Phoebe Newman Pobrano nową analizę pyłu Księżyc Sugeruje się, że woda związana z powierzchnią Księżyca mogła pochodzić ze Słońca.
Dokładniej, może to być wynikiem bombardowania jonami wodoru z wiatru słonecznego, zderzenia z powierzchnią Księżyca, interakcji z tlenkami metali i wiązania z wypartym tlenem. Rezultatem jest woda, która może ukrywać się w księżycowym regolicie w dużych ilościach na średnich i wysokich szerokościach geograficznych.
Ma to implikacje dla naszego zrozumienia źródła i dystrybucji wody na Księżycu – i może mieć znaczenie dla naszego zrozumienia Pochodzenie wody na Ziemi.
Księżyc wygląda jak bardzo sucha kula pyłu, ale ostatnie badania wykazały, że istnieje kula dużo wody tam Bardziej niż ktokolwiek podejrzewał. Oczywiście nie pływają w jeziorach i jeziorach. to jest oprawiony w księżycowy regolitprawdopodobnie utajony Jak lód w wiecznie zacienionych kraterachi izolowane w Kuleczki z obsydianu.
To naturalnie prowadzi do pytań, takich jak dokładnie ile tam jest wody? Jak to jest dystrybuowane? Skąd to się wzieło? Ostatnie pytanie ma prawdopodobnie wiele odpowiedzi.
Część z tego mogła pochodzić asteroida wpływy. trochę z ziemi. Jednak jedno możliwe źródło nie jest pierwszą rzeczą, która przychodzi na myśl, gdy wyobrażamy sobie kosmiczne chmury deszczowe.
Szczerze mówiąc, słońce nie ocieka wilgocią, ale jego wiatry są z pewnością niezawodnym źródłem jonów wodoru o dużej prędkości. Katalog, który zawiera Analiza księżycowego brudu z misji Apollo już wcześniej wskazywała na duże prawdopodobieństwo, że wiatr słoneczny jest odpowiedzialny za przynajmniej niektóre z księżycowych składników wody.
Zespół naukowców kierowany przez geochemików Yuchen Xu i Heng Sitian z Chińskiej Akademii Nauk odkrył chemię w ziarnach odzyskanych przez misję Chang’e-5, które wspierają słoneczne źródło wody księżycowej.
Przebadali 17 ziaren: 7 oliwinów, 1 piroksen, 4 plagioklazy i 5 szkieł. Były to wszystkie, w przeciwieństwie do próbek z niskich szerokości geograficznych zebranych przez Apollo i Lunę, z a Region średniej szerokości geograficznej Księżyca, zebranych z najmłodszych księżycowych bazaltów wulkanicznych, z suchego pokładu bazaltowego.
Za pomocą spektroskopii ramanowskiej i spektroskopii rentgenowskiej z dyspersją energii zbadali skład chemiczny zewnętrznych krawędzi tych ziaren — 100 nm. skorupa ziarna Jest najbardziej narażone na działanie pogody kosmicznej i dlatego bardzo się zmienia w porównaniu z wnętrzem ziarna.
Większość tych krawędzi wykazywała bardzo wysokie stężenie wodoru w zakresie od 1116 do 2516 ppm i bardzo niskie stosunki izotopów deuteru do wodoru. Te proporcje są zgodne ze stosunkami tych pierwiastków obecnych w wietrze słonecznym, co wskazuje, że wiatr słoneczny zderzył się z księżycem, osadzając wodór na powierzchni księżyca.
Odkryli, że zawartość wody pochodzącej z wiatru słonecznego w miejscu lądowania Chang’e-5 powinna wynosić około 46 części na milion. Odpowiada to pomiarom teledetekcyjnym.
Aby ustalić, czy wodór można zachować w minerałach księżycowych, naukowcy przeprowadzili następnie eksperymenty ogrzewania na niektórych swoich ziarnach. Odkryli, że po zakopaniu ziarna mogą faktycznie zatrzymywać wodór.
Na koniec naukowcy przeprowadzili symulacje zachowania wodoru w glebie księżycowej w różnych temperaturach. Ujawniło to, że temperatura odgrywa ważną rolę w infuzji, migracji i odgazowywaniu wodoru na Księżycu. Oznacza to, że duża część wody pochodzącej z wiatru słonecznego może być zatrzymywana na średnich i wysokich szerokościach geograficznych, gdzie temperatury są niższe.
Model oparty na tych odkryciach sugeruje, że obszary polarne Księżyca mogą być bogatsze w wodę pochodzącą z wiatru słonecznego – informacja, która może być bardzo przydatna przy planowaniu przyszłych misji eksploracji Księżyca.
Polarna gleba księżycowa może zawierać więcej wody niż próbki Chang’e-5. mówi kosmochemik Yangting Lin Chińska Akademia Nauk.
„To odkrycie ma ogromne znaczenie dla przyszłego wykorzystania zasobów wodnych na Księżycu. Ponadto dzięki sortowaniu i ogrzewaniu cząstek woda w księżycowej glebie jest stosunkowo łatwa do eksploatacji i wykorzystania”.
Badania opublikowane w PNAS.
