Phoebe Newman Astronomowie odkryli go za pomocą Bardzo Dużego Teleskopu Europejskiego Obserwatorium Południowego w Chile i zaobserwowali, jak grawitacja czarnej dziury wpływa na ruch pobliskiej gwiazdy, około pięć razy większej od masy naszego Słońca.
Po raz pierwszy ta metoda została wykorzystana do wykrycia czarnej dziury i może pomóc naukowcom odkryć inne ukryte czarne dziury w naszej Drodze Mlecznej i innych galaktykach.
„Podobnie jak Sherlock Holmes tropi gang przestępczy z jego poślizgów, patrzymy na każdą gwiazdę w tej gromadzie ze szkłem powiększającym w jednej ręce, próbując znaleźć dowody na istnienie czarnych dziur, ale nie widząc ich bezpośrednio” – powiedział. Sarah Sarachino, kierownik badań i członek College of Engineering and Technology z Instytutu Badań Astrofizycznych Uniwersytetu Liverpool John Moores, powiedziała w oświadczeniu.
„Pokazany tutaj wynik to tylko jeden z poszukiwanych przestępców, ale kiedy go znajdziesz, jesteś na dobrej drodze do odkrycia wielu innych przestępców w różnych grupach” – powiedział Saracino.
Chociaż czarne dziury są trudne do wykrycia, mają tendencję do porzucania swojej niewidzialnej egzystencji poprzez swoje działania. Czarne dziury emitują promieniowanie rentgenowskie, gdy pożerają otaczającą je materię, tworzą fale grawitacyjne, gdy zderzają się ze sobą lub zderzają się z gęstymi gwiazdami neutronowymi.
Ale wszystkie czarne dziury nie są sobie równe, a to jest nawet mniejsze niż to, co odkryli niektórzy astronomowie. Badacze zauważyli to dopiero, gdy zobaczyli gwiazdę o dziwnym ruchu wśród wielu innych gwiazd, które nie zachowywały się w ten sam sposób.
„Zdecydowaną większość (czarnych dziur) można wykryć tylko dynamicznie” – powiedział w oświadczeniu współautor badania Stefan Drisler i profesor na Uniwersytecie w Getyndze w Niemczech.
„Kiedy tworzą układ gwiezdny, wpływają na jego ruch w subtelny, ale wykrywalny sposób, dzięki czemu możemy go znaleźć za pomocą zaawansowanych narzędzi”.
Po raz pierwszy astronomowie znaleźli maleńką czarną dziurę w grupie gwiazd, które są również młode – mają około 100 milionów lat, co jest dzieciństwem w porównaniu z resztą wszechświata.
Idąc dalej, astronomowie mogą wykorzystać tę metodę do znalezienia innych młodych czarnych dziur, aby zrozumieć ich ewolucję i porównać ją z większymi czarnymi dziurami w starszych grupach gwiazd, aby zobaczyć, jak czarne dziury rosną w czasie.
„Każde dokonane przez nas odkrycie będzie ważne dla naszego przyszłego zrozumienia gromad gwiazd i ich czarnych dziur” – powiedział w oświadczeniu Marc Gillis, współautor badań i profesor na Uniwersytecie w Barcelonie.
