Pat Stephenson
Były premier John Key po podpisaniu kontraktu z poprzednikiem CPTPP, Trans-Pacific Partnership, w Auckland 2016. Zdjęcie/Nick Reed
Niecały tydzień po tym, jak Chiny złożyły wniosek o przystąpienie do Kompleksowego i Postępowego Partnerstwa Transpacyficznego (CPTPP), Tajwan zrobił to samo.
Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Handlu Nowej Zelandii potwierdziło, że otrzymało formalny wniosek z wydzielonego obszaru celnego Tajwanu, Penghu, Kinmen i Matsu, często skracanego do chińskiego Taipei.
Terytorium celne to termin używany przez Światową Organizację Handlu, która zaakceptowała Tajwan w ciągu kilku tygodni od przyjęcia przez Chiny w grudniu 2001 roku.
Jest to również termin, którego Nowa Zelandia używa w swojej umowie o wolnym handlu z Tajwanem – podpisanej w 2013 roku, pięć lat po umowie o wolnym handlu Nowa Zelandia-Chiny.
Chiny promują politykę „jednych Chin”, co oznacza, że postrzegają Tajwan jako chińską prowincję, a warunkiem wstępnym stosunków dyplomatycznych z Chinami jest to, że nie postrzegają Tajwanu jako kraju.
Chiny złożyły swój wniosek o CPTPP w zeszły czwartek do Nowej Zelandii, która prowadzi sekretariat CPTPP.
Umowa, wcześniej znana jako TPP, jest umową handlową między 11 krajami – z wyłączeniem USA – i została podpisana w 2018 roku po 10 latach negocjacji.
Wielka Brytania złożyła wniosek o przystąpienie do CPTPP w lutym tego roku, a każdy nowy członek wymaga zgody wszystkich stron: Nowej Zelandii, Singapuru, Brunei, Chile, Peru, Australii, Wietnamu, Malezji, Kanady, Meksyku i Japonii.
Trwa składanie wniosku w Wielkiej Brytanii. Komitet CPTPP jest organem, który podejmie decyzję o rozpatrzeniu kolejnych dwóch wniosków i któremu w tym roku przewodniczy Japonia.
Będzie przewodniczyć Singapurowi w przyszłym roku i Nowej Zelandii w 2023 roku.
Sekretarz ds. Handlu Damien O’Connor wydał w lutym oświadczenie z zadowoleniem przyjmując brytyjski wniosek, ale milczał na temat wniosków Chin i Tajwanu.
