Rok po splicie olimpijskim białoruski sprinter marzy o organizacji Igrzysk w Paryżu 2024 r.

(Reuters) – Rok temu życie biegaczki Kristiny Tsimanoskiej wywróciło się do góry nogami, gdy odmówiła wejścia na pokład samolotu do domu na Białoruś po tym, jak jej drużyna wyrzuciła ją z igrzysk olimpijskich w Tokio.

To, co zaczęło się jako kontrowersje związane z wejściem Tsimanouskiej w sztafecie 4×400 m, podwoiło się w jedną z największych historii igrzysk i uwydatniło presję, z jaką białoruscy sportowcy muszą rzucić wyzwanie autorytetowi.

Zmuszona przez swoją drużynę narodową po tym, jak trenerzy skrytykowali ją za udział w imprezie, która nie była jej zwykłym dystansem, Tsimanoskaya obawia się o swoje bezpieczeństwo, jeśli wróci na Białoruś i poprosi o azyl w Polsce.

Jest w trakcie uzyskiwania obywatelstwa polskiego i dokumentów potrzebnych do startowania tam w kadrze narodowej.

25-latka chce jeszcze raz wziąć udział w igrzyskach olimpijskich i ma nadzieję wziąć udział w igrzyskach na 200 metrów w Paryżu w 2024 roku, imprezie, którą miała zorganizować dzień po wyrzuceniu Białorusi z drużyny.

„Jestem rozczarowany, że nie startowałem na dystansie, który dla niej przygotowałem” – powiedziała Tsimanoskaya Reuterowi w wywiadzie wideo ze swojego domu w Warszawie.

„Ale nie tracę nadziei. Nadal tu trenuję. Marzę o powrocie na olimpiadę i tym razem przebiegnięcie dystansu i dobre wyniki”.

Tsimanoskaya mogła startować tylko na spotkaniach na niskim szczeblu, czeka na obywatelstwo i mówi, że tęskni za elitarną rywalizacją.

„Jestem wdzięczna Polsce za umożliwienie mi startu w niektórych zawodach” – powiedziała. „Ale jako sportowiec, który brał udział w igrzyskach olimpijskich, trudno było mi zdać sobie sprawę, że teraz biegam w zawodach z dziećmi”.

Białorusini i Rosjanie mają obecnie zakaz startów w międzynarodowych zawodach lekkoatletycznych z powodu działań Moskwy na Ukrainie.

Nie bój się

Tsimanoskaja stała się symbolem oporu na Białorusi, gdzie od czasu masowych protestów przeciwko przywódcy Aleksandrowi Łukaszence w 2020 roku opozycjoniści i krytycy władz są sądzeni, więzieni lub uciekali.

Protesty, po których nastąpiła gwałtowna rozprawa z protestującymi, wybuchły po tym, jak Łukaszenko zajął szóstą kadencję prezydencką w wyborach, które według obserwatorów były sfałszowane. Zaprzecza oszustwom wyborczym.

– Nie pojechałam na olimpiadę, żeby reprezentować autorytet Łukaszenki – powiedziała. „Pojechałem na olimpiadę, aby reprezentować Białoruś. Dla mnie Białoruś nie jest równa Łukaszence ani władzom”.

Tsimanouskaya powoli buduje dla siebie nowe życie w Polsce, gdzie planuje studiować i ma nadzieję, że pewnego dnia otworzy siłownię ze swoim mężem Arsenim, trenerem fitness.

Ma też swój udział w rozczarowaniach.

Oprócz tego, że jako obywatelka Białorusi została wykluczona z międzynarodowej lekkoatletyki, Tsimanoskaya powiedziała, że ​​niektórzy z tych, którzy zadeklarowali swoje poparcie, nie poszli za jej przykładem.

„Nie postrzegam siebie jako bohatera, ale może moje działania dają komuś przykład” – powiedziała.

„Z biegiem czasu moje życie zaczęło się rozwijać. Kontynuuję karierę i snuję plany na przyszłość. To pokazuje, że ludzie nie powinni się bać”.

Raportowanie przez Reuters. Montaż przez Petera Rutherforda

Nasze kryteria: Zasady zaufania Thomson Reuters.