Rolnicy poprosili, aby myśleć długoterminowo, jednocześnie kontynuując radzenie sobie ze szkodami powodziowymi z zeszłego roku

Rolników wzywa się do współpracy w celu znalezienia długoterminowych rozwiązań problemu powodzi w Te Hoire/Peloros, a niektórzy chcą po prostu natychmiastowej naprawy brzegów rzek w celu ochrony swoich posiadłości.

W czwartkowy wieczór w lokalnym pubie The Millers Rest odbyło się spotkanie, którego celem było zachęcenie rolników do wspierania podejścia społeczności do ograniczania szkód spowodowanych przez powodzie.

Utrzymanie przebiegu spotkania okazało się jednak trudne, ponieważ niektórzy zaniepokojeni właściciele gruntów byli bardziej zainteresowani pilną naprawą szkód spowodowanych powodzią w sierpniu 2022 r., kiedy do działu wodnego spadło nawet metr deszczu w ciągu 24 godzin.

Byli sfrustrowani faktem, że nie pozwolono im usuwać żwiru i drzew z rzek, aby powstrzymać erozję ich brzegów, bez kosztownego wsparcia w zakresie zasobów.

Matt Oliver, naukowiec zajmujący się środowiskiem w Radzie Hrabstwa Marlborough, obiecał zorganizować osobne spotkanie z pracownikami Rivers w celu omówienia rozwiązań. Oliver powiedział, że czwartkowe spotkanie dotyczyło długoterminowego procesu renowacji kierowanego przez społeczność.

W przemówieniu na spotkaniu dr John Tunnicliffe, geomorfolog z Uniwersytetu w Auckland, powiedział, że historię dróg wodnych Te Hoare/Pelurus można wykorzystać do znalezienia rozwiązań w zakresie szkód powodziowych.

Tunnicliffe badał zlewnię Pelorus dzięki funduszom Rady Hrabstwa Marlborough, Projektu Te Hoiere/Pelorus i Departamentu Ochrony. Wyświetlano na nim historyczne zdjęcia lotnicze i zaawansowane technologicznie obrazowanie LiDAR, które dały szczegółowy obraz jego historii.

Tunnicliffe powiedział, że dzięki wielkoskalowym mapom będzie można przewidzieć, skąd pochodzą osady i dokąd mogą dotrzeć – jest to narzędzie planowania, które pomoże ludziom myśleć bardziej strategicznie i mogłoby zostać wykorzystane do ochrony środowiska rzeki.

Oliver zaprosił właścicieli gruntów do współpracy z Tunnicliffe w celu określenia technik kontroli rzek, które mogłyby pomóc spowolnić rzekę, spowolnić erozję i ograniczyć przepływy powodziowe. Technologie będą oparte na rozwiązaniach stosowanych wzdłuż erozyjnych rzek w Europie i Stanach Zjednoczonych.

Oliver powiedział, że celem było „spłaszczenie krzywej” tak, jak na znanym wykresie Covida. Modelowanie może symulować zdolność dużych i małych konstrukcji, takich jak tamy, wały, stawy infiltracyjne i tereny podmokłe, do wychwytywania osadów i odwracania przepływu z powrotem do dawnych obszarów zalewowych, aby zminimalizować szkody.

Stanowiło to alternatywę dla trudnych prac inżynieryjnych, takich jak przepełnione brzegi, które nie zapewniały już ochrony i mogły wstrzymywać wodę.

Geoff Dick, główny inżynier techniczny ds. rzek w gminie, powiedział, że nie istnieje żaden wspólnotowy program ochrony rzeki Te Hoare/Pelorus przed powodzią, chociaż został on zaproponowany w 1969 r. przez Zarząd ds. zlewni Marlborough. Przy dzisiejszych cenach oznaczałoby to koszt od 100 do 130 dolarów za hektar.

Kilka głosów wśród publiczności wskazało, że może to być tańsze niż koszty szkód powodziowych dla ich gospodarstw rolnych.

Justin Morrison, hodowca bydła mlecznego, powiedział, że skoro modele LiDAR wykazały, że 60% osadów w ujściu rzeki Havelock pochodziło z erodowanych brzegów rzek, to dlaczego samorząd tak utrudniał właścicielom gruntów uzyskanie pozwolenia na naprawę problemów w górnym biegu rzeki?

Dick powiedział, że rada może wydać pozwolenie na pilne prace, takie jak usunięcie drzewa blokującego rzekę, aby chronić takie aktywa, jak domy i mosty.

„Ale… nie wrzucaj platformy do rzeki i nie zaczynaj pokonywać zakrętów, bo złamiesz prawo”.

W przeciwnym razie wymagane zatwierdzenia zasobów będą działać. Możliwe było wspólne ubieganie się właścicieli sąsiednich gruntów.

Powiedział, że usunięcie żwiru z koryta rzeki może przynieść korzyści takiej osobie, ale prawdopodobnie będzie miało wpływ na bieg rzeki.

Powtórzyło to wcześniejsze ostrzeżenie Olivera, że ​​„żwir na czyjejś ziemi pochodzi ze zerodowanego miejsca daleko w górze rzeki”.