„To najbardziej zrównoważone włókno na świecie”.

„To najbardziej odnawialne i zrównoważone włókno na świecie. Powinniśmy temu kibicować”.

Te słowa na temat wełny pochodzą od Anne Rogers, pierwszej kobiety-prezes Canterbury A&P Society.

Rozmawiałem z Wiejskie życie Christchurch było gospodarzem 160. Nowej Zelandii Agricultural Show, największej wystawy A&P w Aotearoa.

Przewodnicząca wystawy A&P w Canterbury 2023, Anne Rogers
zdjęcie: Cosmo Kentish Barnes

Rogers odegrała kluczową rolę w stworzeniu „Strefy wełny” na targach, twierdząc, że zastanawiała się nad tym pomysłem przez trzy lub cztery lata.

Ten rok jest rokiem inauguracyjnym dla tej funkcji.

„Musimy być w stanie edukować ludzi na temat wszystkich sposobów wykorzystania wełny w życiu, począwszy od mat wełnianych do zapobiegania chwastom, po izolację, kosmetyki i obuwie.

„Jest ktoś, kto produkuje zamienne plastikowe uchwyty do noży, piękne bandaże i materiały opatrunkowe.

„Istnieje wiele sposobów wykorzystania wełny i wspierania naszej gospodarki” – wyjaśnia Rogers.

Kierownik działu strzyżenia i obróbki wełny, James Dwyer
zdjęcie: Cosmo Kentish Barnes

zdjęcie: Cosmo Kentish Barnes

W Strefie Wool wszystkie artykuły wełniane dotarły na stadion Lister i do pawilonu zwierząt gospodarskich, w tym szef pokazu James Dwyer, który strzygł i zajmował się wełną.

Firma Dwyer była gospodarzem zawodów w obróbce wełny, w ramach których na dwa dni zawodów do miasta przyjechało 900 świń.

Stamtąd członkowie obecnego zespołu Nowej Zelandii i pretendenci rywalizowali o utworzenie zespołu. To część serii punktów gromadzonych przez cały sezon.

Chociaż wydarzenie wymaga dużo wysiłku i czasu, Dwyer mówi, że kiedy widzowie myślą, że wygląda to łatwo, wtedy wiedzą, że wykonali dobrą robotę.

„To ogrom pracy, ale chcemy tylko, aby ludzie zobaczyli, jak niesamowita jest to branża i jaki produkt otrzymujemy od owiec dla rolników.

„Nie możemy zrobić wystarczająco dużo, aby to wypromować. To po prostu szansa, aby móc zaprezentować miastu to, co robimy, aby ludzie mogli je zobaczyć. To niesamowite”.

Pawła Ensora
zdjęcie: Cosmo Kentish Barnes

zdjęcie: Cosmo Kentish Barnes

Dwyer twierdzi, że uczestnicy targów nie zawsze pochodzą ze wsi, a pokazanie wełny i sposobu jej krojenia pomaga wypełnić lukę między obszarami miejskimi i wiejskimi.

„Naprawdę walczymy z piętnem, że wełna jest produktem negatywnym, że jest zła.

„I [people are] Nawet powielanie mitu, że zwierzę trzeba zabić, aby usunąć z niego wełnę, co jest po prostu całkowitym wymysłem, ponieważ jest to najbardziej zrównoważony produkt, jaki możemy sobie wyobrazić.

„Obcinamy im włosy co sekundę przez 12 miesięcy, a potem odrastają i mamy świetny produkt do pracy”.

Po drugiej stronie zatłoczonego pawilonu wystawiono kilka rzędów mieszańców owiec.

O jedną z zagród dla owiec opiera się doświadczony rolnik i hodowca z Corrydale z North Canterbury, David „Doc” Sidey.

Hodowca owiec Corydale, Doc Sidey
zdjęcie: Cosmo Kentish Barnes

zdjęcie: Cosmo Kentish Barnes

Sidey twierdzi, że to 205. dzień, w którym uczestniczy w tym przedstawieniu w swoim życiu – pierwszy raz miał miejsce w 1954 r.

„Genetycznie udało mi się to osiągnąć [loving sheep]. Jestem szkocką w trzech czwartych.

„Mój pradziadek nosił buty i miał coś wspólnego z powstaniem rasy Corrydale, więc trzymaliśmy się tej tradycji” – mówi Sidey.

Sir ma nadzieję, że więcej osób przyjdzie do tej branży, ponieważ na przestrzeni lat zaobserwował znaczny spadek.

Patrząc na wystawę hoggetów Ram, Sidey zauważył, że była to tradycyjna wystawa nad ekspozycją wystawcy.

zdjęcie: Cosmo Kentish Barnes

zdjęcie: Cosmo Kentish Barnes

zdjęcie: Cosmo Kentish Barnes

„Ponieważ chcemy pokazać społeczeństwu, co mamy pomiędzy pięcioma różnymi modelami, co jest najniższym wynikiem, jaki kiedykolwiek mieliśmy w życiu.

„Byłem na tej wystawie, kiedy w 1959 r. było tu 359 sklepów Corydale. Teraz mamy 50 sklepów.

„To porażka, jeśli chodzi o pokazywanie owiec i fakt, że przez system nie przechodzi zbyt wielu młodych ludzi, którzy wkładają cały czas i wysiłek”.

Sidi podkreśla, że ​​powinno być tradycyjnie, choć lubi, gdy ludzie wystawiają owce, niezależnie od ich rasy.

zdjęcie: Cosmo Kentish Barnes

zdjęcie: Cosmo Kentish Barnes

zdjęcie: Cosmo Kentish Barnes