Nekrolog: Sir Ian Parker – niezłomny prawnik

Pan Ian Parker KS zmarł. 11 listopada w wieku 88 lat. Urodzony w 1934 roku w Taumarunui, jak twierdziła jego rodzina, Parker odznaczał się bystrym intelektem, niezwykłą pamięcią i doskonałymi umiejętnościami językowymi.

Nie wiedząc, co robić, Parker zapisał się na University of Auckland w nadziei na uzyskanie tytułu Bachelor of Arts. Po roku obowiązkowej służby wojskowej Parker znalazł się na rozdrożu. Nie chcąc uczyć, nie ciągnąc go do inżynierii i nie mając wymaganej sprawności w medycynie, Parker również zajął się prawem – decyzji, której nigdy nie żałował, jak powiedziała jego rodzina.

Ukończył w 1958 roku, był jednym z 23 absolwentów prawa i został przyjęty do palestry w tym samym roku. Po ukończeniu prawa handlowego został partnerem Morpeth Gould & Co (obecnie Morrison Kent) do 1969 roku, zanim przeniósł się do baru, tworząc Silk w 1973 roku.

Został mianowany sędzią Sądu Najwyższego w 1976 roku w wieku 42 lat i służył przez 21 lat przed przejściem na emeryturę w 1997 roku. W tym czasie był sędzią wykonawczym Sądu Najwyższego w Auckland przez sześć lat i wspierał wprowadzenie prawa handlowego i został zarejestrowany w Auckland jako sędzia prowadzący w latach 1987-1997.

Radca Prawny był Prezesem Sądu Najwyższego od 1993 r., pełniąc obowiązki Prezesa Sądu Najwyższego przez kilka kadencji, a od 1981 r. służył okresowo w Sądzie Apelacyjnym.

Jakby tego było mało, jako członek Komisji Regulaminowej przez 11 lat odegrał kluczową rolę w tworzeniu nowego Regulaminu Sądu Najwyższego i wprowadził zarządzanie sprawami sądowymi – rewolucyjną wówczas koncepcję. Pełnił również funkcję prezesa Fundacji Badań Prawnych od 1982 do 1991 roku.

Po przejściu na emeryturę w wieku 63 lat pełnił funkcję sędziego w sądach apelacyjnych Vanuatu, Samoa, Pitcairn, Kiribati, Fidżi i Wysp Cooka.

Z powyższych powodów nie jest zaskakujące, że został pasowany na rycerza za usługi prawne w 1994 r., Aw 1999 r. otrzymał honorowy tytuł LLD od swojej macierzystej uczelni. W oświadczeniu sędzia główny Dame Helen Winkelmann powiedziała:

„Sir Ian był bardzo szanowanym członkiem innych sędziów i budził podziw i szacunek tych, którzy stali przed nim, nie tylko za jego kompetencje i intelekt, ale także za jego osobiste ciepło. Wielu jego przyjaciół i zawodowi koledzy”.

Córka Parkera, Claire, powiedziała, że ​​jej ojciec miał ogromny osobisty wpływ na kierowanie innymi prawnikami i wspieranie innych sędziów.

„Kochał ludzi i był ciepłym, hojnym człowiekiem z błyskiem w oku. Myślę, że dzielenie się swoim bardzo ludzkim podejściem do prawa z mądrością i humorem było również ważnym„ miękkim ”wpływem na zawód, w którym ludzie mogli traktować siebie poważniej”.

Poza salą sądową Parker zajmował się arbitrażem i mediacją, zakładając Bankside Chambers w 2001 roku. Był pierwszym panelistą sporów WIPO powołanym w Nowej Zelandii w 2000 roku.

Inne nominacje obejmowały stanowisko Prezesa Nowozelandzkiego Instytutu Arbitrów i Mediatorów w latach 2000-2002; przewodniczy funduszowi charytatywnemu Sir George’a Eliota; Pełnił funkcję Przewodniczącego Rzecznika Bankowego w latach 1997-2010 oraz przedstawiciela Nowej Zelandii w Komitecie Arbitrażowym w Paryżu w 2000 roku.

W innym życiu wszechstronnie utalentowana i wszechstronna osobowość wykładała w latach 1960-1973, co doprowadziło do stanowiska rektora Uniwersytetu w Auckland w latach 1991-1999.

Podczas swojej kadencji Parker nadzorował zmiany, w tym utworzenie Stowarzyszenia Absolwentów w 1991 r., wprowadzenie systemu kwotowego dla prac na pierwszym roku w 1992 r. oraz prawie 26 000 studentów w 1996 r. kolegia praw w Australii, Kanadzie i Anglii.

Jego córka, Claire, powiedziała, że ​​Parker był miłą, zabawną, honorową i hojną osobą, która była wdzięczna za swoją rodzinę, przyjaciół i życie.

„Mój ojciec miał bardzo silne poczucie uczciwości — czynienia właściwych rzeczy, sprawiedliwego traktowania ludzi — i zawsze lubił docierać do sedna sprawy. To są rzeczy, które wniósł do swojego podejścia do prawa”.

Poza prawem Parker był członkiem-założycielem i byłym prezesem Stowarzyszenia Entuzjastów Kolei. Był wieloletnim zwolennikiem okazałej kolei Glenbrook, a po przejściu na emeryturę co tydzień pomagał studentom w czytaniu wyrównawczym w Otahuhu College.

„Mój tata kochał swoją rodzinę, podróże, jedzenie i wino oraz przyjaciół i był wieloletnim fanem kolei, dorastając w Taumarunui, na głównej linii”.

Parker pozostawił żonę, dr Mary Parker, i pięcioro dzieci. Claire, John (który prowadzi własną praktykę), Andrew (KC), Mary Elizabeth, Lucy (badacz prawny) i 11 wnucząt. Dwoje z tych wnuków studiuje prawo na Uniwersytecie w Canterbury.