„Straciliśmy kontrolę” – nieuniknione załamanie się pokrywy lodowej Antarktydy Zachodniej

Oczekuje się, że tempo topnienia pokrywy lodowej Antarktydy Zachodniej znacznie wzrośnie w tym stuleciu, niezależnie od cięć w paliwach kopalnych. Choć przyszłość rysuje się pełna wyzwań, zmniejszenie zależności od paliw kopalnych pozostaje niezbędne z punktu widzenia adaptacji i łagodzenia skutków.

Jak wynika z badań British Antarctic Survey (BAS) opublikowanych w tym tygodniu w czasopiśmie, pokrywa lodowa Antarktydy Zachodniej będzie nadal topnieć w coraz szybszym tempie przez resztę stulecia, bez względu na to, jak bardzo zmniejszymy zużycie paliw kopalnych. Charakter zmian klimatycznych. Obecnie jest mało prawdopodobne, aby udało się uniknąć znacznego przyspieszenia topnienia lodu, co oznacza, że ​​wkład Antarktydy we wzrost poziomu morza może gwałtownie wzrosnąć w nadchodzących dziesięcioleciach.

Źródło: Bas

Naukowcy przeprowadzili symulacje na krajowym superkomputerze Wielkiej Brytanii, aby zbadać topnienie pokrywy lodowej Antarktyki Zachodniej pod wpływem oceanu: w jakim stopniu topnienie jest nieuniknione i do jakiego należy się dostosować oraz w jakim stopniu społeczność międzynarodowa może nadal kontrolować topnienie poprzez ograniczanie emisji gazów cieplarnianych.

Biorąc pod uwagę wahania klimatyczne, takie jak El Niño, odkryli niewielką różnicę między średnioterminowymi scenariuszami emisji a bardziej ambitnymi celami określonymi w porozumieniu paryskim z 2015 r. Nawet w najlepszym scenariuszu zakładającym wzrost temperatury na świecie o 1,5°C stopienie lodu spowodowałoby trzykrotnie szybciej niż w latach dwudziestych XX wieku.^y Stulecie.

Szerszy kontekst i jego implikacje

Pokrywa lodowa Antarktydy Zachodniej traci lód i w największym stopniu przyczynia się do wzrostu poziomu morza na Antarktydzie. Poprzednie modele wykazały, że strata ta może być spowodowana ociepleniem Oceanu Południowego, zwłaszcza regionu Morza Amundsena. Łącznie pokrywa lodowa Antarktydy Zachodniej zawiera wystarczającą ilość lodu, aby podnieść średni światowy poziom morza nawet o pięć metrów.

Pokrywa lodowa Antarktydy Zachodniej będzie topnieć w coraz szybszym tempie przez resztę stulecia, niezależnie od tego, jak bardzo zmniejszymy zużycie paliw kopalnych. Źródło: Bas

Miliony ludzi na całym świecie żyją w pobliżu wybrzeża i społeczności te odczują ogromny wpływ wzrostu poziomu morza. Lepsze zrozumienie przyszłych zmian umożliwiłoby decydentom planowanie przyszłości i łatwiejsze dostosowywanie się.

Eksperckie spostrzeżenia i analiza scenariuszy

„Wygląda na to, że straciliśmy kontrolę nad topnieniem pokrywy lodowej Antarktyki Zachodniej” – mówi główna autorka, dr Caitlin Naughton, badaczka z British Antarctic Survey. Gdybyśmy chcieli zachować go w historycznym stanie, musielibyśmy podjąć działania w sprawie zmian klimatycznych kilkadziesiąt lat wcześniej. Dobra strona jest taka, że ​​dzięki wcześniejszej świadomości tej sytuacji świat będzie miał więcej czasu na przystosowanie się do nadchodzącego wzrostu poziomu morza. Jeśli zajdzie potrzeba porzucenia lub znacznego przeprojektowania obszaru przybrzeżnego, 50-letni czas realizacji będzie miał duże znaczenie.

Zespół przeprowadził symulację czterech przyszłych scenariuszy 21^ulica wieku, oprócz jednego scenariusza historycznego dla XX wieku^y Stulecie. Przyszłe scenariusze albo stabilizują wzrost temperatury na świecie na poziomie celów określonych w porozumieniu paryskim, które wynoszą 1,5 stopnia Celsjusza i 2 stopnie Celsjusza, albo opierają się na standardowych scenariuszach dotyczących średnich i wysokich emisji dwutlenku węgla.

Zespół przeprowadził symulację czterech scenariuszy przyszłości na XXI wiek oraz jednego scenariusza historycznego na XX wiek. Źródło: Bas

Wszystkie scenariusze prowadzą do znacznego i powszechnego ocieplenia Morza Amundsena w przyszłości i zwiększonego topnienia jego szelfów lodowych. Trzy scenariusze o mniejszej skali przebiegały według niemal identycznych trajektorii w ciągu 21 dni^ulica Stulecie. Nawet w najlepszym przypadku ocieplenie Morza Amundsena przyspieszyło około trzykrotnie, po czym nastąpiło topnienie pływających szelfów lodowych, które ustabilizowały lodowce śródlądowe, chociaż pod koniec stulecia zaczęły się one spłaszczać.

W najgorszym scenariuszu szelf lodowy topnieje bardziej niż w pozostałych scenariuszach, ale dopiero po 2045 r. Autorzy zauważają, że scenariusz dotyczący dużej zawartości paliw kopalnych, w którym emisje gwałtownie rosną, uważa się za mało prawdopodobny.

Podsumowanie i wezwanie do działania

W badaniu tym przedstawiono realistyczne prognozy na przyszłość w zakresie topnienia szelfu lodowego na Morzu Amundsena, nie podważając jednak znaczenia łagodzenia w ograniczaniu skutków zmiany klimatu.

„Nie powinniśmy przerywać prac nad zmniejszeniem naszej zależności od paliw kopalnych” – ostrzega Naughton. „To, co robimy teraz, pomoże w dłuższej perspektywie spowolnić tempo podnoszenia się poziomu morza. Im wolniejsze będą zmiany poziomu morza, tym łatwiej będzie gdyż rządy i społeczeństwo dostosowują się do tego, nawet jeśli nie można tego powstrzymać.

Odniesienie: „Nieunikniony przyszły wzrost topnienia szelfu lodowego Antarktyki Zachodniej w XXI wieku”, Caitlin A. Naughtona i Paula R. Holland, Jean de Redt, 23 października 2023 r., Charakter zmian klimatycznych.
doi: 10.1038/s41558-023-01818-x