Joe Allison/Getty Images
Crusaders świętują przyłożenie zdobyte przez Leicester Finganuku podczas rozbiórki The Blues w zeszły weekend.
opinia: Proponowano wiele teorii wyjaśniających tzw. złe samopoczucie w Super Rugby, ale zaskakująco rzadko mówi się o całkowitej dominacji jednej drużyny nad konkurencją.
W polityce niezgoda oznacza śmierć. W sporcie liczy się przewidywalność.
A w Super Rugby nie ma nic bardziej przewidywalnego niż zwycięstwo Crusaders w mistrzostwach.
Robili to przez sześć lat z rzędu i stało się to tak monotonne, że nawet nieznośni gracze w mediach rugby wiedzą z 12-miesięcznym wyprzedzeniem, że w najgorszym przypadku będą w finale.
Drafty zawodników, lepszy marketing, rozpoczęcie w ciągu dnia: lista nie ma końca, jeśli chodzi o pomysły na ulepszenie Super Rugby, ale nic nie zwiększy konkurencji bardziej niż zwycięstwo The Chiefs nad Crusaders w Hamilton w sobotę.
Jest bardzo mało dowodów sugerujących, że epoki dominacji Super Rugby również zrobiły wiele dla All Blacks.
Zwycięstwo Robbiego Deansa zbiegło się z pewną kampanią Pucharu Świata w Rugby w 2007 roku, a All Blacks krążą w kółko od 2017 roku, kiedy Scott Robertson zdobył pierwszy ze swoich sześciu tytułów Super Rugby.
W rzeczywistości ostatni naprawdę dobry zespół All Blacks, w 2015 roku, przyszedł na koniec cyklu Pucharu Świata w Rugby, kiedy Super Rugby wygrał the Reds (2011), Chiefs (2012-13), Waratahs (2014) i Highlanders (2015) . Widzisz wzór?
A jeśli chodzi o super rugby, monopol krzyżowców na sukces rozdziera samą tkankę fandomu pod każdym innym względem.
Kibice są napędzani nadzieją, jakkolwiek iluzoryczną, ale wszystko się skończyło, gdy zobaczyli, jak przywódcy krzyżowców podnoszą tytuł przez sześć kolejnych lat.
Jaka rozsądna osoba pojawiłaby się w zimną noc na boisku do rugby w Nowej Zelandii, gdyby w głębi duszy wiedziała, że jej drużyna nie ma szans na wygranie zawodów?
Odpowiedź: nie, i jasne jest, że postanowili poradzić sobie z nieuniknionym rozczarowaniem przed telewizorem w zaciszu własnego domu.
Dominacja Crusaders wskazuje również na inny problem – coś, co można opisać jedynie jako pierwszą XV-fikację Super Rugby.
Wszyscy dobrzy gracze chcą grać w „najlepszej” szkole (Crusaders), bo myślą, że tam zostaną zauważeni (przez All Blacks).
1 aktualności
Z wyjątkiem 20 finalistów Super Rugby, zespół rozpoczął swój wielki rok na Mt Maunganui.
Weźmy na przykład Levi Aumuę. Krzyżowcy nie musieli nawet kiwnąć palcem – jego agent zadzwonił do nich, aby ułatwić przejście z Moana Pacifica.
Ludzie argumentowali, że dominacja All Blacks była zła dla międzynarodowej gry. I mieli rację.
Pomimo niepotrzebnie ponurych komentarzy, które zapanowały w Nowej Zelandii na temat gry testowej, rozwija się ona w miejscach takich jak Francja i Irlandia, ponieważ ich zwolennicy odczuwają radość z wygranej, a nie z gry Washington Generals w ogóle. czarnych co roku.
To, co nie było dobre dla All Blacks, z pewnością było świetne dla innych części świata, a graczy All Blacks czeka miła niespodzianka, gdy wylądują we Francji pod koniec tego roku i przekonają się, że miłość do rugby wciąż jest bardzo żywa .
Ale jak potrzebujemy czegoś podobnego w Super Rugby. Z całym szacunkiem dla wielkiego Scotta Robertsona, Chiefs muszą wygrać w tę sobotę, aby dać krajowi do zrozumienia, że te zawody nadal istnieją.
„Dożywotni biegacz. Pionier piwa. Guru micasica. Specjalny w popkulturze w ogóle”.
