Stanislava Valasewicz: Dziwna historia Stelli Walsh | Polska lekkoatletka, kontrowersje związane z płcią, złota medalistka olimpijska

Historia Stelli Walsh jest być może jedną z najbardziej niezwykłych w historii olimpijek. Stefania Valasewicz urodziła się w Polsce w 1911 roku, a wkrótce potem jej rodzina wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych, zmieniając nazwisko na Walsh i osiedlając się w Cleveland w stanie Ohio, gdzie się wychowała. Jako nastolatek Walsh był wschodzącą gwiazdą lekkoatletyki, ustanawiając w 1930 roku rekord świata w biegu na 100 jardów. Oczekiwano, że zdobędzie złoty medal dla Stanów Zjednoczonych na Igrzyskach Olimpijskich w 1932 roku.

Jednak kryzys kosztował Walsh pracę w New York Central Railroad Company. W tamtych czasach sportowcy musieli sami płacić za udział w igrzyskach, a bez pracy Walsh nie byłby w stanie rywalizować w Los Angeles. Po podjęciu trudnej decyzji dostała pracę w polskim konsulacie w Nowym Jorku i reprezentowała na igrzyskach olimpijskich Polskę, a nie Stany Zjednoczone. Niektórzy w Stanach Zjednoczonych postrzegali jej miejsce w polskiej kadrze jako niepowodzenie Amerykańskiego Komitetu Olimpijskiego w wspieraniu zawodniczek. Inni postrzegali to jako zdradę Walsha jej nowego kraju. Ponieważ startowała w wyborach dla Polski, jej uzyskanie obywatelstwa amerykańskiego opóźniło się o prawie 15 lat; Ostatecznie obywatelstwo uzyskała w 1947 r.

W Na Igrzyskach w Los Angeles Walsh startowała pod pseudonimem Stanisława Walasiewicz i zdobyła złoto na 100 metrów, dorównując rekordowi świata z czasem 11,9 sekundy. Jej kroki były tak długie, że niektórzy obserwatorzy porównali jej styl biegania do męskiego. Na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie w 1936 roku Walsh ponownie startowała w reprezentacji Polski, ale przegrała ze swoją amerykańską konkurentką Helen Stevens o 0,2 sekundy i zadowoliła się srebrnym medalem.