Polska reżyserka Wanda Zakubovska wykorzystuje własne doświadczenia z Auschwitz, aby „stać się matką wszystkich filmów o Holokauście” – The Calvert Journal

Film miał swoją premierę w 1947 roku, dwa lata po zakończeniu II wojny światowej. Większość osób, które wzięły udział w tej produkcji – aktorki, operatorzy, dźwiękowcy – doświadczyło życia w obozach koncentracyjnych. Dla wielu, Ostatni etap To był krok, który pozwolił mi wyleczyć się z tej traumy. Strzelanina odbyła się w rzeczywistym obozie pracy Birkenau, gdzie cała załoga spędziła w tym miejscu ponad dwa miesiące.

Zakubovska reżyseruje łącznie 14 filmów, z których zrealizował dwa trójkąty Ostatni etap: Koniec naszego świata (1964) i Zaproszenie (1985). Jednak żaden z nich nie otrzymał takiej samej pochwały.

Po pierwszej scenie Ostatni etap Zdobył niezwykłą popularność na całym świecie. Film został nakręcony przez ONZ i dystrybuowany do kin w Brazylii i Indonezji. We Francji projekcje poprzedziły przemówienia Pabla Picassa na temat okrucieństw wojny.

Mimo niezwykłej popularności na całym świecie, film Zakubowskiej nie cieszył się szczególną popularnością w komunistycznej Polsce, gdzie urzędnicy byli oburzeni jej szczerymi postaciami kobiecymi. Krytycy podkreślali i unikali jego niedociągnięć Ostatni etap W rankingach, recenzjach i rekomendacjach. Przez kolejne kilkadziesiąt lat film był systematycznie zapominany, a reżyser uważany za nieindywidualnego.