Mark Lister: Plusy i minusy dolara nowozelandzkiego

Zawieszenie:

Dolar nowozelandzki mocno odbił się od wrześniowej słabości. Chociaż nie jest to dobra wiadomość dla naszego sektora eksportowego, pomoże Bankowi Rezerw w walce z nim.
inflacja.

W ciągu ostatniego tygodnia moneta wzrosła do 0,64 USD.

Nadal jest o 6-7 procent niższy od początku roku i około 3 procent poniżej 25-letniej średniej wynoszącej 0,66 USD.

Jednak odzyskał około 15 procent od czasu spadku do 0,55 USD osiem tygodni temu.

Poza jednym dniem w marcu 2020 r. (kiedy nastroje były bardzo negatywne w samym środku pandemii), był to najniższy wynik od czasu światowego kryzysu finansowego w 2009 r.

Ruchy walutowe są zawsze mieczem obosiecznym dla małego, nastawionego na eksport kraju, takiego jak Nowa Zelandia.

Nasz sektor rolnictwa i inne branże eksportowe korzystają ze słabego dolara nowozelandzkiego. Stają się bardziej konkurencyjni na arenie globalnej, a lokalne przychody rosną.

Wydajemy się też bardziej atrakcyjni dla turystów, których pieniądze idą dalej, kiedy tu przyjeżdżają.

Z drugiej strony rosną koszty wszystkiego, co kupujemy z zagranicy. Obejmuje to wiele produktów konsumpcyjnych i rzeczy, takich jak paliwo, które zwykle przenikają przez gospodarkę.

Obliczając naszą stopę inflacji, Statistics NZ grupuje towary i usługi na tak zwane „przedmioty zbywalne” i „przedmioty niepodlegające wymianie handlowej”.

Pierwszy obejmuje towary i usługi, które są importowane lub konkurują z towarami zagranicznymi, co oznacza, że ​​kursy walut wpływają na ich ceny.

Towary handlowe stanowią około 40 procent koszyka inflacyjnego, a kategorie takie jak żywność, odzież, meble i transport są szczególnie wrażliwe na wahania kursów walut.

Z tego powodu stopy procentowe i waluty mogą często zmieniać się w tandemie.

Kiedy stopy procentowe rosną, rośnie popyt na dolara nowozelandzkiego, ponieważ oferuje on wyższą rentowność. Poprawia to naszą międzynarodową siłę nabywczą i zmniejsza importowaną inflację.

Może to nieco ułatwić pracę Banku Rezerw i oznaczać, że stopy procentowe nie muszą być tak wysokie, co z kolei może działać jak hamulec ręczny dla dodatkowej siły waluty.

Przypływy, które obserwowaliśmy w ostatnich miesiącach, były spowodowane wieloma czynnikami.

Dolar nowozelandzki jest walutą cykliczną, co oznacza, że ​​ma tendencję do podążania za cyklem gospodarczym, rosnąc, gdy nastroje są optymistyczne, i spadając, gdy panuje niepewność.

Dolar amerykański jest przeciwieństwem, a kiedy ludzie martwią się o perspektywy, gromadzą się w bezpiecznej walucie amerykańskiej.

Taka sytuacja utrzymywała się przez większą część tego roku i pomogła pchnąć dolara amerykańskiego do najwyższego poziomu od 20 lat. Fakt, że oprocentowanie gotówki w USA jest obecnie bliskie 4%, najwyższemu od 2008 r., stanowi dodatkowy wiatr w żagle.

Ostatnio jastrzębi ton ze strony naszego Banku Rezerw spowodował, że dolar nowozelandzki odzyskał część swoich zysków.

Również słabość dolara amerykańskiego sprawiła, że ​​rynki stały się nieco bardziej bycze. W listopadzie indeks dolara amerykańskiego spadł o pięć procent – ​​był to najgorszy miesiąc od 2010 roku.

Waluty są niezwykle trudne do przewidzenia w krótkich okresach czasu, chociaż podejrzewam, że losy dolara nowozelandzkiego w nadchodzących miesiącach będą ściśle powiązane z globalnymi warunkami gospodarczymi.

Jeśli pozytywny ton się utrzyma, prawdopodobnie będziemy dryfować w górę. Jeśli zdarzy się kolejny atak niepewności, będziemy zmierzać ostro w dół.

Jeśli chodzi o wpływ na inflację, sama silna waluta nie rozwiąże wszystkich naszych problemów. Mimo to liczy się każdy grosz, a Bank Rezerw będzie się czuł spokojnie teraz, gdy wróciliśmy do lat 60.

Mark Lister jest dyrektorem ds. inwestycji w Craigs Investment Partners. Informacje zawarte w tym artykule mają charakter wyłącznie informacyjny i mają charakter ogólny i nie uwzględniają Twojej sytuacji finansowej, celów ani tolerancji ryzyka. Przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji inwestycyjnej Craigs Investment Partners zaleca skontaktowanie się z doradcą inwestycyjnym.