Skórzany portret Fryderyka Sopina, zakupiony na pchlim targu w Polsce, był zakopany w prywatnym domu przez prawie trzy dekady, zanim został namalowany przez eksperta aż do XIX wieku, kiedy żył polski pianista.
Teraz zrekonstruowany, w pozłacanym prawie, mały obraz znajduje się w skarbcu bankowym gdzieś we wschodniej Polsce, a jego właściciele negocjują kolejne kroki, w tym publiczne oglądanie.
Ponieważ Warszawa była gospodarzem XVIII Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Sopina, wiadomość o istnieniu dzieła sztuki pojawiła się w tym tygodniu, międzynarodowej imprezie znanej z zapoczątkowania kariery światowej klasy pianistów. Konkurs trwa do 23 października.
Darius Markovsky, profesor Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, ekspert sztuki, który w zeszłym roku zbadał i odrestaurował portret, mówi, że ma on znaczną wartość historyczną i emocjonalną, ale odmówił oceny, za co można go sprzedać.
Obraz mierzy 29,5 cm na 23,3 cm (11,5 cala na 9 cali), a przy użyciu zaawansowanych metod Markovsky stworzył swoje dzieło w oparciu o materiały i pigmenty używane w połowie XIX wieku oraz stopień starzenia i uszkodzenia.
Ale teraz nie można dokładnie określić roku, w którym zostało to udowodnione, ponieważ trudno jest określić, kto go namalował, ponieważ zachowało się tylko imię artysty, Alfred, powiedział.
„To oczywiście Chopin, ale nie mogę powiedzieć, czy pozował do tego portretu, czy został narysowany z innego obrazu” – powiedział Markovsky, szef restrukturyzacji Departamentu Obrony i Sztuki Nowoczesnej na Uniwersytecie w Doron.
„Nie znamy jego historii ani dla kogo został narysowany” – powiedział. „Był w bardzo złym stanie. Tak się cieszę, że udało mi się uratować takie dzieło sztuki”.
Sopin urodził się w 1810 roku z matki Polki i ojca Francuza we wsi Jelsova Vola pod Warszawą. Wyjechał z Polski w wieku 19 lat i poszerzał swoją edukację muzyczną w Wiedniu, a później w Paryżu, gdzie osiadł, komponował, koncertował i uczył gry na fortepianie.
Zmarł w Paryżu 17 października 1849 r. i został pochowany na cmentarzu Pere Lachaise, ale jego serce jest przechowywane w kościele św. Krzyża w Warszawie, gdzie obchodzone są jego urodziny i rocznica śmierci.
Na początku lat 90. miłośnik sztuki odkrył obraz, który Markovsky nazwał „prawdziwym zainteresowaniem” na targu zabaw pod Lublinem. Kilkadziesiąt lat później sytuacja materialna skłoniła rodzinę do szukania profesjonalnej oceny, która doprowadziła ich do specjalisty uniwersyteckiego.
Członek rodziny mówi, że obraz jest „niezwykły” i trafił na pchli targ, unikając prawie 170 lat historycznych zawirowań.
„Student. Prawdopodobnie specjalista od kafeterii w kafeterii. Profesjonalista telewizyjny. Kuglarz. Profesjonalny specjalista od żywności. Typowy alkoholik.”
