnie gorąca i na małych głębokościach doszło do poparzenia zwierząt” – mówi współautor badania. Doktor Greg Edgecombe Od Muzeum Historii Naturalnej w Londynie po IFLScience. „Popiół prawdopodobnie zmieszał się z wodą morską podczas wychwytywania i łapania w pułapkę trylobitów żyjących na dnie morskim. To zmieszanie się w kolumnie wody morskiej musiało wystarczająco ostudzić popiół”.

Starożytne cuda zebrane w Atlasie Wysokim Maroka nazwano trylobitami „Pompeje” ze względu na ich niezwykłe zachowanie w popiele. Są niewiarygodnie stare, ale nie są najstarszymi trylobitami, jakie kiedykolwiek znaleziono.

Mają około 508 milionów lat i są młodsze od najstarszych trylobitów, których początki sięgają około 521 milionów lat temu. Istnieją również starsze skamieniałości śladowe w kształcie nory, zwane Rusophycus, które uważa się za dzieło trylobitów i mają ponad 528 milionów lat.

Jednak porównawczy lucjan biczowy jest nadal niezwykły ze względu na stopień ochrony, jaki wykazuje.

„To, co sprawia, że ​​nasze okazy, zwłaszcza te nieskazitelne, są wyjątkowe, to trójwymiarowe zachowanie ich przydatków” – dodał Edgecombe. „Wyrostki nie zostały spłaszczone, przeorientowane ani złamane. Zachowały się w orientacji zbliżonej do naturalnej. I dlatego, że są takie. są konserwowane w próżni w macierzy skalnej. „Możemy to przeskanować tomografią komputerową, aby zobaczyć w 3D”.

„Wyrostki zachowane w łupkach mogą pięknie zachować swoją szczecinę, ale skamieniałości są tak skompresowane, że są prawie dwuwymiarowe i musimy zastosować niszczące pobieranie próbek, aby mechanicznie wywiercić górne części wyrostków, aby zobaczyć dolne. Po przeprowadzeniu badań nasze okazy są tak samo doskonałe, jak wcześniej.”

Te nigdy wcześniej nie widziane szczegóły oznaczają, że teraz widzimy trylobity bliższe prawdziwego życia niż kiedykolwiek wcześniej, wraz z rozciętymi ustami i unikalnymi pionowymi wyrostkami żerującymi. Czyż nie jest piękna?

Badanie opublikowano w czasopiśmie Nauki.