NASA buduje pierwszy robot-łazik na Księżycu. Łazik został nazwany VIPER (Volatile Pole Exploration Orbiter) i ma zostać wystrzelony pod koniec 2024 roku. Nie można jednak przewidzieć, jaki teren znajdzie, gdy dotrze do Księżyca. Tej wiosny seria testów pomoże inżynierom zrozumieć ograniczenia łazika i zapewni, że VIPER będzie mógł opuścić swój lądownik nawet na bardzo nierównym terenie.
„W tej serii przetestowaliśmy wszystkie „otoczne” przypadki wyjścia VIPER na Księżycu. Obejmowało to najgorszy scenariusz z wysokim skokiem przy użyciu najbardziej stromych – i najstraszniejszych – ramp, najgorszy scenariusz toczenia przy użyciu najbardziej nierównych ramp oraz najgorszy scenariusz z jednoczesnym pochyleniem i przechyleniem” – powiedział. Jasper Wolf, kierownik testów wyjściowych VIPER w NASA Ames Research Center w Kalifornii, w komunikat prasowy.
Najnowsze testy przeprowadzono przy użyciu prototypu o nazwie „Moon Gravitation Reprezentant Unit 3” (MGRU3), który symuluje oczekiwane zachowanie łazika przy grawitacji Księżyca, która stanowi jedną szóstą ziemskiej.
Lądownik księżycowy Astrobotic Griffin, który przeniesie VIPERA na Księżyc, wykorzystuje system pochylni dostosowujący się do terenu. Jednak ta zdolność adaptacji oznacza, że jedna strona zbocza może mieć większe nachylenie niż druga. Zapewnienie, że VIPER może zrekompensować wszelkie wykroczenia, jest celem systemu testowego.
Planowanym miejscem lądowania VIPER jest Mons Mouton, (względnie) płaska góra w pobliżu południowego bieguna Księżyca, nazwana na cześć programisty komputerowego z ery Apollo, Melby Moutona.
Mons Mouton ma dużą wysokość i nasłonecznienie – niezbędne dla łazika zasilanego energią słoneczną – ale wykazuje również oznaki lodu wodnego pod powierzchnią, co VIPER spróbuje potwierdzić i zmapować.
Jako preludium do lądowania ludzi na południowym biegunie Księżyca pod auspicjami programu Artemis jeszcze w tej dekadzie, VIPER posłuży jako ścieżka do poszukiwania zasobów i lepszego zrozumienia, w jaki sposób woda jest magazynowana w głębokich, zacienionych kraterach i w księżycowym regolit. VIPER będzie pierwszym łazikiem wyposażonym w reflektory, które pozwolą mu zajrzeć w te ciemne doły. Jest również wyposażony w wiertło, które może sięgać do 1 metra pod powierzchnię.
Sonda i jej lądownik zostaną dostarczone na Księżyc przez rakietę Falcon Heavy w ramach komercyjnych usług ładunków księżycowych NASA (CLPS) w przyszłym roku. Misja powinna trwać około 100 dni, wliczając w to przeżycie kilku długich księżycowych nocy.
NASA zbudowała już wcześniej łaziki księżycowe, które pokonały ponad 90 kilometrów przewożąc astronautów Apollo, ale bezzałogowy zdalnie sterowany statek kosmiczny będzie pierwszym dla NASA.
Wymagania inżynieryjne dla łazika księżycowego są bardzo różne od tych dla łazika marsjańskiego, takiego jak Perseverance. Bez atmosfery ekstremalne temperatury na Księżycu mogą wahać się o ponad 260 stopni Celsjusza, a noc może trwać nawet tydzień. Ale ma to też zalety: będąc bliżej Ziemi, VIPER może być pilotowany w czasie rzeczywistym, a nie z opóźnieniami, jak łaziki marsjańskie.
Testy trwają, ale VIPER jest na dobrej drodze do daty wystrzelenia w 2024 r., która zbiegnie się z sezonem „wiosennym” na biegunie księżycowym, dając więcej światła dziennego i więcej czasu na eksplorację.
Ucz się więcej:
„Prototyp łazika księżycowego NASA wygrywa trudny, zastraszający test końcowy. ” NASA.
„Lekarz gier. Fanatyk zombie. Studio muzyczne. Kawiarni ninja. Miłośnik telewizji. Miły fanatyk alkoholik.
