Recenzja gry WrestleQuest | gry

Platformy: PC, Nintendo Switch, PS4, PS5, Xbox Series X | S.

Witaj bracie! Pamiętasz, kiedy wrestling zawodowy był najbardziej ekscytującą, dynamiczną i ekscytującą dawką sportowej rozrywki, jaką mogłeś dostarczyć swoim gałkom ocznym w sobotnie popołudnie? Kiedy tacy jak Macho Man Randy Savage, Jake „the Snake” Roberts i Road Warriors zdominowali odcinki z dziwacznymi postaciami i przesadnymi waśniami o noszenie krzykliwych talii? Cóż, pamiętasz Mega Cat Studios, o tak! (Ważny).

Wygląda na to, że od tego czasu studio zatrudnia również koneserów klasycznych gier JRPG Zapasy Quest to nieprawdopodobne połączenie ostatniego okresu rozkwitu gatunku na SNES ze złotą erą opery linowej. Szaleństwo na tym się nie kończy, ponieważ główną drogą do zostania największym zapaśnikiem na świecie są gry, dzięki czemu ta gra wideo jest równoznaczna z rzucaniem wszystkich postaci z dzieciństwa na ziemię i rozbijaniem ich o siebie.

Mega Cat wykonuje świetną robotę, łącząc swoje odmienne wpływy, z aspektami zapaśniczymi i RPG każdego z nich, wpływając na siebie. Pro wrestling zapewnia ramy dla świata i historii, podążając za aspirującym mistrzem Randym „Muchacho Manem” Santosem – nie ma sensu zgadywać inspiracji – i słynnym zapaśnikiem Brinkiem Loganem (więcej hołdów dla takich jak Bret „Hitman” Hart, prawy dolny róg wywodzący się z szanowanej dynastii zapaśniczej) na własnych ścieżkach do Kudos, z mnóstwem kalamburów i odniesień po drodze. Gry RPG stanowią podstawę walki, mecze w kwadratowym kole odbywają się w systemie turowym, a eksploracja odbywa się w artystycznej estetyce z góry na dół, przypominającej takie gry jak Wyzwalacz chronografu albo wcześniej Final Fantasy eposy.

Chociaż turowe bitwy nie są tutaj tak skomplikowane, jak upodobania ścieżki w fikcjiNie jest to też całkowicie uproszczony handel, z szybkimi podpowiedziami do ataków i kontrataków, które są w stanie odwrócić losy każdego meczu. Chociaż wszystko nadal będzie znajome dla fanów klasycznych gier JRPG, system walki został genialnie przeprojektowany na obraz profesjonalnego wrestlingu. Zapomnij o zaklęciach, masz tutaj „sztuczki”, charakterystyczne ruchy dla każdej postaci, takie jak piledriver „South of the Border Stunner” Muchacho Mana lub „lekcja chemii” lalki Barbie, która podpala wszystkich konkurentów. Zniknęły wezwania, zastąpione przez menedżera wzywającego do ingerencji przy ringu, podczas gdy ataki kończynami są – oczywiście – skomplikowanymi ruchami zespołu tagów. I podczas gdy regularne walki z pomrukami można wygrać po prostu przez wyczerpanie zdrowia wroga, wrogich gladiatorów trzeba przypiąć trzema liczbami, co jest miłym zwrotem akcji, który utrzymuje ideę zapaśniczą na pierwszym planie.

Czynnik RPG rozciąga się również poza bitwy. Jest obecny w personalizacjach postaci, gdzie części ciała, które można ulepszać, wpływają na statystyki każdego z bohaterów figurek. To sprytna odmiana fantazji gry z zabawkami, z zapaśnikami, których można rozbić znalezionymi częściami z innych gier. Wybory w tyradach przed głównymi meczami mogą również wpływać na motywację wrogów przed walkami, a nawet możesz dostosować ścieżki wejściowe i muzykę, aby zmaksymalizować hałas — sam hałas jest ważnym czynnikiem w utrzymywaniu tłumu po twojej stronie. Istnieje nawet bardzo podstawowy system moralny, w którym niektóre główne wybory prowadzą do bycia „twarzą” lub „piętą” tłumu.

Zapasy Quest Zbyt mocno opiera się na centralnym schticku, prawie do tego stopnia, że ​​​​nieustanna fala gagów i odniesień do pro-wrestlingu zaczyna przypominać przyklejony tynk z powodu braku polerowania. Istnieje bez przekonania próba przedstawienia dialogu mówionego, ale tylko w formie tych samych zapamiętanych linii, które powtarzają się do znudzenia, gdy rozmawiasz z postaciami drugoplanowymi, niezależnie od rzeczywistego tekstu na ekranie. Następnie jest kilka niedopracowanych mini-gier rozsianych po całym świecie, takich jak Rewolucja taneczna–Jeden styl zapożycza estetykę — strzałki kierunkowe idą w górę, gdy gra muzyka klubowa — ale nie mechanikę, bez związku z rytmem lub uderzeniami samej muzyki.

Niektóre aspekty gry są również słabo wyjaśnione, takie jak wspomniane wcześniej ruchy tag team. Każda postać biorąca udział w ruchu musi nauczyć się tej umiejętności osobno, zanim będzie mogła jej użyć w walce, ale nigdy nie jest to szczegółowo omówione. Rezultat jest taki, że zobaczysz, jak jedna postać zyskuje sztuczkę, gdy awansuje, a potem nie widać jej śladu w pętli, dopóki odpowiedni partner również jej nie zdobędzie, co najwyraźniej dzieje się losowo.

pomimo tego, Zapasy Quest Ma tak wiele uroku w swojej 30-godzinnej sadze, że trudno nie dać się wciągnąć w jej często cudownie tandetny. Jest to również bardziej oryginalny sposób adaptacji zapasów do gier wideo niż tworzenie kolejnego standardowego zapaśnika. Mimo to ci, którzy odczuwają nostalgię za pewną erą sportu i grami RPG, które składają jej hołd, wyciągną więcej z gry.