Szczecin Jazz Fest w Polsce podwaja długość, poszerza międzynarodowy zasięg

Przez Martin Langley ikwiecień 5, 2022

Zdjęcie — Polska basistka elektryczna Kinga Click kliknęła na Funk-Jazz Fusion Band 18 marca w Filharmonii Schெssen.

(fot. dzięki uprzejmości Szczecin Jazz)

Szczecin to miasto portowe w północno-zachodniej Polsce, bardzo blisko granicy z Niemcami. Do 2021 r. coroczny Festiwal Jazzowy zbiegł się z szybkim zniesieniem blokady, a prawie wszystkie koncerty odbywały się z prawdziwą publicznością. W tym roku Szczecin Jazz podwoił swoją długość, otwierając się pod koniec lutego i trwając do połowy marca. Oficjalny muzyczny burmistrz miasta, saksofonista Denor Sylvester Astrovsky, organizuje Szczecin Jazz, który stworzył międzynarodową sieć wymiany i współpracy. Poza oczekiwanymi artystami polskimi, nie zabrakło także z regionu katalońskiego Stanów Zjednoczonych, Holandii i Hiszpanii.

Wallace Ronnie Jr., podobnie jak jego niedawno rozwiedziony ojciec, jest trąbką. Prowadził kwartet, w skład którego wchodził saksofonista tenorowy Emilio Modeste, który zasłynął już wtedy, gdy dołączył do zespołu Skater The Atoms That Remain w Nowym Jorku. Modesto grał regularnie z Ronniem Sr. Kwartet wystąpił w głównej sali koncertowej Szczecina, w małym teatrze w Filharmonii. Pierwszy numer został przedłużony do około 45 minut, z krótkimi wypowiedziami na temat tematu grupy, a Horn skomponował kilka wciągających solówek od ludzi. Brak uporządkowania materiału został zrekompensowany przez powoli narastającą dbałość o ogólną architekturę. Rosnący elektryczny basowy groove Olivera Bowmana zainspirował aurę Milesa Davisa z lat 70., której towarzyszył rój Papa Malik coli i migotania. W końcu kwartet osiągnął prawie dwie godziny, ale każde solo utrzymało swój ognisty (trąbka) lub dymny (saksofon) chwyt przez cały czas. Byłoby miło usłyszeć więcej wzorów rogów, ale był to dźwięk, który rozciągnął się w środku, myśląc o naturze długowieczności.

King Pollock, polski basista elektryczny, zagrał w Wielkiej Sali Filharmonii i prowadził funk-jazz fusion band. Jej szybko rosnący status rozprzestrzenia się już w całej Europie. Pomijając skłonność Głyka do używania pięciu lub sześciu strun, dobrze jest znaleźć taką, która odczytuje czterostrunowy pass. Jako współpracownik kilku klawiszowców, Głyk pracował czasem jako czołowy gitarzysta i ekspert niskiego poziomu. Zaśpiewał też kilka piosenek, choć te w większości mają zachęcić publiczność do przyjęcia. „Overdrive” był bałaganiarski na basie, ale klawisze były bardzo gładkie i trwały tylko kilka minut. Artyści grający na dwóch klawiszach byli niestety za bardzo w miksie, zbyt zwinni i nie wybierali zbyt wielu ustawień brzmienia. Dobry gust. Głyk bardzo dobrze gra z waltornistą w swoim składzie.

Tomasz Chyła Quintet z Gdańska zaprezentował zestaw Echo z wyjątkową i intensywnie przygodową ekspresją. Skrzypek elektryczny skupił się na przejęciu w 2021 roku Jasmine Underground Club na trzy wieczory. Da Vinci Album. Brzmienie skrzypiec Chyły odnajduje w ziarnie dobrze dopasowaną folię, smutny kęs, aureolę z subtelnymi elektronicznymi efektami i trąbkę w kształcie łzy niczym Emil Miszk. Równie ważna jest gitara Krzysztofa Hadrycha, która daje przewagę i przyczynia się do stopniowego rozwoju każdego związku. Odpowiednio wszyscy członkowie zespołu byli ubrani na czarno. W kołyszącym drugim numerze Hatrich był wybitny, w kopercie Brocka, a puentylizm trąbkowy szerzył się. „A Constant Stream of Consciousness” to solowa, ludowa solówka na skrzypce, która została płynnie przerwana przez przesterowanie gitary. Rzadko skonstruowany hołd dla trąbki dla Rona Milesa doprowadził do szybkiej krzywej tarcia dla solówki. Skrzypce znów stały się szorstkie, powoli ciągnąc, ciągnąc coraz mocniej. Perkusista Sławek Koryzno przerzucił się na elektronikę, po czym zacinając bity w gitarowych frazach i rozszerzając kolejne ustawienia, pojawił się zwiastun King Crimson dla doom-endu, uwydatniający skrzypcowe solo intensywnymi efektami gitarowymi. Muzyka Sily nieustannie eksploruje wariacje i klimaty, zawsze logicznie rozwikłając.

Kwintet Irene Reich pojawił się następnego wieczoru w Jasmine, zapraszając barcelońską saksofonistkę altową Martę Corrett do większości występów. Album Reikina z 2021 r. Mira Strumienie hardkorowego bebopu altowego obfitowały, ale takie rozszerzenie zostało odrzucone, gdy tylko wkroczył Carret, ponieważ piosenki wróciły do przemyślanego, płynnego stanu. Ponieważ kick był tak zwięzły, dobrym pomysłem byłoby zagranie dwóch setów w stylu klubowym, początkowo bez refrenu, pokazującego te dwie różne cechy muzyczne. Melodie były zwarte, z uduchowioną nutą, a Reich wciąż był bardzo elokwentny w altowym, ale z krótkimi seriami. Dba o to, by cały zespół był bardziej ostrożny. Garrett zaprezentował poliro, wprowadzając technikę lounge, nie jako gościnny wokalista, ale raczej jako zintegrowany członek zespołu. „I Remember You” Encore wysłał publiczność do domu prowokacyjnym solo altowym.

6 kwietnia odbędzie się festiwalowa koda, podczas której The Cookers zagrają w Szczecińskim Teatrze Lalek. DP