Nowa Kaledonia głosuje za pozostaniem we Francji, ponieważ separatyści bojkotują referendum

Wyborcy na francuskim terytorium Nowej Kaledonii w przeważającej mierze wybrali niedzielę jako część Francji, w referendum zbojkotowanym przez siły niepodległościowe i bacznie obserwowanym na całym Południowym Pacyfiku.

Prezydent Francji Emmanuel Macron pochwalił wynik jako dobitne potwierdzenie roli Francji w regionie Indo-Pacyfiku i zapowiedział negocjacje w sprawie przyszłego statusu regionu. Działacze separatystów wyrazili niezadowolenie lub rezygnację.

Wezwali do odroczenia głosowania z powodu pandemii i byli źli na to, co uważali za starania francuskiego rządu o wpłynięcie na kampanię. Dlatego wezwali swoich zwolenników do trzymania się z dala od lokali wyborczych.

I zrobili. Oficjalne wyniki wykazały, że 96 procent uczestników zdecydowało się pozostać we Francji. Ogólna frekwencja wyniosła niecałe 44 proc. – zaledwie połowę liczby, jak w poprzednim referendum niepodległościowym w zeszłym roku, w którym poparcie dla secesji wyniosło 46,7 proc.

„Dzisiaj jesteśmy Francuzami i tak zostaniemy. To już nie podlega negocjacjom” – powiedziała Sonia Pax, szefowa południowej prowincji i entuzjastyczna lojalistka.

Głosowanie było monitorowane przez ONZ i mocarstwa regionalne w obliczu globalnych wysiłków dekolonizacyjnych i rosnących wpływów Chin w regionie. Nowa Kaledonia, skolonizowana przez bratanka Napoleona w XIX wieku, jest rozległym archipelagiem liczącym około 270 000 ludzi na wschód od Australii, o dziesięć stref czasowych przed Paryżem – i jest gospodarzem francuskiej bazy wojskowej.

„Dziś wieczorem Francja jest piękniejsza, ponieważ Nowa Kaledonia postanowiła zostać” – powiedział Macron w przemówieniu telewizyjnym.

Nie wspomniał o bojkocie. Zauważając, że wyborcy „pozostają głęboko podzieleni”, Macron obiecał „szanować wszystkich Kaledończyków”, w tym tych, którzy głosowali za odejściem.

Niedzielne głosowanie było trzecim i ostatnim w trwającym dziesięciolecia procesie mającym na celu rozwiązanie napięć między dążącymi do niepodległości rdzennymi Kanakami a tymi, którzy chcą, aby region pozostał częścią Francji.

Proces nie kończy się wraz z ostatnim referendum. Państwo, separatyści i nie-separatyści mają 18 miesięcy na wynegocjowanie nowego statusu terytorium i jego instytucji we Francji.

„Dochodzimy do nowego etapu” – powiedział Macron, wzywając do negocjacji w sprawie nowych struktur radzenia sobie z kryzysami zdrowotnymi, pobudzenia gospodarki, poprawy praw kobiet i ochrony środowiska przed zmianami klimatycznymi – głównym problemem na tej wyspie.

Proniepodległościowa partia Socjalistyczny Front Wyzwolenia Narodowego Kanak zagroziła ubieganiem się o azyl międzynarodowy w celu unieważnienia wyników i powiedziała, że ​​nie rozpocznie negocjacji, dopóki nie zdąży przeanalizować kolejnych kroków.

„Prawo narodu Kanak do samostanowienia nie wygaśnie w niedzielę wieczorem ani w poniedziałek rano” – powiedział nadawcy France-Info Jean-Philippe Tjibau, syn zabitego przywódcy separatystów. „Śledziliśmy pracę naszych starszych. A nasze dzieci pójdą za tym po nas” – powiedział, przemawiając z miasta, które głosowało w 100 procentach za niepodległością w ostatnich dwóch referendach, ale zbojkotowało głosowanie w niedzielę.

Zapał do referendum stłumiło także ostrzeżenie przed burzą tropikalną. W niektórych lokalach wyborczych wybuchły kolejki, gdy wiatr uderzał w palmy na ulicach stolicy regionu Numea. Ale frekwencja dla pozostałych nie była bez znaczenia.

Kampania i dzień głosowania były niezwykle ciche z powodu wezwania do bojkotu, chociaż stan wysłał 1750 policji i sił bezpieczeństwa na wypadek zamieszek.

Podczas gdy poparcie dla głosowania na „tak” wydawało się rosło, pierwszy wybuch koronawirusa w regionie we wrześniu wywołał chaos w debacie politycznej. Do tego czasu Nowa Kaledonia była jednym z niewielu wolnych od wirusów miejsc na świecie.

Grupy tubylcze uważały, że nie mogą prowadzić kampanii z szacunku dla swoich zmarłych i zażądały odroczenia referendum. Jednak grupy pro-francuskie nalegały, aby zrobić to zgodnie z planem, aby zakończyć niepewność co do przyszłości Nowej Kaledonii i poprawić jej perspektywy gospodarcze.

Działacze niepodległościowi zapowiedzieli odmowę udziału, oskarżając rząd w Paryżu o wyznaczenie terminu referendum i naruszenie neutralności poprzez opublikowanie dokumentu, który miałby stawiać konsekwencje niepodległości w negatywnym świetle.

Głosowanie za pozostaniem we Francji jest impulsem dla Macrona zarówno w kraju – gdzie oczekuje się, że w kwietniowych wyborach prezydenckich będzie musiał zmierzyć się z trudnym wyzwaniem ze strony skrajnie prawicowych nacjonalistów – jak i na arenie międzynarodowej.

Francja próbuje zaistnieć w regionie Indo-Pacyfiku po utracie wielomiliardowego kontraktu na okręt podwodny na rzecz partnerstwa Australii ze Stanami Zjednoczonymi i Wielką Brytanią. Potajemnie wynegocjowany projekt okrętu podwodnego, ogłoszony we wrześniu w celu przeciwdziałania chińskim ambicjom w regionie, był poważnym ciosem dla Francji.

Caroline Gravellet z Uniwersytetu Nowej Kaledonii powiedziała, że ​​niektóre kraje w regionie „mogą docenić zrównoważoną pozycję Francji w tym, co można nazwać zimną wojną chińsko-amerykańską”.

Inni twierdzą, że rola Francji na południowym Pacyfiku jest przestarzała.

Forum Organizacji Narodów Zjednoczonych i Wysp Pacyfiku wysłało delegacje do obserwacji głosowania. Nowa Kaledonia jest jedną z 17 byłych kolonii na całym świecie, które nadal są klasyfikowane przez ONZ jako „niesamodzielne” i mają uczestniczyć w wysiłkach dekolonizacyjnych. Pozostałe wyspy to zasadniczo wyspy administrowane przez Wielką Brytanię lub Stany Zjednoczone.

– Do tego raportu przyczyniła się Angela Charlton z Paryża.